ΕιδήσειςΜέλη |
Οι παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού, η επανάσταση του 1821 και η σημερινή κρίση.Αναρτήθηκε: Apr 7, 2016 από serrestv2
στην κατηγορία:
Τα δικά σου Άρθρα
προβολές: 705
Tags (Λέξεις κλειδιά):
[+] [a] [-]
Άλλες σχετικές ειδήσεις Σχόλια
 (Παρουσίαση στο Σύλλογο Πελοποννησίων Λέσβου για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας της 25ς Μαρτίου 1821, Μυτιλήνη 27-3-2016) Οι βασικές αρχές που διέπουν τις παραδοσιακές αξίες, οι πολέμιοι των αξιών Η ηρωική επανάσταση του 1821, αρετές και λάθη Η σημερινή κρίση, τα αίτια και η έξοδος από αυτήν. Ποιες είναι οι παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού; Η ελευθερία Να κάνει κανείς ότι θέλει εντός ορίων χωρίς να ενοχλεί τους άλλους και οι πράξεις του να μην είναι ελλιπείς ούτε υπερβολές, διαφορετικά δεν είναι ελεύθερος αλλά δούλος. Σε εξαιρετικές όμως περιπτώσεις, όπως είναι για λόγους αυτοάμυνας, υποδούλωσης και αυτοσυντήρησης, η ελευθερία αποκτάται με πράξεις εκτός ορίων. Μαθηματικά η ελευθερία ορίζεται σαν τον αριθμό των επιπλέον επιλογών που έχει κανείς σε μία δράση. Μία επιλογή σημαίνει μηδέν βαθμοί ελευθερίας, δύο επιλογές σημαίνει ένας βαθμός ελευθερίας, κλπ. Η επανάσταση του 1821 και η όποια επανάσταση εναντίον δυνάμεων κατοχής είναι εκτός ορίων μεν, αλλά είναι πράξη ελευθερίας. Αντίθετα η υποταγή κάτω από οποιονδήποτε ζυγό τυράννου είναι δουλεία. Η κατάληψη των σχολείων με τη συχνότητα που επαναλαμβάνεται (όχι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις) είναι πράξη δούλων και οι μεν καταληψίες υπερβάλλουν και ενοχλούν το κοινωνικό σύνολο, το δε κοινωνικό σύνολο είναι ελλιπές όταν ανέχεται τέτοιου είδους ενέργειες, συμπεριφέρεται δηλαδή και το κοινωνικό σύνολο σαν δούλοι. Το ρουσφέτι είναι πράξη δουλείας διότι π.χ., επιδιώκει κάποιος να καταλάβει μια θέση, όπου ο ίδιος είναι λιγότερο επαρκής, ενώ υπάρχουν άλλοι με περισσότερα προσόντα και με τον τρόπο αυτό επιβαρύνεται το κοινωνικό σύνολο με ανεπαρκείς υπηρεσίες. Η εναρμόνιση με τη Φύση Οι αξίες του Ελληνισμού έχουν μια σταθερή βάση που είναι η εναρμόνιση με τους κανόνες που διέπουν τις οντότητες στη Φύση. … τὰ δὲ καλὰ καὶ τὰ δίκαια, περὶ ὧν ἡ πολιτικὴ σκοπεῖται, πολλὴν ἔχει διαφορὰν καὶ πλάνην, ὥστε δοκεῖν νόμῳ μόνον εἶναι, φύσει δὲ μή … (Αριστοτέλους, Ηθικά Νικομάχεια Α-3): [Τα καλά και δίκαια για τα οποία ασχολείται η πολιτική, ο καθένας τα ερμηνεύει με το δικό του τρόπο ώστε φαινομενικά να είναι νομότυπα ουσιαστικά όμως είναι αντίθετα με τη Φύση]. Στη φύση υπάρχουν νόμοι και κανόνες που διέπουν όλες τις οντότητες. Οι μεν νόμοι είναι υποχρεωτικοί (νόμος της βαρύτητας), οι δε κανόνες έχουν εξαιρέσεις (αυτοάμυνα και αυτοσυντήρηση) και όρια ανοχής (τυπική απόκλιση, προδιαγραφές, ώστε να υπάρχει εξέλιξη). Ο σπουδαιότερος κανόνας είναι αυτός της ισορροπίας, ο οποίος εμπεριέχει όλους τους κανόνες. Αν κάποιος πέσει στο γκρεμό επειδή δεν θέλει να συμμορφωθεί με το νόμο της βαρύτητας θα υποστεί άμεσα τις συνέπειες. Η Γη ισορροπεί κατά την περιφορά της γύρω από τον ήλιο επειδή η ελκτική δύναμη και η φυγόκεντρος δύναμη λόγω περιστροφής είναι ίσες και αντίθετες. Ουδεμία όμως τροχιά της Γης είναι ακριβώς ίδια με κάποια από όλες τις προηγούμενες, όλες όμως οι τροχιές γίνονται εντός των ορίων ανοχής, ώστε η Γη δεν θα συγκρουστεί με τον Ήλιο, ούτε θα χαθεί στο διάστημα. Τα οξέα του στομάχου όταν ξεπεράσουν το ελάχιστο ή μέγιστο όριο, καθώς και οι κτύποι της καρδιάς χαλάει η ισορροπία και δημιουργείται πρόβλημα υγείας. Υπόψη ότι ενέργειες που πηγαίνουν αντίθετα με τους κανόνες που διέπουν της οντότητες της Φύσης έχουν καταστρεπτικές συνέπειες για όλες τις οντότητες που σχετίζονται με αυτές. Ο ενάρετος άνθρωπος Ο Ελληνισμός στοχεύει στην ποιότητα ζωής του κοινωνικού συνόλου και για να το πετύχει αυτό έχει σαν πρότυπο τον ενάρετο άνθρωπο με συγκεκριμένα όμως ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η εσωτερική ισορροπία και η Αριστοτελική μεσότητα. Η εσωτερική ισορροπία, κατά τον Πλάτωνα πετυχαίνεται, όταν προσπαθεί κανείς με τη λογική να ισορροπήσει την επιθυμία και το θυμό (Πλάτων, Πολιτεία, 435α – 445ε) και (Πλάτων, Φαίδρος, 246α – 254ε). Δέχεται ο Πλάτων ότι το ανθρώπινο πνεύμα (η ανθρώπινη νόηση) έχει τρεις βασικές συνιστώσες: λογική, επιθυμία, θυμός Παράδειγμα: Ο Πλάτωνας παρομοιάζει την ανθρώπινη νόηση σαν μια άμαξα που τη σέρνουν δύο άλογα, ένα τυφλό, που είναι η επιθυμία, ένα τρελό, που είναι ο θυμός και ο ηνίοχος που αντιπροσωπεύει τη λογική και προσπαθεί να χαλιναγωγήσει τα άλογα στο δρόμο της αρετής. Η εσωτερική ισορροπία σαν κανόνας που διέπει τις οντότητες της Φύσης, μπορεί να εκφραστεί: Ισορροπούσα Λογική ≈ (Επιθυμία, Θυμός) à ισορροπία τρέχουσα λογική < (Επιθυμία, Θυμός) à έλλειψη τρέχουσα λογική > (Επιθυμία, Θυμός) à υπερβολή Να σημειωθεί ότι η τρέχουσα λογική κατά κανόνα δεν ισορροπεί την επιθυμία και το θυμό, αλλά είτε υπολείπεται, είτε είναι μεγαλύτερη – αυτό, όπως ειπώθηκε, είναι χαρακτηριστικό των κανόνων που διέπουν τις οντότητες της φύσης, ώστε να υπάρχει εξέλιξη. Όταν όμως η απόκλιση της λογικής από την τέλεια ισορροπία είναι πολύ μικρή, τότε υπάρχει η παραδεκτή εσωτερική ισορροπία. … οὐκοῦν τῷ μὲν λογιστικῷ ἄρχειν προσήκει … [η λογική θα πρέπει να έχει τον έλεγχο, Πλάτωνος Πολιτεία (441ε]. Η ποσότητα της λογικής που υπολείπεται ή υπερβάλλει της ισορροπίας αυτής είναι το ανθρώπινο λάθος. ανθρώπινο λάθος = (Ισορροπούσα λογική) – (τρέχουσα Λογική) Σωστό = |ανθρώπινο λάθος| < |ε| Όπου ε είναι μια μικρή ποσότητα, που καθορίζει τα όρια της Αριστοτελικής μεσότητας και προσδιορίζεται είτε από τις συνθήκες που επικρατούν, είτε με ευρύτερη συναίνεση (δημοκρατικές διαδικασίες). Συνεπώς κάθε σκέψη ή δράση εμπεριέχει ποσότητα λάθους και όταν αυτό είναι εντός των ορίων της μεσότητας είναι σωστό, ενώ εκτός ορίων είναι λάθος. Όταν το ανθρώπινο λάθος είναι εκτός ορίων μεσότητας σε μια σταθερή κατεύθυνση (έλλειψη ή υπερβολή) τότε υπάρχει προκατάληψη και όταν αυτό γίνεται σκόπιμα είναι δόλος. Η Αριστοτελική μεσότητα συμπληρώνει την Πλατωνική ισορροπία με την παραδεκτά σωστή ισορροπία, που καθορίζει τον ενάρετο άνθρωπο, εισάγοντας την έννοια του μεσοδιαστήματος ή της μεσότητας, όπου η λογική δεν είναι απαραίτητο να ισορροπεί ακριβώς την επιθυμία και το θυμό αλλά μπορεί να υπολείπεται ή να υπερβάλλει κατά μία μικρή ποσότητα ε εντός συγκεκριμένων ορίων, που ορίζουν ένα μεσοδιάστημα και την ονομάζει μεσότητα της αρετής. Η Αριστοτελική μεσότητα έχει να κάνει με την ανθρώπινη σκέψη ή δράση, είναι μια συγκεκριμένη περιοχή, ένα μεσοδιάστημα και όχι ένα σημείο και σύμφωνα με τον Αριστοτέλη εντοπίζεται ανάμεσα σε δύο ακραίες θέσεις ή κακίες, η μια ακραία θέση βρίσκεται στην κατεύθυνση της υποεκτίμησης ή έλλειψης της αρετής και η άλλη βρίσκεται στην κατεύθυνση της υπερεκτίμησης ή υπερβολής της αρετής. … μεσότης δὲ δύο κακιῶν, τῆς μὲν καθ’ ὑπερβολὴν τῆς δὲ κατ’ ἔλλειψιν … […η μεσότητα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κακίες, η μία είναι υπερβολή και η άλλη έλλειψη]. Συνεπώς, σχετικά με την αρετή, μπορούμε να θεωρήσουμε σημαντικό ανθρώπινο λάθος τις σκέψεις και δράσεις που βρίσκονται εκτός των ορίων της μεσότητας που θα είναι είτε έλλειψη είτε υπερβολή, ενώ αντίθετα το σωστό βρίσκεται εντός των ορίων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που δίνει ο Αριστοτέλης σχετικά με τη γενναιότητα σαν αρετή όπου πράγματι προσδιορίζεται το ανθρώπινο λάθος: …περὶ μὲν οὖν φόβους καὶ θάρρη ἀνδρεία μεσότης… [στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στον δειλό και τον θρασύ, αρετή είναι η ανδρεία]. Ανάλογα μπορούμε να ορίσουμε την οικονομία σαν αρετή όταν αυτή βρίσκεται στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στη τσιγκουνιά και τη σπατάλη. Σημαντικό είναι επίσης ότι ο Αριστοτέλης θεωρεί ενάρετο άνθρωπο εκείνο που μαθαίνει από τα λάθη του και προσπαθεί να πλησιάσει το χώρο της μεσότητας, άρα η αρετή είναι η προσπάθεια και όχι η πράξη αυτή καθεαυτή. Με αυτόν τον τρόπο ένα άτομο οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσει μπορεί να είναι ενάρετο. Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι η μεσότητα δεν είναι μια σταθερή περιοχή για όλους και ίσως ο καθένας να την βλέπει σε διαφορετικό μέρος: … τοῦτο δ’ οὐχ ἕν, οὐδὲ ταὐτὸν πᾶσιν … […δεν είναι ένα σημείο ούτε ταυτίζονται οι απόψεις όλων]. Συνεπώς ο Αριστοτέλης προσπαθεί να χρησιμοποιήσει στατιστικές μεθόδους για να οριοθετήσει τη μεσότητα: … τοῦ μέσου ἂν εἴη στοχαστική … [… η περιοχή της μεσότητας είναι στοχαστική]. Συνεπώς κατά τον Αριστοτέλη τα όρια της μεσότητας μπορούν να οριοθετηθούν με ευρύτερη συναίνεση και με τον τρόπο αυτό θεμελιώνονται φιλοσοφικά οι δημοκρατικές διαδικασίες όπου όμως οι ψηφοφόροι θα πρέπει να είναι ενάρετοι ώστε να έχουν ελάχιστη προκατάληψη, να έχουν παιδεία δηλαδή (Ελληνική παιδεία). Η δικαιοσύνη κατά τον Αριστοτέλη είναι η κορυφαία των αρετών και εμπεριέχει όλες τις αρετές (Ηθικά Νικομάχεια, E-10). …κρατίστη τῶν ἀρετῶν εἶναι δοκεῖ ἡ δικαιοσύνη… ἐν δὲ δικαιοσύνῃ συλλήβδην πᾶς’ ἀρετὴ ᾽νι … [Η κορυφαία των αρετών είναι η δικαιοσύνη και εμπεριέχει όλες τις αρετές.] Η παιδεία, με τον τρόπο αυτό, ορίζεται σαν «η προσπάθεια που στοχεύει στην εσωτερική ισορροπία εντός των ορίων της μεσότητας της αρετής». Η οριοθέτηση του σωστού και του λάθους η κορυφαία συνεισφορά του Ελληνισμού Όπως φαίνεται στο Σχήμα, όταν κάποιος, που δεν έχει φυσικούς περιορισμούς, περπατά σε ίσιο δρόμο και βρίσκει μπροστά του ένα σχετικά μικρό εμπόδιο θα πρέπει να σηκώσει το πόδι για να το περάσει. Στην περίπτωση αυτή η επιθυμία μπορεί να έχει να κάνει με τη βιασύνη, π.χ., να προλάβει το λεωφορείο, ο θυμός έρχεται συναντώντας το εμπόδιο, η λογική συνιστά προσοχή να μην σκοντάψει. Υπάρχει ένα βέλτιστο ή τέλειο σήκωμα του ποδιού, π. χ., ο μέσος όρος από όλες τις πιθανόν σωστές απόπειρες. Συνεπώς, αν το πόδι σηκωθεί λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο από το βέλτιστο ύψος, θεωρούμε την προσπάθεια παραδεκτά σωστή, διότι σε αυτό το διάστημα το άτομο δεν σκοντάφτει. Αν το σήκωμα του ποδιού είναι λιγότερο από το σωστό (παραδεκτά σωστό), τότε το άτομο θα σκοντάψει και μπορούμε αυτό να το θεωρήσουμε λάθος με αρνητικό πρόσημο. Αν το σήκωμα του ποδιού είναι περισσότερο από το σωστό (παραδεκτά σωστό), τότε το άτομο κινδυνεύει να σκοντάψει ή να ανατραπεί και μπορούμε αυτό να το θεωρήσουμε λάθος με θετικό πρόσημο. Το μέγεθος του λάθους ποικίλει ανάμεσα σε ένα στιγμιαίο χάσιμο της ισορροπίας και επανάκτηση της μέχρι ένα σοβαρό τραυματισμό. Συνεπώς, αν το ανθρώπινο λάθος πρόκειται να ποσοτικοποιηθεί, θα πρέπει να πάρει τιμές από το μηδέν μέχρι το μείον άπειρο και από το μηδέν μέχρι το συν άπειρο. Το μεσοδιάστημα που θεωρείται σωστό, στην πραγματικότητα είναι η τυπική απόκλιση της λειτουργίας της νευρωνικής δομής που ελέγχει την κίνηση και είναι παρόμοιο με τη μεσότητα της αρετής όπως ορίσθηκε από τον Αριστοτέλη. Συνεπώς μπορούμε να παρατηρήσουμε τα εξής: (α) Τα όρια του σωστού και του λάθους είναι αρκετά ξεκάθαρα και μπορούν να προσδιορισθούν με ακρίβεια. (β) Η λειτουργία μιας δομής νευρωνικού δικτύου έχει τα εξής χαρακτηριστικά: (1) Μια νευρωνική δομή που δεν έχει εκπαιδευτεί (π. Χ., ένα μικρό παιδί) την πρώτη φορά που θα επιχειρήσει να περάσει το εμπόδιο ενδέχεται να σκοντάψει. (2) Την επόμενη φορά που θα προσπαθήσει να περάσει το εμπόδιο πρόκειται να έχει καλύτερη επίδοση, που σημαίνει ότι η νευρωνική δομή επιδέχεται εκπαίδευση μέχρι να βελτιώσει τη λειτουργία της σε ένα παραδεκτό επίπεδο πλησιάζοντας το βέλτιστο. (γ) Στην ίδια πράξη, το σωστό και το λάθος (το καλό και το κακό) συνυπάρχουν και τα όρια τους τοποθετούνται σε τέτοια σημεία ώστε η τιμή λάθους να είναι κάτω από ένα κατώφλι. (δ) Σωστό και λάθος είναι ποσότητες αντιστρόφως ανάλογοι η μία ως προς την άλλη, το οποίο σημαίνει ότι σε μια πράξη με μεγάλο λάθος η τιμή του σωστού είναι χαμηλή και σε μια πράξη με μικρό λάθος η τιμή του σωστού είναι μεγάλη. Μαθηματικά δύο αντίστροφα ανάλογες ποσότητες Χ και Υ εκφράζονται με την εξίσωση: Υ = 1/Χ (ε) Εντός αυτού του μεσοδιαστήματος υπάρχουν πάμπολες επιλογές να περάσει κανείς σωστά το εμπόδιο, και μπορούμε να πούμε ότι έχουμε άπειρους βαθμούς ελευθερίας. (στ) Ο ορισμός της ελευθερίας του ανθρώπου μπορεί να είναι οι επιλογές που έχει ο άνθρωπος να ολοκληρώσει μια σωστή πράξη μέσα σε σαφή όρια του σωστού (μεσότητα της αρετής). (ζ) Αφού το μέγεθος του λάθους μεταβάλλεται από ένα προσωρινό χάσιμο της ισορροπίας και επάνοδο στην σωστή θέση, μέχρις ενός σοβαρού τραυματισμού, τότε οι τιμές του λάθους μεταβάλλονται από το μηδέν μέχρι το πλην άπειρο και από το μηδέν μέχρι το συν άπειρο. (η) Το ανθρώπινο λάθος μπορεί να ποσοτικοποιηθεί σαν 1σ, 2σ και 3σ (Τα δικαστήρια το ποσοτικοποιούν). (θ) Η προκατάληψη ή δόλος μπορεί να θεωρηθεί όταν το άτομο ενώ γνωρίζει πώς να περάσει το εμπόδιο, σκοντάφτει σκόπιμα. (ι) Ένα απαίδευτο άτομο μπορεί να θεωρηθεί το άτομο που δεν έχει φυσικούς περιορισμούς και στην προσπάθεια του να περάσει το εμπόδιο σκοντάφτει (ένα μικρό παιδί) Συμπερασματικά οι παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού έχουν επιστημονικές βάσεις και μπορούν να έχουν παγκόσμια αποδοχή, όπως έχει ο Ελληνικός πολιτισμός, και επίσης αποτελούν μονόδρομο ώστε ο άνθρωπος να έχει ποιότητα ζωής. Οι πολέμιοι του Ελληνισμού Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν δυνάμεις που αντιτίθενται στις παραδοσιακές αξίες, οι οποίες μπορούν να ονομασθούν πολέμιοι του Ελληνισμού, στοχεύουν σε παγκόσμια κυβέρνηση με μορφή παγκόσμιας δικτατορίας, όπου οι πολίτες θα είναι κυριολεκτικά δούλοι. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούν παντοίους τρόπους για να αποσυντονίσουν την εσωτερική ισορροπία και κατ’ επέκταση την ανθρώπινη νόηση για να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε δούλο. Χρησιμοποιούν μεθόδους εξαγρίωσης για να γιγαντώσουν το θυμό και τον φανατισμό, μεθόδους μάρκετιν, ψεύτικες ελπίδες και απάτη, για να γιγαντώνουν τις επιθυμίες και μεθόδους που εξουδετερώνουν την ισορροπούσα λογική, ώστε είτε αυτή να είναι ελλιπής (υπέγραψαν χωρίς να διαβάσουν τα μνημόνια, κρεμούν ταμπελάκια αντί για επιχειρήματα, π.χ., εθνικιστής) είτε υπερβάλλουσα (φαύλος κύκλος συζητήσεων χωρίς να καταλήγει σε συμπέρασμα, να ρίχνει ο ένας την ευθύνη στον άλλο). Η μόνη άμυνα που μπορεί να αντιτάξει ο Ελληνισμός στη διαρκή υποχθόνια συγκαλυμμένη επίθεση που δέχεται από τους πολέμιους του Ελληνισμού από αρχαιοτάτων χρόνων είναι να αποκτήσει ο άνθρωπος παιδεία όπως ορίσθηκε πιο πάνω και να είναι ενάρετος. Τότε και μόνον τότε θα είναι σε θέση να διακρίνει αυτούς που ηθελημένα ή άθελα τους επιχειρούν να αποσυντονίσουν την ανθρώπινη νόηση και να τους εξουδετερώσει. Ο Πλάτωνας παρομοιάζει τον απαίδευτο άνθρωπο με ένα σκύλο που γαβγίζει όσους δεν γνωρίζει ανεξάρτητα αν είναι φίλοι ή εχθροί, ενώ ο άνθρωπος με παιδεία μπορεί και διακρίνει καθαρά τους φίλους από τους εχθρούς. http://www.hamptoninstitution.org/engineeringempire.html#.VuFokJyLSUk Οι πολέμιοι του Ελληνισμού δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σύνολο απαίδευτων και ματαιόδοξων ατόμων, με πυραμιδική ιεραρχία, εγκατεστημένες σχεδόν σε όλους τους φορείς εξουσίας, με μοναδικό όπλο την προκατάληψη και το δόλο τα οποία μελετούν με επιστημονικό τρόπο (deception management, deception strategies) και τα χρησιμοποιούν στοχεύοντας σε κοντόφθαλμα συμφέροντα, όπως είναι η καταστροφή των εθνών για να αποκτήσουν οι εδρεύοντες στην κορυφή της ιεραρχίας, πολιτική και οικονομική δύναμη. Οι εδρεύοντες στην κορυφή της ιεραρχίας, εκπαιδεύουν στη χρήση του επιχειρησιακού δόλου και της απάτης αυτούς που βρίσκονται στα αμέσως επόμενα επίπεδα της πυραμίδας, των οποίων έχουν απόλυτο έλεγχο είτε με μεθόδους εκφοβισμού/εκβιασμού, είτε με μεθόδους υπερβολικής αλληλεγγύης, ή με άλλους τρόπους και τους κινούν τα νήματα, ώστε να συντηρούν τα παγκόσμια δίκτυα υποδούλωσης των λαών που διαθέτουν και να πετυχαίνουν στις στοχεύσεις τους. Τα κατώτερα επίπεδα της πυραμίδας, που ανήκουν οι πολίτες, ο λαός δηλαδή, θα πρέπει να εκπαιδεύονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να συμπεριφέρονται σαν δούλοι. Οι πολέμιοι του Ελληνισμού βαδίζουν αντίθετα με τους κανόνες που διέπουν τις οντότητες της φύσης και χρησιμοποιούν την καταστρεπτική ενέργεια της νόησης για να πετύχουν τα προσχεδιασμένα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως στις περιπτώσεις: Πακιστάν, Λιβύη, Ιράκ, Αίγυπτο, Συρία, Ουκρανία, Ελλάδα, κλπ. και κυρίως αυτοί είναι που δημιουργούν τις τρομοκρατικές οργανώσεις 17Ν, Ταλιμπάν, Τζιχαντιστές, κλπ., δημιουργούν τις εθνικές και παγκόσμιες κρίσεις και πολέμους για να καταστρέψουν τα έθνη και ιδιαίτερα τις παραδοσιακές τους αξίες οι οποίες είναι εμπόδιο στα άνομα και κοντόφθαλμα συμφέροντα τους. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα εγκλήματα αυτά δεν τα κάνει ο λαός των ΗΠΑ ή ο λαός της ΕΕ, ή ο λαός γενικά, αλλά η κορυφή της πυραμίδας η οποία φροντίζει να είναι στην αφάνεια και στο απυρόβλητο συνεπικουρούμενη από τα αμέσως επόμενα πυραμιδικά επίπεδα που έχει εκπαιδεύσει και που εκφοβίζει/εκβιάζει, ώστε να την υπηρετούν τυφλά. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει περίπου το 41% του παγκόσμιου πλούτου. Επίσης σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία, τον έλεγχο του χρήματος παγκοσμίως τον έχουν μερικές οικογένειες τραπεζιτών, περίπου λιγότερα από 100 άτομα. Να λάβουμε επίσης υπόψη ότι σχεδόν όλα τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα μετά την κρίση πήγαν για τη διάσωση των τραπεζών συν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, πανεπιστημίων, ΟΤΑ, και άλλων φορέων που ελέγχει το δημόσιο και παρόλα αυτά έχουμε κάπιταλ κοντρόλ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι από τους μοναδικούς φορείς που μεθοδευμένα αντιτίθεται στους πολέμιους του Ελληνισμού τους οποίους ονομάζει συμβολικά την μεν κορυφή της πυραμιδικής ιεραρχίας αντίχριστο, τα δε ανώτερα επίπεδα σατανάδες. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι αν εξετάσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται οι πολέμιοι τον επιχειρησιακό δόλο, είναι τελείως αδιανόητο για τον κοινό νου να αντιληφθεί μια τόσο διεστραμμένη σατανική σκέψη. Η παρακμή Οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων έχοντας μεγάλη πίστη στα ιδανικά και τις παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού τα προστάτεψαν με αυτοθυσία. Όταν όμως η πίστη αυτή με οποιανδήποτε τρόπο κλονίζεται έρχεται η παρακμή. Η συστηματική υποχθόνια και συγκαλυμμένη επίθεση που δέχεται από αρχαιοτάτων χρόνων ο Ελληνισμός από τους πολεμίους του πολλές φορές έχει κλονίσει την πίστη των Ελλήνων. Υπό αυτή την έννοια ο μύθος του Προδίκου για τον Ηρακλή που προτίμησε το δρόμο της λιτής και σεμνής Αρετής από το δρόμο της πλούσιας και χλιδάτης κακίας (Ξενοφώντος Απομν., 2.1.21–2.1.29), είναι αποκαλυπτικός για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι πολέμιοι του Ελληνισμού για να παρασύρουν τον άνθρωπο στο δρόμο της κακίας. Επιπλέον με την καταστροφή της εσωτερικής ισορροπίας οι πολέμιοι του Ελληνισμού επιδιώκουν το διχασμό και την αλληλοεξόντωση για να επιτύχουν το «διαίρει και βασίλευε» και το «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Ιστορικά το Βυζάντιο αποτελούσε την εξελικτική πορεία της Ελλάδας διότι είχε ενσωματώσει τα περισσότερα στοιχεία του Ελληνισμού όπως είναι η γλώσσα και πολλές από τις παραδοσιακές αξίες οι οποίες εκφράζονται μέσα από την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία. Θα πρέπει συνεπώς να μας προβληματίσει το σχίσμα που έγινε το 1054 και που διαίρεσε τους χριστιανούς σε Ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς (διαίρει και βασίλευε). Η αμέσως μετά το σχίσμα κατάκτηση του Βυζαντίου από τους Φράγκους και η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1203/1204 , κάτι που ήταν αναπάντεχο και αιφνιδίασε τον Ελληνικό πληθυσμό και μάλιστα οι βιαιοπραγίες που έγιναν σε πολλά επίπεδα, όπως οι σφαγές και αρπαγές σε ότι πολύτιμο υπήρχε, κλόνισε την πίστη στα ιδανικά του με αποτέλεσμα να έλθει η παρακμή. Με τον τρόπο αυτό οι καραδοκούντες Τούρκοι, ένας απολίτιστος και βάρβαρος λαός μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, με βίαιη εισβολή υποδούλωσαν το 1453 Βυζάντιο. Η επανάσταση του 1821 Η βίαιη εισβολή και κατοχή του Βυζαντίου από τους Τούρκους ολοκλήρωσε αυτό που ξεκίνησαν οι Φράγκοι και αποτελείωσε την καταστροφή της ισορροπίας στην περιοχή. Κάτω από τον βάρβαρο Τουρκικό ζυγό ο κάθε Έλληνας είχε καθήκον να αντισταθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπερασπιζόμενος τις παραδοσιακές αξίες και να επιδιώξει την απελευθέρωση της Ελλάδας. Υπερασπιζόμενος τις παραδοσιακές αξίες. Υπέρ βωμών και εστιών. Ελευθερία ή θάνατος. Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία Παρά τις βιαιοπραγίες και σφαγές που επέβαλαν οι Τούρκοι, υπήρξαν πάμπολες εξεγέρσεις και επαναστάσεις, τελικά επικράτησε αυτή του 1821, την οποία προετοίμασε κατάλληλα η Φιλική Εταιρεία και ελευθερώθηκε η Ελλάδα. Θα αναφερθούν εδώ τρία περιστατικά σχετικά με την πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας και τις παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού που οι ήρωες του 1821 εκφράζανε. Σχετικά με το Γέρο του Μωριά Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, αντιγράφουμε από το δεσμό: 1821. Το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας, με τον Κολοκοτρώνη. 1821. Το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας, με τον Κολοκοτρώνη. Παναγία μου βοήθησε… Μα στ’ αλήθεια, γίνονται θαύματα; Γίνονται θαύματα; «Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα … Continue reading 1821. Το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας, με τον Κολοκοτρώνη. Pentapostagma.gr 64 Comments WordPress Embed HTML Embed http://www.pentapostagma.gr/2013/03/kolokotronis-to-thauma-ths-panagias-sto-xrysovitsi.html Copy and paste this URL into your WordPress site to embed … Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο… άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. -Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλικάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρει πίσω την υπογραφή του». Από τον Περικλή Δεληγιάννη – Ιστορικές Αναδιφήσεις και στο δεσμό που ακολουθεί βρήκαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον για τον Οδυσέα Ανδρούτσο: https://periklisdeligiannis.wordpress.com/2013/03/24/1640/ … Το τρίτο και επίλεκτο σώμα με επικεφαλής τον Οδυσσέα, αποτελούμενο από άνδρες που θα τον ακολουθούσαν αυτόβουλα, θα κλεινόταν στο Χάνι της Γραβιάς. Μάλιστα ο Ανδρούτσος, προκειμένου να εμψυχώσει όσους θα τον ακολουθούσαν, φώναξε στους πολεμιστές: «Αί ορέ παιδιά, όποιος θέλει ν’ ακολουθήση, ας πιαστή στον χορό!». Ο Οδυσσέας έσυρε τον τσάμικο και ύψωσε το μαντήλι του. Ο Γκούρας πιάστηκε πρώτος από το μαντήλι και ακολούθησαν ο Παπαντρέας, ο Κομνάς Τράκας, ο Αγγελής Γοβγίνας από την Εύβοια, οι Καπογιωργαίοι, ο Ζαφείρης από τα Επτάνησα και ο Μουσταφά, ένας Τουρκαλβανός «βλάμης» (αδερφικός φίλος) του Ανδρούτσου. Συνολικά 120 άνδρες έσυραν τον χορό και κλείσθηκαν στο Χάνι. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο αμπάρωσαν τις θύρες του, σφράγισαν όποια ανοίγματα και άνοιξαν πολεμίστρες. (120 άνδρες για να αντιμετωπίσουν 9000 άρτια εξοπλισμένους Τούρκους στρατιώτες, 1:75 και κέρδισαν τη μάχη που δόθηκε). Στο δεσμό που ακολουθεί υπάρχει επίσης μια ενδιαφέρουσα συνομιλία ανάμεσα στον Ανδρέα Μιαούλη και τον Άγγλο ναύαρχο Νέλσων: http://blogthea.gr/ιστορία/57459-ο-α-μιαούλης-η-παναγία-ο-νέλσων-και-η-καταστροφή-του-στόλου.html Με το ξέσπασμα του Αγγλογαλλικού πολέμου ο Ανδρέας Μιαούλης απέκτησε τεράστια περιουσία διασπώντας τους αγγλικούς αποκλεισμούς. Σε ένα ταξίδι όμως, περίπου το 1802, κοντά στο Κάδιξ συνελήφθη το πλοίο του από περιπολικό και ρυμουλκήθηκε στην ναυαρχίδα του Άγγλου ναύαρχου Νέλσωνα. Ο Ναύαρχος, ύστερα απο την ειλικρινή ομολογία του και θαυμάζοντας τη τόλμη του τον άφησε ελεύθερο.[iii] Μάλιστα έχει διασωθεί κατά την ναυτική παράδοση η ακόλουθη στιχομυθία μεταξύ ναυάρχου Νέλσωνα και Μιαούλη που πιθανώς έγινε στην ισπανική γλώσσα, την οποία μίλαγε ο Μιαούλης: -Είσαι Έλληνας; -Μάλιστα Ναύαρχε! -Το ξέρεις πως σ’ αυτά τα μέρη εφαρμόζω αποκλεισμό; -Το γνωρίζω πολύ καλά κύριε ναύαρχε! -Και τότε γιατί τον παραβιάζεις; -Για το συμφέρον μου ναύαρχε! -Αν ήμουν εγώ στη θέση σου και εσύ στη δική μου τι θάκανες; -Θα σε κρεμούσα απ’ το λαιμό, στο πινό της μαΐστρας, Ναύαρχέ μου! (=σημείο ανακρέμασης άγκυρας) Ο Ανδρέας Μιαούλης Το 1822 ανδραγάθησε στην Πάτρα και εμπόδισε τον ανεφοδιασμό των πολιορκημένων Τούρκων στο Ναύπλιο. Τον ίδιο χρόνο κατάφερε να σπάσει τον τουρκικό αποκλεισμό και να ενισχύσει με στρατό και τρόφιμα το πολιορκημένο Μεσολόγγι. Το 1823 κατατρόπωσε τους Τούρκους στο Αρτεμίσιο και το 1824 στη ναυμαχία του Γέροντα. Το 1825 εμπόδισε τον ανεφοδιασμό του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και κατάφερε πλήγματα εναντίον του αιγυπτιακού στόλου στη Μεθώνη. Σχολιάζοντας τα τρία αυτά αποσπάσματα βλέπει κανείς ότι: Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ξεκινά εντελώς μόνος του οπλισμένος όμως με ισχυρή πίστη και καταφέρνει, παρά τις απαισιόδοξες συστάσεις των φίλων του, να δημιουργήσει στρατό να εκπαιδεύσει στρατιώτες και να κερδίσει μάχες. Η δύναμη της θέλησης του, η πίστη στα ιδανικά του Ελληνισμού και η στρατηγική του ήταν αρκετά για να ελευθερωθεί ολόκληρη η Ελλάδα. Όμως αντί αυτού βρέθηκε στη φυλακή. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο ήρωας της Γραβιάς δολοφονείται από το πρωτοπαλίκαρο του τον Γκούρα, αυτόν που έσυρε δεύτερος το χορό και δέχθηκε σαν ήρωας και παλληκάρι να παραμείνει και να τα βάλλει, μαζί με 120 συνολικά συντρόφους, εναντίον 9000 άρτια εξοπλισμένους και γυμνασμένους Τούρκους στρατιώτες. Ο Ανδρέας Μιαούλης καταστρέφει το 1830 τον Ελληνικό στόλο στο λιμάνι του Πόρου και ένα μήνα μετά δολοφονείται ο κυβερνήτης Καποδίστριας. Τελικά η Ελλάδα ελευθερώθηκε το 1827 από τις «Μεγάλες Δυνάμεις» Ρωσία, Γαλλία και Αγγλία στο Ναβαρίνο όπου νίκησαν σε ναυμαχία τον Αιγυπτιακό στόλο. Πολλοί, ακόμα και σύγχρονοι επιστήμονες προσπαθούν να αποδώσουν την διχόνοια σε μικρόβιο που έχει στο DNA του ο Έλληνας. Αυτό είναι λάθος, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι οι άνθρωποι των Μεσογειακών χωρών είναι περισσότερο θερμοί και λιγότερο ψυχροί, ενώ οι άνθρωποι στη Βόρεια Ευρώπη είναι λιγότερο θερμοί και περισσότερο ψυχροί. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο άνθρωπος, γενικά, έχει το συναίσθημα της ζήλειας για κάποιον γνωστό του άτομο που ανεβαίνει σε κλιμάκια ιεραρχίας ή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πλουτίζει. Η ζήλεια όσο μικρή και αν είναι, αν καλλιεργηθεί κατάλληλα μετατρέπεται σε φανατισμό και θανάσιμο μίσος. Μίσος επίσης δημιουργείται αν κάποιος νοιώσει ότι αδικείται. Είναι εύκολο να βάλλει κάποιος δύο ανθρώπους να μαλώσουν είτε μεγεθύνοντας το μίσος από τη ζήλια, είτε μεγεθύνοντας μια ασήμαντη και ίσως ανύπαρκτη αδικία, ακόμα και αν είναι αδέλφια. Αντίθετα είναι πολύ δύσκολο τους μαλωμένους να τους συμφιλιώσει. Οι πολέμιοι του Ελληνισμού, αυτό ακριβώς έκαναν, με κατάλληλα εκπαιδευμένους δικούς τους ανθρώπους στον επιχειρησιακό δόλο και με διαρκή υποχθόνια συγκαλυμμένη μεθοδολογία έσπειραν τη διχόνοια στους Έλληνες οι οποίοι μη έχοντας επαρκή γνώση του επιχειρησιακού δόλου, έπεσαν στην παγίδα και από νικητές βρέθηκαν ηττημένοι. Φυλάκισαν πολλούς ήρωες, δολοφόνησαν τον Έλληνα κυβερνήτη Καποδίστρια, έφεραν το Βαυαρό Όθωνα για να γίνει βασιλιάς και να κάνει κουμάντο, αργότερα έφεραν τους Γλύξμπουργκ κλπ. Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που οδήγησε στην διχόνοια είναι ότι τόσο η φιλική εταιρεία, όσο οι καπεταναίοι της επανάστασης είχαν κάνει όρκο να νικήσουν τον κατακτητή, αλλά δεν είχαν συγκεκριμένο πλάνο τι θα γίνει μετά τη νίκη με αποτέλεσμα να υπάρχει ασάφεια και εκεί να στήσουν την παγίδα του διχασμού οι πολέμιοι. Θα μπορούσε ο διχασμός να είχε αποφευχθεί αν είχε υιοθετηθεί από τη φιλική εταιρεία και τους καπεταναίους το πλάνο του Ρήγα Φεραίου, που είχε εκπονηθεί και ήταν ολοκληρωμένο με κάθε λεπτομέρεια και αναφερόταν στην ευρύτερη περιοχή. Το πλάνο αυτό είχε σαν βάση την ποιότητα ζωής των ανθρώπων όπως αυτή καθορίζεται από τις βασικές αρχές του Ελληνισμού. Το ερώτημα είναι γιατί η φιλική εταιρεία δεν υιοθέτησε ένα τέτοιο πλάνο. Σήμερα πολλοί είναι αυτοί που μια τέτοια ανάλυση, περί πολεμίων, δεν τη δέχονται και χωρίς επιχειρήματα με πρόσχημα το ταμπελάκι της «συνωμοσιολογίας» ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου ότι οι πολίτες είναι υπεύθυνοι και έτσι καλύπτουν τους συνωμότες. Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι ο πολίτης έχει μεγάλες ευθύνες σε όλες αυτές τις περιπτώσεις του διχασμού, όμως μέχρι ακόμη και σήμερα, δεν βρέθηκε επίσημος φορέας να εκπαιδεύσει τον πολίτη σχετικά με την υπονόμευση που μπορεί να φέρει ο επιχειρησιακός δόλος από τους πολέμιους, ώστε να αναπτύξει αμυντικές ικανότητες σε τέτοιου είδους επιθέσεις ώστε να γνωρίζει ποιος είναι φίλος, ποιος είναι εχθρός, ποιος θέλει το καλό του και ποιος θέλει το κακό του. Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία είναι ίσως ο μόνος φορέας που αντιστέκεται στους πολέμιους του Ελληνισμού, όμως πρέπει να βρει τρόπο ώστε να έχει αποτέλεσμα. Η σημερινή κρίση Η σημερινή κρίση είναι αποτέλεσμα της παρακμής που ήλθε προοδευτικά στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Η ίδια η μεταπολίτευση είχε την ευκαιρία να στηρίξει το 1973 ένα σχήμα ομαλής επιστροφής στη δημοκρατία (στα πρότυπα της Πορτογαλίας και της Ισπανίας) και δεν το έκανε (πλην Ηλία Ηλιού) με αποτέλεσμα να επιβληθεί η δικτατορία του Ιωαννίδη η οποία ήταν χειρίστου είδους συγκρινόμενη με αυτή του Παπαδόπουλου και οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου. Χαρακτηριστικό ήταν το μήνυμα του σταθμού της Ντόιτσε Βέλε, που είχε κορυφαίους Έλληνες σχολιαστές όπως ο Παύλος ο Μπακογιάννης, κατά τη διάρκεια των γεγονότων του πολυτεχνείου ότι «αν η χούντα του Παπαδόπουλου είναι περιστέρια, η χούντα του Ιωαννίδη που θα τη διαδεχθεί είναι γεράκια». Την προδοσία της Κύπρου συνέχισε και η πρώτη μεταπολιτευτική Κυβέρνηση η οποία επέτρεψε την προέλαση του Αττίλα ΙΙ με το δικαιολογητικό ότι η «Κύπρος είναι μακριά», κάτι ανάλογο με αυτό που ακούγεται σήμερα σχετικά με το Αιγαίο διά στόματος πρωθυπουργού «για ποια σύνορα μιλάμε». Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, που είναι η σημερινή κρίση, θα επιχειρηθεί η ανάλυση των επιμέρους ενεργειών που έγιναν την περίοδο της μεταπολίτευσης για να δοθεί καίριο πλήγμα όχι μόνο στις παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού, αλλά και στην ολοσχερή διάλυση του έθνους και του κράτους των Ελλήνων. Για να διαλυθεί ένα έθνος πρέπει να χτυπηθούν οι παραδοσιακές αξίες ξεκινώντας από τη γλώσσα, ενώ για να διαλυθεί ένα κράτος θα πρέπει να διαλυθεί η οικονομία. Η μεταπολίτευση εργάσθηκε μεθοδικά και στις δύο αυτές κατευθύνσεις. Η διάλυση της παιδείας Αρχικά με υπουργική απόφαση Γ. Ράλλη το 1977 καθιερώθηκε η δημοτική στη δημόσια διοίκηση και στη συνέχεια το 1982 καθιερώθηκε διά νόμου το μονοτονικό. Το 1982 επίσης ψηφίσθηκε ο νόμος πλαίσιο για την ανώτατη παιδεία, ο οποίος επέτρεπε σε χαμηλού ακαδημαϊκού προφίλ διδάσκοντες μαζί με τους φοιτητές να έχουν πλήρη έλεγχο της ακαδημαϊκής διοίκησης, κάτι που σε κανένα μέρος του κόσμου δεν συμβαίνει. Καταλήψεις Πανεπιστημίων και μύρια εμπόδια σε όσους παράγουν έργο είναι τα επιτεύγματα της νοθευμένης ακαδημαϊκής διοίκησης με το πρόσχημα ότι αγωνίζονται όπως οι «ήρωες του πολυτεχνείου». Έκτοτε όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις έκαναν αυταρχικές επεμβάσεις στην παιδεία αφαιρώντας κάθε φορά και από ένα ζωτικό της όργανο για να φθάσουμε στο σημερινό της κατάντημα που ενδεικτικά παρουσιάζεται σε δύο αποσπάσματα από τα Νεοελληνικά αναγνώσματα του Γυμνασίου που ακολουθούν. http://aktines.blogspot.gr/search/label/ΣΧΟΛΙΚΑ%20ΒΙΒΛΙΑ Πηγή: http://www.taexeiola.gr/γλωσσα-α-γυμν-βιβλιο-μαθητη/ Στο βιβλίο της Νεοελληνικής Γλώσσας της Α´ Γυμνασίου (σ. 82-83) περιέχεται κείμενο -αφιέρωμα στο 1821 με τίτλο «Η παράσταση», και έχει ως εξής: «…τότε ο Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη και τον στένευε η στολή του, έσκυψε να πάρει τα τσαρούχια μου να μου τα δώσει και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια κι εκείνος τα κλάματα…» Πηγή: http://taexeiola.blogspot.gr/2013/10/neoelliniki-glossa-ekthesi-b-gymnasiou-tetradio-ergasion.html Στο βιβλίο του «Τετραδίου Εργασιών» της Νεοελληνικής Γλώσσας της Β´ Γυμνασίου (σ. 35), με τίτλο «Αρχίζουμε πρόβες για την εθνική γιορτή», γράφονται τα εξής: «Τέλεια! Σήμερα στο μάθημα της μουσικής ήταν τέλεια! Γιατί από αύριο αρχίζουμε πρόβες για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα κάνουμε πρόβες με τη χορωδία, θα χάνουμε μαθήματα! Έχουμε μια κάπως μικρή χορωδία στο σχολείο, καμιά τριανταριά άτομα και έχει πλάκα. Το ρεπερτόριο θα ‘ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δωσ᾽ του… Από τώρα ονειρεύομαι τις ώρες μαθημάτων που θα χαθούν στις πρόβες. Και η καλλιτεχνικού, η Βαφιώτη, μας λέει ότι θέλει μια ομάδα να σχεδιάσει κάτι σκηνικά και κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες. Μέσα! Υπολογίζω κι άλλες χαμένες ώρες μαθημάτων…» Αντίθετα σε αντίστοιχο αναγνωστικό του 1904 διαβάζει περί πατρίδος κανείς τα εξής: Η διάλυση της οικονομίας Ένα ισχυρό κράτος είναι αυτό που έχει ισχυρή οικονομία. Η μεθοδευμένη διάλυση της οικονομίας ξεκίνησε αμέσως μετά τη μεταπολίτευση με την κρατικοποίηση και μετατροπή σε ΔΕΚΟ 1974 – 1981 των περισσοτέρων μεγάλων κερδοφόρων επιχειρήσεων όπως: ΙΖΟΛΑ, Πίτσος, Εσκιμό, Πειραϊκής-Πατραϊκής, Αιγαίου, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ, Ολυμπιακής Αεροπορίας, Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνος, του Συγκροτήματος Σκαλιστήρη, της χαρτοβιομηχανίας Κεφάλα και πλειάδος ξένων επενδύσεων ως της ΕΣΣΟ, ΕΘΗΛ, ΧΕΛΛΕΝΙΚ ΣΤΗΛ, ΠΙΡΕΛΙ κλπ. Οι επενδύσεις από 10% το 1974 έπεσαν στο 0,2%. Υπόψη ότι η μείωση των επενδύσεων και η καταστροφή του παραγωγικού ιστού οφείλεται στο άρθρο 106 του Συντάγματος του 1975 που επιτρέπει στην εκάστοτε κυβέρνηση να κάνει κρατικοποιήσεις. Επίσης οφείλεται στα κατά του επενδυτικού κεφαλαίου συνθήματα που επικράτησαν, στις εκτός ορίων απαιτήσεις των συνδικαλιστών που είτε χρεοκόπησαν τις επιχειρήσεις είτε τις ανάγκασαν να μετακομίσουν σε άλλα κράτη καθώς και σε κάποια (τυχαία;) γεγονότα όπως οι πυρκαγιές σε Ελληνικά καταστήματα (Μινιόν, Λαμπρόπουλος, Δραγώνας, κλπ.). Επιπλέον οι κομματικές επιλογές στις διοικήσεις και σε προσωπικό των ΔΕΚΟ καθώς και οι υπέρμετρες αξιώσεις των συνδικάτων μετέτρεψαν τις περισσότερες ΔΕΚΟ από κερδοφόρες σε ζημιογόνες. Είναι επόμενο όταν ένα κράτος έχει ζημιογόνες επιχειρήσεις να προσπαθεί να τις συντηρήσει με δανεικά. Δανεικά επίσης χρησιμοποιήθηκαν για τις αυξήσεις των μισθών και συντάξεων (40% τη δεκαετία του 80) και λοιπών απολαβών στο δημόσιο. Παράλληλα, ο πακτωλός χρημάτων που ερχόταν από την ΕΕ για να γίνουν υποδομές και έργα ανάπτυξης κατασπαταλήθηκαν (μαζί τα έφαγαν) με ελάχιστη συμβολή στην ανάπτυξη. Η πλήρη ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ χωρίς να έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή της Γεωργίας, Αλιείας, Βιομηχανίας και του Τραπεζικού συστήματος της χώρας. Ο δανεισμός ανέβασε το δημόσιο χρέος από περίπου 25% του ΑΕΠ το 1980, σε περίπου 75% του ΑΕΠ το 1990 και στη συνέχεια η ένταξη μας στην ΟΝΕ μαζί με τη φούσκα του χρηματιστηρίου, τα ολυμπιακά έργα και η συνέχιση της σπατάλης, ανέβασε το δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2010 και έφερε την κρίση. Η ανικανότητα των κυβερνήσεων από το 1910 και μετά έφερε την ύφεση και με τις λάθος επιλογές και παρά τις θυσίες σε αυστηρή λιτότητα, υπερφορολόγηση μέχρι και το capital control, το δημόσιο χρέος έφθασε στο περίπου 170% το ΑΕΠ σήμερα. Σήμερα με τα μνημόνια που υπεγράφησαν έχουμε χάσει ένα μεγάλο μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας κάτι που κατά το σύνταγμα συνιστά εσχάτη προδοσία. Τι πρέπει να γίνει Όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα επιλέγει τους καταλληλότερους ανθρώπους που έχουν στην πορεία τους αντιμετωπίσει αποτελεσματικά παρόμοιες δύσκολες καταστάσεις και τους αναθέτει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Αυτό ακριβώς πρέπει και εδώ να γίνει, δεν υπάρχει άλλη λύση. Για να επιτευχθεί όμως αυτό θα πρέπει ο πολίτης να πάψει να συμπεριφέρεται σαν δούλος και να εμπιστεύεται τους ψεύτες και απατεώνες (λεφτά υπάρχουν, θα σκίσουμε τα μνημόνια, θα κάνουμε ανάπτυξη, κλπ.), ενώ τους άξιους ανθρώπους να τους περιθωριοποιεί. Γενικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν περιλαμβάνουν: Παιδεία που στοχεύει τον ενάρετο άνθρωπο. Επιλογή των καταλληλότερων άξιων ανθρώπων. Όχι δουλική συμπεριφορά και υποταγή στους απατεώνες (λεφτά υπάρχουν, θα σκίσουμε τα μνημόνια, θα κάνουμε ανάπτυξη, κλπ.) Αντίσταση στην υποδούλωση. Όχι στο πεζοδρόμιο ή σε πορείες και συνθήματα χωρίς συγκεκριμένο πλάνο απελευθέρωσης και ποιότητας ζωής. Να αναδείξει ο λαός μέσα από τα σπλάχνα του αδιάφθορους ηγέτες όπως ανέδειξε τους Κολοκοτρώνη, Ανδρούτσο, Καραϊσκάκη και όλους τους ήρωες του 21. Να υπάρχει βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο πλάνο με συγκεκριμένους τρόπους υλοποίησης. Όχι στους πολεμίους να σπέρνουν το διχασμό και τη διχόνοια και να στελεχώνουν τις θέσεις κλειδιά με εφιάλτες. Προσέλκυση επενδύσεων. Περιορισμός της σπατάλης. Αξιοποίηση της δημιουργικής εφευρετικότητας των νέων. Απομόνωση και καταδίκη όλων των στοιχείων που φέρνουν εμπόδια στην πρόοδο. Να μην επιτρέπει σε ανάξιους και εφιάλτες να αναρριχώνται σε θέσεις κλειδιά της δημόσιας ζωής. Ανάπτυξη αμυντικών μηχανισμών κατά των πολεμίων του Ελληνισμού. Δικλείδες ασφαλείας κατά του δόλου, της διαφθοράς και της αλαζονείας. Η Ελλάδα είναι από τις πιο πλούσιες χώρες παγκοσμίως διότι διαθέτει άριστες κλιματολογικές συνθήκες για γεωργία υψηλής ποιότητας προϊόντων, αλιεία και τουρισμό, έχει ήλιο, αέρα και θάλασσα που μπορεί να εξασφαλίσει ήπιας μορφής ενέργεια, έχει τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων, φυσικού αερίου και ορυκτών πόρων. Η Ελλάδα είναι παγκόσμια δύναμη στον πολιτισμό, όταν πήρα μια τάξη γεωδαισίας στο University of Washington ΗΠΑ, ο Αμερικανός καθηγητής ξεκίνησε το μάθημα λέγοντας ότι «πατέρας της γεωδαισίας είναι ο Ερατοσθένης». Έχουμε πληθώρα μνημείων παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Ο σημαντικότερος όμως πλούτος της Ελλάδας είναι το ανθρώπινο δυναμικό και η δημιουργική του εφευρετικότητα προς το βέλτιστο. Είναι αυτό το σημαντικότερο κεφάλαιο που «εκδιώκεται» από την πατρίδα μας και θριαμβεύει σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρεθεί. Η πατρίδα μας θα μπορούσε να αποφύγει την κρίση όταν το 2010 και αντί να σπεύσει για δανεικά, να δημιουργήσει ένα θεσμικό πλαίσιο που θα διευκόλυνε τις επενδύσεις και γενικά θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ενισχύσει τον παραγωγικό ιστό και να ελαττώσει τις σπατάλες, ώστε να παραχθεί πλούτος που θα ελάττωνε το χρέος και θα κάλυπτε τις τρέχουσες ανάγκες. Βασική όμως προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να απομονώσει όλα τα στοιχεία που φέρνουν εμπόδια στην πρόοδο και να μην τους επιτρέπει να αναρριχώνται σε θέσεις κλειδιά της δημόσιας ζωής. Πρέπει δηλαδή να αναπτύξει αμυντικούς μηχανισμούς μέσω της παιδείας και της καλλιέργειας των παραδοσιακών αξιών του Ελληνισμού, ώστε οι πολέμιοι του Ελληνισμού να μην βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και να επιβάλλουν τα παράνομα σχέδια τους. Η εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα πρέπει να καλλιεργεί το δρόμο της λιτής και σεμνής αρετής, όπου ο πολίτης θα είναι πάντα σε εγρήγορση και θα αμύνεται με αυτοθυσία κατά των καραδοκούντων με οποιαδήποτε μέσα, ιδιαίτερα τα μέσα του επιχειρησιακού δόλου και της υπονόμευσης που χρησιμοποιούνται σήμερα, για να καταστρέψουν τις παραδοσιακές του αξίες και να τον υποδουλώσουν. Όταν βλέπει τη σημαία του να καίγεται επιδεικτικά, τα σχολεία να διδάσκουν σκουπίδια στα παιδιά, την οικονομία να καταστρέφεται, τους ψεύτες και απατεώνες να ασκούν εξουσία πρέπει να αντιστέκεται. Η αντίσταση δεν μπορεί όμως να είναι το πεζοδρόμιο ή οι πορείες και τα συνθήματα. Η αντίσταση πρέπει να γίνεται με συσπείρωση γύρω από αδιάφθορους ηγέτες, που πρέπει ο λαός να αναδείξει μέσα από τα σπλάχνα του, όπως έκαναν με τον Κολοκοτρώνη, τον Ανδρούτσο, τον Καραϊσκάκη και τους ήρωες του 21, και οι οποίοι θα έχουν όραμα και συγκεκριμένους τρόπους να το υλοποιήσουν και που δεν θα επιτρέψουν στους πολέμιους του Ελληνισμού να σπέρνουν το διχασμό και τη διχόνοια και να στελεχώνουν τις θέσεις κλειδιά με εφιάλτες. Να σημειωθεί ότι αγώνες χωρίς αδιάφθορους ηγέτες και πρόγραμμα εξυπηρετούν τα σχέδια των εχθρών του έθνους και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε οι πολίτες με τα ίδια τους τα χέρια να δημιουργούν τις συνθήκες υποδούλωσης των. Υπόψη ότι τα ιστορικά γεγονότα μας αποκαλύπτουν ότι μετά τις εξεγέρσεις και το πεζοδρόμιο της δεκαετίας του 60 ακολούθησε η χούντα των συνταγματαρχών, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ακολούθησε η χούντα του Ιωαννίδη και η προδοσία της Κύπρου με τον Αττίλα Ι, η μεταπολίτευση που ακολούθησε συνέχισε την προδοσία της Κύπρου με τον Αττίλα ΙΙ. Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να έχουμε υπόψη μας και έχει επίσης να κάνει με την εσωτερική ισορροπία και την παιδεία σαν αξίες του Ελληνισμού, είναι η τάση γενικά του ανθρώπου προς τη διαφθορά. Η διαφθορά αναφέρεται είτε στην κατάχρηση του πόστου εξουσίας προς ίδιον όφελος σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, είτε στην αλαζονεία, όπου κάποιος που αναρριχάται σε πόστο εξουσίας «καβαλά το καλάμι», όπως θα λέγαμε και παραβαίνει τους κανόνες ακόμη και αυτούς που ο ίδιος ζητούσε σεβασμό πριν αναρριχηθεί στο εν λόγω πόστο. Για το λόγο αυτό ο άνθρωπος σε μια οργανωμένη πολιτεία θα πρέπει να θέτει δικλείδες ασφαλείας. Η μεταπολιτευτική Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας, αλλά κατάργησε και εκείνες που έθεσε αρχικά στο σύνταγμα του 1975, όπως ο διαχωρισμός εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας και της δικαιοσύνης να έχει το ρόλο του ελέγχου και της ισορροπίας. Επίσης δημιούργησε ένα νόμο περί ευθύνης υπουργών ανάλογο με αυτό της δικτατορίας και ενώ οι υποψήφιοι σε όλες τις πρόσφατες εκλογές υπόσχονται να τον αλλάξουν κανείς μέχρι στιγμής δεν τόλμησε να το κάνει. Το παράδειγμα του 1821 όπου ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μόνος με το άλογο του και την πίστη του στις παραδοσιακές μας αξίες κατάφερε να ελκύσει τη νεολαία και να τους κάνει παλληκάρια και ήρωες και να νικήσουν π.χ., τον πολλαπλάσιο σε μέγεθος εξοπλισμό και εκπαίδευση στρατό του Δράμαλη, να είναι φάρος φωτεινός και ελπίδα ότι κάποιος, ίσως ο «από μηχανής θεός» θα βρεθεί και σήμερα να ελευθερώσει την πατρίδα μας. Οι δυνατότητες του Ελληνισμού καθώς και ο δόλος των πολεμίων του εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο από το παρακάτω απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη και με αυτό κλείνει και η παρούσα ομιλία: Μια χούφτα απογόνοι εκεινών των παλαιών Ελλήνων χωρίς ντουφέκια και πολεμοφόδια και τ᾿ άλλα τ᾿ αναγκαία του πολέμου ξεσκεπάσαμεν την μάσκαρα του Γκραν Σινιόρε, του Σουλτάνου, οπού ᾿χε εις το πρόσωπόν του κ᾿ έσκιαζε εσέναν τον μεγάλον Ευρωπαίον. Και του πλέρωνες χαράτζι εσύ ο δυνατός, εσύ ο πλούσιος, εσύ ο φωτισμένος, και τον έλεγες Γκραν Σινιόρε, φοβώσουνε να τον ειπής Σουλτάνο. Όταν ο φτωχός ο Έλληνας τον καταπολέμησε ξυπόλυτος και γυμνός και του σκότωσε περίτου από τετρακόσες χιλιάδες ανθρώπους, τότε πολέμαγε και μ᾿ εσένα τον χριστιανόν‐ με τις αντενέργειές σου και τον δόλο σου και την απάτη σου κ᾿ εφόδιασμα τις πρώτες χρονιές των κάστρων. Αν δεν τα ᾿φόδιαζες εσύ ο Ευρωπαίγος, ήξερες που θα πηγαίναμεν μ᾿ εκείνη την ορμή. (Μακρυγιάννης, απομνημονεύματα).
|
||
