Άρθρο του Ν.Γ. Μιχαλολιάκου Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ… ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

  Ο πόλεμος, ο οποίος έχει ξεσπάσει στην Συρία και στο Ιράκ καθώς και στις περιοχές του Κουρδιστάν δεν είναι εις ουδεμία των περιπτώσεων ένα γεγονός απομονωμένο, το οποίο δεν αφορά την Ελλάδα. Η στάση της Ελλάδος απέναντι στην κρίση αυτή από την πρώτη στιγμή κατά την οποία ξέσπασε ήταν τουλάχιστον τραγική. Μη λησμονούμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση έκλεισε την πρεσβεία της Συρίας και χαιρέτισε ως… “δημοκρατική” επανάσταση την εξέγερση των τζιχαντιστών. Μη λησμονούμε επίσης και περί τούτου πλέον δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία την άμεση εμπλοκή της Τουρκίας εναντίον του καθεστώτος Άσσαντ. Την πολιτική της προηγούμενης κυβερνήσεως του μνημονίου (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) συνεχίζει ίδια κι απαράλλαχτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Η εξέγερση στην Συρία αλλά και σε πολλές άλλες αραβικές χώρες έφερε μια πλήρη αποσταθεροποίηση στην περιοχή κι όταν έφτασε στην Συρία, στην οποία διατηρεί την τελευταία της βάση στην Μεσόγειο η Ρωσία, αποτέλεσε μία ευθεία πρόκληση ενάντια στα γεωπολιτικά συμφέροντα της Μόσχας. Άλλωστε, το γνωστό δόγμα Μπρεζίνσκι προβλέπει μία σύγκρουση της Ρωσίας με το Ισλάμ με σκοπό την φθορά και των δύο αυτών δυνάμεων, οι οποίες είναι δυνατόν να πλήξουν τα ατλαντικά συμφέροντα. Λίγο, όμως, πριν πέσει η Συρία, γιατί βρισκότανε πράγματι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση το καθεστώς Άσσαντ, η Ρωσία έριξε τις δυνάμεις της στην μάχη κι ανέτρεψε τις εξελίξεις. Κατόρθωσε να συνενώσει ένα σημαντικό μέρος μουσουλμάνων (κυρίως Σιιτών), τους ενίσχυσε με κάθε τρόπο, ενώ βοήθησε επίσης και τους Κούρδους, των οποίων τα συμφέροντα ευρίσκονται σε πλήρη αντιπαράθεση με τα τουρκικά συμφέροντα.

Ήταν αναμενόμενο να υπάρξει τριβή μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στο μέτωπο της βόρειας Συρίας με κορυφαίο γεγονός την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Ήδη υπάρχει ένας ψυχρός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας που είναι πολύ πιθανόν να εξελιχθεί σε θερμό. Ο πόλεμος αυτός θα κριθεί όχι μόνον στην ξηρά, αλλά και στη θάλασσα. Στην θάλασσα όπου η υπεροπλία των Ρώσσων έναντι των Τούρκων είναι συντριπτική. Και λίγο πριν εξελιχθεί η κρίση αυτή με πρόσκληση της Τουρκίας αλλά και της Ελλάδος (δυστυχώς!) ήρθαν τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ, όχι απλά στο Αιγαίο, αλλά στο Βόρειο Αιγαίο, εκεί όπου κυρίως και θα κριθεί, εάν προκύψει ένοπλη σύρραξη, η μάχη των στενών! Αξίζει στο σημείο αυτό να θυμηθούμε τι είχε γράψει ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης στο επίμετρο του βιβλίου του “Θεωρία του Πολέμου” και στο κεφάλαιο “Ελληνοτουρκικός Πόλεμος”:

“Ο μεγαλύτερος μελλοντικός κίνδυνος για την Τουρκία και η μεγαλύτερη, αν όχι η μοναδική ελπίδα για την Ελλάδα, έγκειται στο ενδεχόμενο της ανάδυσης δυνάμεων ικανών να συναγωνιστούν την αμερικανοτουρκική επιρροή τόσο στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, όσο και στα Βαλκάνια. Μονάχα μια ισχυρή εθνικιστική και επεκτατική Ρωσία θα μπορούσε να αποτελέσει δραστικό φραγμό των τουρκικών φιλοδοξιών στα Βαλκάνια”.

Αυτήν την τελευταία και μοναδική ελπίδα για την Ελλάδα την απεμπολεί μια κυβέρνηση της αριστεράς, η οποία αφόριζε για μισό αιώνα το ΝΑΤΟ, καλώντας τα πλοία του να έλθουν προς ενίσχυση της Τουρκίας στο Ελληνικό Αρχιπέλαγος.