Η συμφωνία ανάμεσα στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) και τον όμιλο εταιριών με έδρα τη Βραζιλία, που φαίνεται ότι «κλειδώνει» στα τέλη Αυγούστου μπορεί να σημάνει μια νέα αρχή για την πολύπαθη μεγαλύτερη αγροτική βιομηχανία της χώρας και των Βαλκανίων. Ήδη οι λεγόμενες «αγορές» αντιδρούν εξαιρετικά θετικά στο άκουσμα της σχετικής είδησης και στην προοπτική επένδυσης 50 εκ. ευρώ στην ΕΒΖ τα επόμενα έτη, καθώς η μετοχή της ΕΒΖ κατέγραψε άνοδο 15,04% στο ταμπλό την Τρίτη 18 Αυγούστου κλείνοντας στα 1,3 ευρώ με κεφαλαιοποίηση στα 4.777.358 ευρώ. Αυτή είναι μετά από αρκετό καιρό μια ευχάριστη είδηση από το πεδίο της πραγματικής οικονομίας, που τόσο πολύ υποφέρει ιδιαίτερα μετά την επιβολή των capital controls, για την οποία θεωρούμε ότι όλοι εμείς στο «ΠΟΤΑΜΙ» και εγώ προσωπικά ο  ίδιος είχαμε καθοριστική συμβολή.

Πρώτοι εμείς στο «ΠΟΤΑΜΙ» και εγώ ο ίδιος ως νεοεκλεγείς βουλευτής και Σερραίος που γνωρίζω από πρώτο χέρι τι σημαίνει ο κύκλος εργασιών της ζάχαρης για το Νομό μας και τη Β. Ελλάδα γενικότερα, είχαμε αναδείξει το θέμα με επίκαιρη ερώτηση που καταθέσαμε στις 24/03/2015 και συζητήθηκε στην Ολομέλεια στις 03/04/2015. Το καταληκτικό ερώτημα της ερώτησης αυτής ήταν συγκεκριμένα: «…Προτίθεται η Κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες που μπορούν να εξασφαλίσουν τη σταθερή λειτουργία των εργοστασίων της ΕΒΖ καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο σε εποχική βάση, όπως συμβαίνει σήμερα;». Έχει σημασία δε να παραθέσουμε αυτούσιο από τα πρακτικά της Βουλής το κομμάτι της δικής μου τοποθέτησης κατά τη δευτερολογία μου. Είχαμε λοιπόν πρώτοι πει από τον Απρίλιο: «...Ποιος είναι ο τρόπος; Θα σας τον προτείνουμε τώρα, κύριε Υπουργέ, και θα ήθελα πραγματικά να πάρετε θέση πάνω σε αυτό. Δωδεκάμηνη λειτουργία των εργοστασίων, τέσσερις - πέντε μήνες τεύτλα και θα μπορούσαμε πραγματικά να ξαναγυρίσουμε στα τετρακόσιες χιλιάδες στρέμματα καλλιέργειας που γινόταν κάποια εποχή, να βγάζουμε από εκεί τριακόσιες χιλιάδες, τετρακόσιες χιλιάδες τόνους. Και επειδή μπορούν τα εργοστάσια μας, θα μπορούσαμε να επεξεργαζόμαστε ακατέργαστη ζάχαρη, που είναι εξαιρετικά φτηνή και το προϊόν της φτηνής ακατέργαστης μαζί με την παραγωγή από τα τεύτλα, που είναι εξαιρετική σαν παραγωγή, σαν ποιότητα, θα μπορούσαν να ρίξουν την τιμή, να είμαστε ανταγωνιστικοί και να κυριαρχήσουμε, να κατακτήσουμε όλη αυτήν την αγορά που εσκεμμένα λειτουργίες μέχρι τώρα την πήραν από τα χέρια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης για να την οδηγήσουν στα χέρια των μεγάλων πολυεθνικών…». Για του λόγου του αληθές ο καθένας μπορεί να καταφύγει στα πρακτικά της Βουλής και στο σχετικό βίντεο: http://topotami.gr/epikera-tis-voulis/sizitisi-epikeris-erotisis-tou-al-chatzidimitriou-gia-tin-elliniki-viomichania-zacharis/.

Από τότε «κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι», ακολούθησε πλήθος παρεμβάσεων μας εντός και εκτός Βουλής, με κορυφαία στιγμή τη συζήτηση στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και στην Ολομέλεια της Βουλής της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου της Κυβέρνησης με τίτλο «Κατεπείγουσα ρύθμιση για τη βιωσιμότητα της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης Α.Ε.» και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές», όπου είχα την τιμή να είμαι ειδικός αγορητής του «ΠΟΤΑΜΙΟΥ» για ένα θέμα που τόσο καλά γνωρίζω και που είναι τόσο σημαντικό για τη ζωή χιλιάδων Σερραίων και Βορειοελλαδιτών συμπολιτών μας. Και εκεί ήμασταν οι μοναδικοί που χωρίς λαϊκισμό και με ψυχραιμία επειδή γνωρίζουμε τον τομέα της ζάχαρης, καταθέσαμε μια συνολική και τεκμηριωμένη πρόταση που βασίζονταν σε τρεις άξονες: (α) Λειτουργία των εργοστασίων καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, (β) αξιοποίηση υποπροϊόντων και (γ) κυρίαρχο ρόλο των Ομάδων Παραγωγών στην επόμενη μέρα. Λόγω της επικαιρότητας κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ περιληπτικά μόνο στον πρώτο άξονα.

Είχαμε λοιπόν πρώτοι και μόνο εμείς στο «ΠΟΤΑΜΙ» πει τότε, ότι «κλειδί» για τη μείωση του κόστους παραγωγής και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ΕΒΖ, αποτελεί η λειτουργία των εργοστασίων για όλο το έτος, αξιοποιώντας κάθε δυνατή παραγωγική δραστηριότητα που μπορεί να αναπτυχθεί. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί και η παραγωγική διαδικασία της ακατέργαστης ζάχαρης, η οποία σε συνδυασμό με την επεξεργασία των εξαιρετικής ποιότητας ελληνικών τεύτλων, θα δημιουργήσουν ένα μείγμα τελικού προϊόντος μεγαλύτερο σε ποσότητα και χαμηλότερο σε αξία παραγωγής. Σημειώνεται ότι η παραγωγική διαδικασία της ακατέργαστης ζάχαρης δεν απαιτεί λειτουργικά και εργατικά έξοδα στον ίδιο βαθμό όλους τους μήνες λειτουργίας, επειδή η χρήση της ξεκινάει από τη δεύτερη γραμμή παραγωγής που αποτελεί σχεδόν το 1/3 της συνολικής διαδικασίας. Με αυτό τον τρόπο: (α) Θα καλυφθούν πλήρως οι εγχώριες ανάγκες σε ένα βασικό είδος διατροφής, όπως η ζάχαρη, (β) θα μειωθεί η εμπορία – τυποποίηση (φασόν) ζάχαρης από τους οίκους του εξωτερικού και (γ) αυτόματα η ελληνική βιομηχανία θα γίνει πιο ανεξάρτητη και πιο ανταγωνιστική με μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη στην αγορά.

Όταν όλοι οι άλλοι θεωρούσαν τη ζάχαρη «τελειωμένη ιστορία» ήμασταν εκεί για να καταθέσουμε ολοκληρωμένα τις προτάσεις μας για τον τομέα της ζάχαρης που μπορεί να αποτελέσει πραγματικό «χρυσορυχείο» για τη χώρα μας. Θα συνεχίσουμε με αμείωτη ένταση να προτείνουμε ρεαλιστικές λύσεις γιατί γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι για την εθνική μας οικονομία και τους Σερραίους να δουν και πάλι την «καμινάδα» του εργοστασίου στις Σέρρες να καπνίζει και πάλι. Γιατί η επαναλειτουργία του θα σημάνει δουλειά και προκοπή για πάνω από 400 οικογένειες του Νομού μας που τόσο πολύ δοκιμάζεται από την έκρηξη της ανεργίας και τις καταστροφές από τις πλημμύρες. Γιατί αυτοί ήμαστε όλοι εμείς στο «ΠΟΤΑΜΙ», στο μοναδικό κίνημα που πιστεύει και προωθεί τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία.