Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές  σε ευρωενωσιακό διακυβερνητικό επίπεδο μείναμε χωρίς αποφασιστικούς συμμάχους. Σε επίπεδο θεσμών στέκουν κοντά μας αρκετοί αξιωματούχοι.

            Το Βερολίνο αλαζονικό και άπληστο θέλει να πνίξει στη γένεσή της κάθε αμφισβήτηση της απόλυτης κυριαρχίας του. Τρέμει  το επεκτατικό ενδεχόμενο του ελληνικού πειράματος.

            Η Γερμανία εξουσιάζει την Ευρώπη , τώρα χωρίς σιδερένια γροθιά και ένοπλη βία, αλλά με αθόρυβο, αναίμακτο και αποτελεσματικότερο όπλο την οικονομική ασφυξία. Το Βερολίνο ακούει τις ΗΠΑ στο θέμα της Ρωσίας και παρακούει στο ελληνικό ζήτημα για το οποίο η Ουάσιγκτον ζητεί μια πιο ευέλικτη συμπεριφορά.

            Οι Αμερικανοί φοβούνται δικαιολογημένα ότι τυχόν ελληνική έξοδος θα οδηγήσει σε γενικότερη ανεξέλεγκτη αποσταθεροποίηση την ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομία, αλλά πιέζουν μόνον διακριτικά την Γερμανία. Την χρειάζονται στο βαθμό που επιλέγει την γεωπολιτική σύμπλευση μαζί τους, παγώνει τις οικονομικοπολιτικές σχέσεις της με τη Μόσχα και απωθεί για το απώτατο μέλλον την ανάδειξη της Ευρώπης σε αυτόνομο πόλο.

            Τα μνημόνια μας έχουν δεμένους χειροπόδαρα. Το αμάρτημά μας είναι ότι θέλουμε να σπάσουμε αυτές τις αλυσίδες. Δικές μας και των άλλων.

            Πέρα από την «παράταση»  τα πολύ δύσκολα είναι τα ναρκοπέδια του χρηματοδοτικού και του δημοσιονομικού κενού. Χρωστούμε για το 2015  22,5 δισ. € σε χρεολύσια και τόκους. Δεν μπορούμε να τα βρούμε επί του παρόντος στις αγορές και απορρίπτουμε  για ευνόητους λόγους την στάση πληρωμών. Διογκώνεται εξάλλου το δημοσιονομικό μας  κενό από την κάθετη μείωση των φορολογικών εσόδων και την μαύρη τρύπα του ασφαλιστικού. Δια της εις άτοπον απαγωγής θα απευθυνθούμε  εκ νέου στους δανειστές με ό,τι δυστυχώς σημαίνει αυτό.

Η στάση της Γερμανίας θυμίζει τις αγριότερες φάσεις της Ιεράς Εξέτασης. Και αυτή του Σόϊμπλε τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή  όπως τον περιγράφει ο Ντοστογιέφσκι στους Αδελφούς Καραμαζώφ. Εκεί ο Ιεροεξεταστής πανευτυχής διότι έπραξε το χρέος του και καταδίκασε σε θάνατο  πολλούς αιρετικούς, συνδαύλισε με το φανατισμένο πλήθος την πυρά που τους αποτέφρωσε στην πλατεία της Σεβίλλης. Τώρα ανακρίνει τον Χριστό που εντόπισε ότι επανήλθε στη γη.

Η «αγία φρουρά» του Ιεροεξεταστή συνέλαβε κατ’ εντολήν του τον Κύριο και τον έκλεισε σε μια θεοσκότεινη στενή θολωτή φυλακή του «αγίου Δικαστηρίου». Την νύχτα ο Ιεροεξεταστής ξεκλειδώνει την σιδερόπορτα, κυττάζει κατάματα τον Φυλακισμένο και του ζητά να απολογηθεί: «Γιατί ήρθες να μας ενοχλήσεις ; (…) Πριν από 1500 χρόνια ήρθες να διδάξεις στους ανθρώπους την ελευθερία. Μα εμείς, αφού τους υποδουλώσαμε, τους κάναμε να πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι, αν και φέρανε την ελευθερία τους και τη ρίξανε στα πόδια μας» (Η συνέχεια στο αριστούργημα του Ντοστογιέφσκι).

            Θέλουν να μας ταπεινώσουν και αν - άπαγε της βλασφημίας – υποκύψουμε να μας δακτυλοδειχτούν ως πανευρωπαϊκό παράδειγμα προς αποφυγήν.

            Ένα σύμπλεγμα μεγαλείου (Deutschland über alles!) θολώνει την κρίση της γερμανικής ηγεσίας, ή πάντως ενός τμήματός της. Αλλά οφείλει συνειδητοποιώντας τις συνέπειες της άρνησής της να συμπράξει σε έναν έντιμο συμβιβασμό. Η Ελλάδα έχει προχωρήσει σε σοβαρά βήματα που αγγίζουν τον σκληρό πυρήνα των πεποιθήσεών της.

            Οι όποιοι πάντως αντιδρώντες μη ξεχνούν την αλήθεια του Επικτήτου : «ταράσσει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα» (Εγχειρίδιον V ). Ας δουν λοιπόν κατάματα τα πράγματα, παρακάμπτοντας τα δόγματα…

            Αν αντιμετωπίσουμε την προκλητικότητα ενωμένοι, θα νικήσουμε. Οι όποιες αντιπαραθέσεις μας να αφορούν σ’ αυτό που είπε ο Αριστείδης στον Θεμιστοκλή, ποιος θα κάνει μεγαλύτερο καλό στην πατρίδα, «περί του οκότερος ημέων πλέω αγαθά την πατρίδα εργάσεται» ( Ηρόδοτος  Η, 79). 

Σ. Π.