Οι σύγχρονες κατοχικές αρχές της χώρας (Βερολίνο-Βρυξέλλες-Δανειστές) έχουν αποχαλινωθεί εντελώς. Προσθέτουν συνεχώς νέα, βαναυσότερα βάρη. Δεν κρύβουν το στόχο τους για «ρουμανοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά και εδώ έχουν στρεβλά μέτρα. «Ρουμανοποιούν»συντάξεις-

Ο Σόϊμπλε τα “ψάλλει” των δικών μας.  Δεν κατάλαβε λέει τι νόημα είχε το δημοψήφισμα. Εμείς το καταλάβαμε όταν κόντρα στο 62% που απέρριπτε την πολιτική Σόϊμπλε αυτοακυρώθηκε εκείνο και υπερίσχυσε ο Γερμανός. «Οι Έλληνες είναι ένας μεγάλος λαός αλλά δεν είναι κράτος», μας κατακεραύνωσε ο πονηρός. Αφήστε μας όμως επιτέλους κύριε να γίνουμε κράτος, από την εποχή της Βαυαροκρατίας μας κανοναρχείτε εσείς…

Μέρες εθνικής μνήμης οι επόμενες. Η μεγαλειώδης Προέλαση του Ελληνισμού 1912-13 που διπλασίασε την Ελλάδα και η ηρωική  Αντίστασή του στην επίθεση του φασιστοναζιστικού Άξονα 1940-41.

Στην Άγκυρα ξεχείλισε εσχάτως  ο απύλωτος φιλοτουρκισμός της Καγκελαρίου. «Γερμανία-Τουρκία, αιώνια συμμαχία»! Εμείς τί κάνουμε;

Σ΄  αυτόν τον αγιασμένο με το αίμα ηρώων και αγίων τόπο «Οι Μαραθώνες γεννούν τους Παρθενώνες»(Παλαμάς). Οι ανένδοτοι αγώνες για την Ελευθερία γεννούν τον πολιτισμό και εγγυώνται κυριαρχία και αξιοπρέπεια. Το ξεχνούμε.

Η Μέρκελ ξεσάλωσε για Κύπρο και Αιγαίο χαρίζοντας ελληνικά δικαιώματα στον σουλτάνο. Επιβάλλεται άμεση και κοφτή απάντηση στην νέα γερμανική πρακτική.

Και άλλοτε, λίγο πριν το 1912, ήταν :

«Σβυσμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μές στη χώρα.

(…)Τα χέρια είναι παράλυτα και τα σφυριά παρμένα

Και δε σφυροκοπά κανείς τ΄ άρματα και τ΄ αλέτρια».

(Παλαμάς)

Ήταν η εποχή τού «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»(1893), του πολέμου ντροπής(1897), του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Η τοτινή όμως ήττα μετετράπη σε ευκαιρία και εμπροσθοβαρή δύναμη που αιμοδότησε την Προέλαση.

Δοκιμάστηκε άγρια και ο Ελληνισμός του Μεσοπολέμου. Η Μεγάλη Ιδέα συνετρίβη στον υγρό τάφο της προκυμαίας της Σμύρνης. Παρά ταύτα η βαθύρριζη πίστη του και η πολεμική του προετοιμασία τον κατέστησαν ικανό να ανανεώσει με την 28^η Οκτωβρίου τις λαμπρότερες στιγμές της ιστορίας του. Κακούργημα των φαρισαίων εκείνων που διεκήρυτταν τότε ότι τάχα στο εξής θα λένε «όχι ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες». Αυτοί κατέστησαν εκ του μη όντος την Τουρκία συνδαιτυμόνα στην Κύπρο και θέλουν τώρα και στο Αιγαίο. Στο μεταξύ προ έκυψε, φυτρώνοντας εκεί που δεν την σπέρνεις, η Μέρκελ ως αυτοπροβαλλόμενος διαιτητής και…δωρητής ενταξιακών κεφαλαίων στον Ερντογάν.

 Καιρό τώρα ενδίδουμε ευκαίρως, ακαίρως στην Άγκυρα:

- Οι Τούρκοι στην Θράκη αγοράζουν σωρηδόν  χριστιανικές περιουσίες, ενώ ολιγάρχές  τους διεκδικούν ελληνικά κανάλια και εκποιούμενα δημόσια «φιλέτα»(π.χ. Αστέρας Βουλιαγμένης κλπ.).

- Ψιλοκουβεντιάζεται περιέργως (;) η αλλαγή του εκλογικού ποσοστού εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 2%. Έτσι μπαίνει αυτοδύναμο το κόμμα των τουρκοφρόνων. Στην Τουρκία ως γνωστόν απαιτείται 10% γι΄ αυτόν τον σκοπό.

Πολιτική αφέλεια  (αν μη τι χείρον) των αρμοδίων όρισε και τους τρεις εξαρτώμενους από την Άγκυρα βουλευτές μέλη της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, όπου συχνά συζητούνται υψίστης εθνικής ασφαλείας θέματα. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι!

Το είχε διαπιστώσει ήδη ο Ηρόδοτος (Ζ΄ 102): Στην Ελλάδα η φτώχεια υπήρξε «αιείποτε» αχώριστη σύντροφος. Όμως η αρετή των Ελλήνων «επίκτητος» με άγρυπνη σοφία και ισχυρούς νόμους ήταν το αποτελεσματικό αντίδοτό της. Θα  μπορούσαμε να βεβαιώσουμε εαυτούς και αλλήλους για τρέχουσα ανάλογη αρετή;        

Επιτρέπουν οι ξένοι τώρα στην ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει ένα εθνικό σχέδιο αλλαγών με αναπτυξιακό προσανατολισμό; Οπωσδήποτε πόσο πέραν των διαθέσεων των ξένων έχει το κουράγιο η ίδια να το επιβάλει; Για να μην μείνει ως κυβέρνηση μειωμένων προσδοκιών.

Τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην περιοχή μας θα καθορίσουν για καιρό συσχετισμούς και συμφέροντα. Χρειάζεται γνώση και δράση, άμεση δράση. Και αίσθηση ιστορίας.

To OXI που γιορτάζουμε συνέβαλε αποφασιστικά, έως καθόρισε την νίκη των δυνάμεων της Ελευθερίας:  Απασχόλησε για έξι μήνες πλείστες κύριες δυνάμεις του εχθρού και καθυστέρησε επί δίμηνον την επίθεση της γερμανικής Πανστρατιάς κατά της ΕΣΣΔ. Αποτέλεσμα, να την αποδεκατίσει ο βαρύτατος ρωσικός, ο «στρατηγός χειμώνας».

Καθώς δεν οργανώσαμε ποτέ Μεγάλη πολιτική, αποσιωπούμε αιδημόνως ή ηλιθίως το μέγεθος των συνεισφορών μας.

Παρακολουθώντας από απόσταση ασφαλείας τα κομματικά δρώμενα προσυπογράφουμε το συμπέρασμα του Σεφέρη:

«Η αποστροφή που αισθάνομαι για τους ελλαδικούς κομματικούς τρόπους είναι ανείπωτη. Και επειδή το καθετί έχει γίνει εκμεταλλεύσιμο κομματικά, δεν εννοώ να κάνω τίποτε που θα μπορούσε να ενισχύσει αυτόν τον ανεκδιήγητο κολλυβισμό»(1966).

Τελικά αποδεικνύεται ότι «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»…  

Σ. Π.