Γράφει ο
Νίκος Λυγερός

Εδώ μιλούνε όλοι και συνεχώς για τις δυσκολίες που περνά ο ελληνικός λαός, αλλά τι είναι όλα αυτά σε σχέση με τον πόνο της μη ολοκλήρωσης; Άπονη η ζωή με τους Λόρδους σε απόγνωση, γιατί δεν πέρασε αυτό που ήθελαν.

Ποιος όμως είναι ικανός να καταλάβει αυτή τη σκληρότητα, όταν τόσο καιρό προσπαθείς να περάσεις τις ιδέες σου σε οποιαδήποτε ιδεολογία που υπάρχει ανάμεσα στα δύο άκρα και σου βγαίνουν όλα χάλια και μαύρα σαν την Τετάρτη, τι μπορείς να κάνεις; Πρέπει να βρεις φίλους για συμπαράσταση.

Για να υπάρξει τουλάχιστον μία σοβαρή εφαρμογή. Για ν’ αποδειχθεί ότι ανήκεις στην πραγματικότητα. Αλλά ακόμα και οι φίλοι είναι γραφειοκράτες και μπερδεύονται στη μετάφραση και στα φώτα: ναι, όχι, πράσινο, κόκκινο. Πώς να διαλέξεις σωστά όταν είσαι του μαύρου και του ίσως;

Κανένας δεν δίνει σημασία στον πόνο των Λόρδων κι όλοι ασχολούνται με τον λαό. Έτσι φαίνεται τελικά πού είναι οι πραγματικές δυσκολίες. Να λες για τα πάντα, παντού, αλλά να μην εφαρμόζεται πουθενά, τίποτα. Αυτό είναι να ζεις επεισόδια από ένα σήριαλ δίχως να υπάρχει έργο.