Η σημερινή πολιτική συγκυρία επιτάσσει την ταχύτατη και άμεση ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Το πολιτικό σύστημα της χώρας βρίσκεται εγκλωβισμένο ανάμεσα στην λαϊκιστική Αριστερά και τον νεοφιλελεύθερο Συντηρητισμό της ΝΔ.

Η σημερινή Κυβερνητική πολιτική είναι αδιέξοδη σε πρακτικές του παρελθόντος, τις οποίες η χώρα της πλήρωσε πολύ ακριβά. Το «εθνικό αφήγημα» της εξόδου από την κρίση βρίσκεται ανάμεσα στις «ψεύτικες ελπίδες του χθες» και στις «προσλήψεις του σήμερα». Η δημαγωγία, ο κρατισμός, η συνωμοσιολογία, η εθνική μελαγχολία αποτελούν σύστοιχα στοιχεία της σημερινής ελληνικής πολιτικής κουλτούρας. Από την άλλη πλευρά, η Κεντροδεξιά είναι περιστοιχισμένη από ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χωρίς προοδευτικό πρόσημο και χαρακτήρα.

Σε όλα αυτά, ο χώρος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς καλείται να δώσει λύσεις και να προβάλλει μία νέα, άλλη, διαφορετική προγραμματική ατζέντα στον δημόσιο χώρο, ένα νέο σχέδιο Εθνικής Ανασυγκρότησης.

Οι δυσκολίες ανασυγκρότησης και ανασύστασης του χώρου είναι πολλές και πολυεπίπεδες. Ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων της Κεντροαριστεράς είναι μεγάλος. Ο χώρος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, σήμερα, καλείται να ανακαλύψει τα ταυτοτικά του χαρακτηριστικά, τις διακριτές ιδεολογικές του αναφορές και να συγκροτηθεί ένας ενιαίος Προοδευτικός πόλος ενάντια σε αυτό το δίπολο Δεξιάς-Αριστεράς προκειμένου να επαναθεμελιωθεί ένας νέος Προοδευτικός λόγος, με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και κοινωνικό χαρακτήρα.

Πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίξει το Κέντρο, όχι όμως μόνο ως «συμβολική αναφορά». Αλλά και ως πυλώνας ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού βασικών θέσεων του ευρύτερου χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, ως η διαιρετική τομή που θα καθορίσει την νέα μορφή κοινωνικού συμβολαίου σε μία αμφίδρομη σχέση μεταξύ των πολιτικών ελίτ και της κοινωνίας.

Η Κίνηση της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τη συναίνεση όλων των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας μέσα από μία ανοιχτή συνδιάσκεψη κομμάτων, πολιτικών στελεχών και προσωπικοτήτων είναι πραγματικά θαρραλέα και θα πρέπει να εκτιμηθεί και από τα υπόλοιπα κόμματα του ευρύτερου κέντρου ως τέτοια. Θαρραλέα γιατί εγκαταλείπει τις θεωρίες περί εγωισμού και αλαζονείας της εξουσίας και συμβάλλει στην δημιουργία μιας ενιαίας έκφρασης όλων των δυνάμεων του χώρου. Θαρραλέα γιατί το ΠΑΣΟΚ ως βασικός πυλώνας της Κεντροαριστεράς πρέπει να επιχειρήσει πολύπλευρα πολιτικά ανοίγματα, διακόπτοντας την αναμέτρηση με το παρελθόν του. Γιατί η χώρα χρειάζεται κόμματα που κοιτάζουν μπροστά-διαθέτοντας ταυτόχρονα την ευελιξία της συνεννόησης. Δεν είναι ο στόχος να συσπειρωθούμε μεταξύ μας και να αναμένουμε την πιθανή επιστροφή των ψηφοφόρων μας. Δεν είναι το κύριο ζήτημα  «η πολιτική μας δικαίωση» για τις δύσκολες και αναγκαίες επιλογές που κάναμε. Θέλουμε την δημιουργία ενός μεγάλου ρεύματος πλειοψηφίας με νέο πολιτικό στίγμα για την χώρα, για την κοινωνία, για τους πολίτες.

Αυτό το νέο προοδευτικό εγχείρημα δεν είναι υπόθεση, όμως, μόνο των πολιτικών ελίτ. Ο κόσμος έχει πλέον συνειδητοποιήσει ότι στο ζοφερό περιβάλλον της χώρας δεν υπάρχουν περιθώρια για μεγάλα λόγια και υποσχέσεις αλλά μόνο συγκεκριμένα και κοπιώδη βήματα απελευθέρωσης από την κρίση. Οι διαδικασίες που θα διαμορφώσουν την «Κεντροαριστερά του αύριο» πρέπει να καθοριστούν από την κοινωνία των πολιτών και να αποτελέσουν το «νέο», «άτυπο», «κοινωνικό συμβόλαιο με προοδευτικό πρόσημο» προκειμένου να κατορθώσει ο χώρος να αποκτήσει δομή, μορφή και περιεχόμενο. Αλλιώς οποιαδήποτε συζήτηση είναι ατελέσφορη και δεν θα μπορέσει να ευδοκιμήσει, καθώς η Κεντροαριστερά είναι ο κατεξοχήν προοδευτικός χώρος και ως τέτοιος χρειάζεται την ενεργό και ουσιαστική συμβολή των πολιτών.  

Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας- πλήρωσε πολιτικά περισσότερο από κάθε άλλον χώρο τις οδυνηρές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης- εξακολουθεί να αποτελεί, όμως, τον κρίσιμο φορέα ισορροπίας της πολιτικής μας σκηνής. Η ανασυγκρότηση, λοιπόν, της προοδευτικής παράταξης δεν είναι επιλογή είναι ιστορική υποχρέωση όλων μας…