«Ὡς ὄντως ἱερά καί πανέορτος αὕτη ἡ σωτήριος νύξ, καί φωταυγής, τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας, τῆς ἐγέρσεως οὖσα προάγγελος, ἐν ἧ τό ἄχρονον φῶς ἐκ τάφου σωματικῶς πᾶσιν ἐπέλαμψεν». (Ὠδή ζ’, καταβασία τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

«Τά πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθό­νια», ψάλλει θριαμβευτικά ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας, κατά τήν λαμπρή αὐτή καί ὁλόφωτη νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου «ἕαρ μυρίζει καί καινή κτίσης χορεύει». Μετά τόν σκληρό χειμώνα τῆς  ἀγω­νίας, τήν ἔμπονη ἀλλά λυτρωτική πορεία πρός τόν Σταυρό, ἡ ἁγία ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία μᾶς προσκαλεῖ σήμερα νά ἑορτάσουμε μαζί μέ ὁλόκληρη τήν κτίση, τήν μεγαλει­ώδη νίκη τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου, τῆς φθορᾶς καί τοῦ διαβόλου.

Σέ μία περίοδο ὅπου ποικίλες ἀνησυχίες καί τραγικά γεγονότα χρωματίζουν μελαγχολικά τήν ζωή μας, ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως μέ τό ὀντολογικό καί σωτηριολογικό της ὑπόβαθρο, χαρίζει στήν ζωή μας ἐλπίδα καί προοπτική. Αὐτή ἡ ἐλπίδα δέν ἀναφέρεται σέ κάποια ἀόριστη ἰδέα, ἤ σέ μία ὑποκειμενική ψυχολογική ἐπιθυμία ὑπερβάσεως τῶν δυσκολιῶν τῆς παρούσης ζωῆς, ἀλλά συνδέεται ἄρρηκτα μέ τό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας, πού ὑπέστη μέν γιά χάριν τῆς σωτηρίας μας ἐκουσίως τά πάθη καί τόν Σταυρόν, ἀλλά τελικῶς ἐθριάμβευσε καί ἐνίκησε τόν ἴδιο τόν θάνατο καί κατήργησε «τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτ’ ἔστι τόν διάβολον» (Ἑβρ. β’, 14). Τήν νίκη Του αὐτή ὁ Κύριος τήν ἐχάρισε σ’ ὁλό­κληρο τό ἀνθρώπινο γένος. Τό μέγα μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του, ὁ λόγος, ἡ διδασκαλία, τά θαύματα, ἡ θυσία Του, ἀποκαλύ­πτουν μέ ἕναν μοναδικό τρόπο τήν ἀσύλληπτη ἀγάπη τοῦ φιλεύσπλαχνου Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ χριστιανική ἐλπίδα, πού εἶναι «ἀθανασίας πλήρης», φθάνει στήν ὑψηλότερη ἔκφρασή της, μέσα ἀπό τήν βεβαιότητα γιά τόν θρίαμβο τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο καί τήν τελική μεταμόρφωση τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, πού θά καταστεῖ πνευματικό, ἄφθαρτο καί ἀθάνατο, «εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καί ἀμίαντον, καί ἀμάραντον, τετηρημένη ἐν οὐρανοῖς εἰς ἡμᾶς» (Α’ Πέτρου 1, 4).

Στρέφοντας τό βλέμμα καί τήν καρδιά μας πρός τόν ἐνδόξως ἀναστά­ντα ἐκ νεκρῶν Κύριό μας, μποροῦμε μέ τήν δύναμή Του νά ἀντιμετωπίσουμε τήν σκληρή πραγματικότητα τῆς ζωῆς μας μέ αἰσιοδοξία. Ὅταν οἱ δοκιμασίες, ὁ πόνος, ἡ ἀρρώστια, οἱ ποικίλες θλίψεις, σκοτεινιάζουν τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας, ἡ ἐλπίδα καί ἡ πίστις μας πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο μᾶς παρηγοροῦν, μᾶς ἐνισχύ­ουν, μᾶς φωτίζουν, μᾶς λυτρώνουν. Γνωρίζουμε πλέον μέσα ἀπό τήν ἐμπειρία τοῦ θαύματος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ὅτι τό μέλλον τελικῶς, τόσο τό δικό μας ὅσο καί τῆς ἀνθρωπότητας συνολικῶς, δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τήν μισάνθρωπη δράση τοῦ διαβόλου, οὔτε ἀπό τήν εὐτέλεια καί τούς μικρόψυχους καί ἀντίθεους σχεδιασμούς τῶν μεγάλων καί ἰσχυρῶν. Τό φωτόλουστο κενό μνημεῖο τοῦ ἀναστάντος Κυρίου μας Ἰησοῦ μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι στόν Σωτῆρα μας δόθηκε «πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς» (Μτθ. 28, 18), ὅτι Ἐκεῖνος πού μέ τόν ζωηφόρο θάνατό Του ἐπάτησε τόν θάνατο στήν κάθε μορφή του, παραμένει λυτρωτικῶς πάντοτε κοντά μας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ βεβαία καί ἀκαταίσχυντη ἐλπίδα πού πηγάζει ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, πού ἀποτελεῖ καί τό θεμέλιο τῆς πίστεώς μας, προσφέρει στήν ζωή μας τήν θέαση ἀλλά καί τήν βίωση τῆς καινῆς κτίσεως. Ἡ Σταύρωση καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μᾶς χαρίζουν δύναμη γιά νά συγχωροῦμε τήν δειλία, τήν ὀλιγοψυχία, τήν προδοσία καί τήν ἀχαριστία πού συναντοῦμε σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας, νά μετανοοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, νά νικοῦμε τόν φόβο τοῦ θανάτου καί νά ζοῦμε ἀπό τώρα μέσα στήν Ἐκκλησία μας τό μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Μέσα στήν ἀποψινή ἀναστάσιμη φωτοχυσία ἄς ἀνοίξουν οἱ ψυχές μας, γιά νά ζήσουμε ὅλοι μαζί ὡς πνευματική οἰκογένεια, τήν χαρά, τήν δύναμη, τήν ὀμορφιά καί τήν ἐλπίδα, πού προσφέρει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Μέ τό λόγο μας, τήν ζωή μας, τό ἦθος μας, τήν μαρτυρία μας, τήν πίστη μας, ἄς μεταφέρουμε στήν ταραγμένη κοινωνία μας αὐτό τό ἀνέσπερο καί ἱλαρό φῶς τοῦ ἀναστάντος Κυρίου μας.

Ὁλόψυχα εὔχομαι σέ ὅλους σας, ἡ ζωή σας ὁλόκληρη νά καταυγάζεται καί νά ἁγιάζεται ἀπό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ δέ χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ ἐνδόξως ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Κυρίου μας εἴθε νά εἶναι μετά πάντων ὑμῶν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Διάπυρος εὐχέτης σας πρός τόν ἐνδόξως

ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντα Κύριον.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ