Σέρρες……….ερχόμαστε!!!

για να γευθούμε τη Σερραϊκή αυθεντική μπουγάτσα, να απολαύσουμε «σουβλάκι στη λαδόκολλα» και λουκάνικα «τζουμαγιάς», να πιούμε τοπικό τσίπουρο και κρασί και ως επιδόρπιο να δοκιμάσουμε ακανέ και τουλουμπάκι και πηγαίνοντας προς την Κερκίνη να γευθούμε ό,τι έχει σχέση με βουβαλίσιο κρέας και γάλα.

Ήταν ο οικείος, εύθυμος, φιλικός τηλεφωνικός μονόλογος, αντί για καλημέρα, των φίλων μου από την Πάτρα, που επισκέφθηκαν πρόσφατα την περιοχή μας.

Βέβαια, για να το σοβαρέψουμε λίγο, αποφάσισαν να έλθουν στις Σέρρες για να δουν εμένα και κοντά σε μένα, συνδυάζοντας τα παραπάνω, να δουν κάτι που δε συναντάς συχνά και παντού, όπως:

- ένα υδροβιότοπο, σαν αυτόν της Κερκίνης ,

- ένα  σπήλαιο, σαν αυτό της  Αλιστράτης ,

- ένα αρχαιολογικό πάρκο, σαν αυτό της Αμφίπολης με κορωνίδα τον Τύμβο Καστά και το Λέοντα,

- ένα βουνό, σαν αυτό του Λαϊλιά ( χιονοδρομικό κέντρο και περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους),

- βυζαντινά μοναστήρια, σαν αυτά του Τ. Προδρόμου, της Εικοσι

φοίνισσας κλπ,

- ένα  φαράγγι, σαν αυτό  του π. Αγγίτη,

- ιαματικές λουτροπόλεις, σαν αυτές του Αγκίστρου, του Σιδηροκάστρου και της Νιγρίτας,

- ένα μοναδικό αυτοκινητοδρόμιο, σαν αυτό των Σερρών,

και τόσα άλλα

Μην ξεχασθούμε όμως,  περί γαστρονομίας  ο λόγος.

Στην τουριστική ορολογία ο «γαστρονομικός τουρισμός» είναι μία από τις συνιστώσες του, που για τη χώρα μας είναι βασική.

Ας μου επιτραπούν κάποια σχόλια, τα οποία από υπερβάλλοντα ζήλο, αν θέλετε, ή από ευσεβείς πόθους, ή και από κάποιο ρομαντισμό, ενέχουν  κάποια υπερβολή, χωρίς όμως να αλλοιώνουν την  πραγματική εικόνα για τον τόπο μας, το μήνυμα που θέλουν να περάσουν, αλλά και τις θεμιτές φιλοδοξίες μας

« Η γαστρονομική μας διαστροφή ή η περιέργεια αν θέλετε μας οδηγεί συχνά, αν όχι πάντοτε, κατά τα ταξίδια μας (λέμε τώρα, ταξίδια !!!) στο εσωτερικό και κυρίως στο εξωτερικό, να δοκιμάζουμε την τοπική κουζίνα της περιοχής ή της χώρας.

Από τις εντυπώσεις που ο καθένας μας έχει αποκομίσει, προκύπτει το συμπέρασμα, χωρίς αυτό να έχει καμία «τοπικιστική-εθνική υποψία»,ότι η Ελληνική γαστρονομία είναι και ποιοτικά και από άποψη ποικιλίας, μακράν καλύτερη όλων των άλλων.

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο σίγουρα μπορούμε εμείς ,ως Έλληνες, να υπερηφανευθούμε, πέραν των εξαιρετικών κλιματολογικών συνθηκών της χώρας μας, των ατελείωτων θαλάσσιων ακτών, του θαυμάσιου γεωγραφικού και τουριστικού μας ανάγλυφου, του αρχαιολογικού και λαϊκού πολιτιστικού μας αποθέματος, του «Ξένιου Δία» που ιδιοσυγκρασιακά έχουμε μέσα μας, του φιλότιμού μας ως λαού κλπ,  αυτό είναι η κουζίνα μας, η Ελληνική κουζίνα.

Ναι λοιπόν, η γαστρονομία αποτελεί βασική συνιστώσα του τουριστικού προϊόντος της χώρας μας, ναι λοιπόν ο ξένος επισκέπτης μας θέλει να φάει Greek salad, mousaka, tzatziki  και γιατί όχι καβουρμά βουβαλίσιο, λουκάνικα «Τζουμαγιάς», ακανέ Σερρών, μπουγάτσα Σερρών και να πιει τσίπουρο, ρετσίνα κλπ

Κάθε γεωγραφική περιοχή της πατρίδας μας έχει τα επιχειρήματά της για την ιδιαιτερότητα της τοπικής της κουζίνας και τα πλεονεκτήματά της. Respect!!!

Εμείς οι Σερραίοι, μπορούμε να καυχηθούμε ότι και στον τομέα αυτόν διαφέρουμε προς το καλύτερο από άλλες περιοχές.

Μακρύς ο κατάλογος των ιδιαίτερων τοπικών εδεσμάτων και ποτών μας ,που κάνουν τη διαφορά. Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια που είναι ευρέως γνωστά:

-         καβουρμάς Κερκίνης από βουβαλίσιο κρέας

-         λουκάνικα «Τζουμαγιάς»

-         μπουγάτσα

-         ακανές

-         τουλουμπάκι

-         τσίπουρο

-         βιολογικά κρασιά

-         σπιρουλίνα

κλπ

Είναι υποχρέωση όλων μας και κυρίως αυτών που έχουν  άμεση επικοινωνία με τον επισκέπτη και είναι δέκτες και πομποί της πρωτογενούς πληροφόρησης, από τον οδηγό ταξί και τον ρεσεψιονίστα του ξενοδοχείου, μέχρι τον εστιάτορα, να διαφημίσουμε, πέραν από το τουριστικό μας προϊόν, και την τοπική μας κουζίνα και να το δείξουμε στην πράξη.

Δεν νοείται λοιπόν στο «πρωινό» των ξενοδοχείων μας να μην προσφέρονται τοπικές πίττες, μπουγάτσα, ακανές, μέλι Σερρών, Σερραϊκά τυροκομικά…..

Δεν νοείται στα εστιατόρια ,στις ταβέρνες και γενικά στους χώρους εστίασης να μην προσφέρονται καβουρμάς Κερκίνης, λουκάνικα τοπικά, Σερραϊκό τσίπουρο, τοπικό ούζο και  κρασί ,το οποίο, δοθείσης  ευκαιρίας, να πούμε ότι συνδέεται άμεσα με τη Ελληνική Μυθολογία και με το Θεό Διόνυσο που ανατράφηκε στο Παγγαίο όρος ( να ένας μύθος που τουριστικά πρέπει και μπορούμε να εκμεταλλευθούμε),το οποίο όρος αποτελεί την αρχή της 8ης διαδρομής των Δρόμων του κρασιού.

Δεν νοείται, στα παντοπωλεία  και στις μεγάλες αλυσίδες super markets , να μην υπάρχουν στα ράφια τους φασόλια Ορεινής, πατάτες Βροντούς, Σερραϊκό ρύζι, Σερραϊκός τοματοπολτός κλπ (αναφέρονται κάποια ενδεικτικά).

Δεν νοείται ο επισκέπτης του Λαϊλιά να μην βρει να φάει φασολάδα, πίνοντας  τσίπουρο και τοπικό κρασί, στις ταβέρνες του οδικού άξονα Σέρρες-Λαϊλιάς, αλλά και  της Ορεινής (η οποία, λόγω Λαϊλιά, πρέπει και μπορεί «τουριστικά να ανεβεί ψηλά». Άραγε είναι πιο έξυπνοι από εμάς στο Ελατοχώρι ή στον Άγιο Αθανάσιο ή στη Βασιλίτσα ή στο Πισοδέρι ή στο Βώλακα; Εντάξει, είναι διαφορετικά τα χαρακτηριστικά των εκεί χιονοδρομικών κέντρων, το εμπεδώσαμε αυτό).

Δεν νοείται τα πάσης φύσεως παρασκευάσματα των Αγροτουριστικών Συν/σμών και όχι μόνο, του νομού μας  (γλυκίσματα κουταλιού, πίττες, ζυμαρικά κλπ) να μην προωθούνται με κάθε τρόπο, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε σημείο πώλησης.

Δεν είναι καθόλου τοπικιστικά και εγωιστικά όλα τα παραπάνω. Ο επισκέπτης μας, Έλληνας ή ξένος, επιδιώκει, πέραν όλων των άλλων, την ώσμωση με την τοπική κουλτούρα και την τοπική γαστρονομία, θέλει να δει, να ακούσει, να γευθεί, να βιώσει κάτι διαφορετικό από τον τόπο του.

Η γαστρονομία έχει άμεση σχέση με τα βιώματα, τα τοπικά ήθη, το λαϊκό μας πολιτισμό ,την παράδοση.

Είναι υποχρέωση όλων μας, δίνοντας εμείς πρώτοι το παράδειγμα στους ξένους, να στηρίξουμε τα τοπικά παραδοσιακά μας εδέσματα και ποτά και γενικά τα Σερραϊκά προϊόντα σ’ όλες τις γαστρονομικές μας εξόδους και τις αγορές μας.

Καταλήγοντας, τολμώ να πω ότι η γαστρονομία ,συνδυαζόμενη με όλα τα άλλα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, μπορεί να αποτελέσει ένα υποσύνολο στο σύνολο του τουριστικού μας προϊόντος και άρα σε ένα βαθμό (ακούγεται- και είναι- υπερβολικό), κριτήριο τουριστικής επιλογής».

Χρήστος Σύρπας

Σερραίος πολίτης