Η αποτυχημένη απόπειρα του πραξικοπήματος ξεσκέπασε ολόκληρο το συγκεκαλυμμένο δράμα της γείτονος. Ο ισλαμιστής νεοσουλτάνος σε κατάσταση παράκρουσης λειτουργεί ως ταύρος εν υαλοπωλείω. Απολύει, φυλακίζει, διαπομπεύει, λιντσάρει, δολοφονεί εχθρούς, ή υποτιθέμενους εχθρούς. Επαναφέρει άρον-άρον την ποινή του θανάτου παρά  τις προειδοποιήσεις της διεθνούς κοινότητας με το επιχείρημα ότι «δεν θα τους έχει στη φυλακή να τους ταΐζει» (si

Το μεγάλο δράμα της τώρα αρχίζει, καθώς ο ηγέτης της κατά την αρχαιοελληνική παροιμία «ελλεβόρου δείται».Ελλέβορος, φυτό που θεραπεύει τη μανία και την διανοητική ανισορροπία.

Η Τουρκία δεν ήταν ποτέ δημοκρατία. Κατά τον Ντεμιρέλ (3/6/1995): «Εάν εφαρμόσουμε τη δημοκρατία που μας ζητούν οι Ευρωπαίοι, τότε θα διαλυθούμε και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ!» Εφ΄ ω και «L’ Etat c’est moi».

Τι τέξεται η επιούσα είναι δύσκολο να απαντηθεί, αλλά τίποτε (κακό ) δεν μπορεί να αποκλεισθεί.

Ο σουλτάνος φαντασιωνόμενος  ότι είναι παντοδύναμος απειλεί θεούς και δαίμονες. Είναι ικανός για όλα (τα κακά). Προκαλεί τους Ευρωπαίους. Θα τους «πνίξει», πρωτίστως εμάς, αδειάζοντας τα 3.000.000 προσφύγων που έχει στοιβάξει στις μικρασιατικές ακτές.

Από τους Αμερικανούς αξιώνει τελεσιγραφικά να εκδώσουν τον Φετουλάχ Γκιουλέν, αξίωση που δεν πιστεύουμε να ικανοποιήσουν οι υπερατλαντικοί. Αλλά Ευρωπαίοι και Αμερικανοί γνωρίζουν την μέθοδο κατευνασμού του σουλτάνου δαπάναις του Ελληνισμού.

Ο Ερντογάν είναι παρανοϊκός και καχύποπτος. Και τώρα ακραία ανασφαλής και επικινδύνως αστάθμητος. Την επομένη του γεγονότος το στράτευμά του φυσικά δεν είναι αυτό που ήταν. Η ενότητα και πειθαρχία του θρυμματίστηκαν. Οι αμέτρητες αποστρατείες και καρατομήσεις υψηλόβαθμων στρατιωτικών οδηγούν σε ραγδαία πτώση της ποιότητάς του. Η ανάκτησή της θα απαιτήσει χρόνο και προπαντός κλίμα εμπιστοσύνης το οποίο σκοτώνουν κυριολεκτικά οι κυβερνητικές πράξεις.

Άκρως προβληματικός ως σύμμαχος της Δύσεως και κατά περίπτωση της Ανατολής. Ουδείς μπορεί σοβαρά να τον εμπιστευθεί. Η απομόνωσή του ωστόσο μπορεί να τον αποθηριώσει.

Η Ελλάδα εκ των πραγμάτων αναδεικνύεται σε όαση σταθερότητας για ολόκληρη την περιοχή. Η έσχατη σταθερή στην Ανατολική Μεσόγειο. Μοναδικότητα που το πολιτικό μας προσωπικό οφείλει να προφυλάξει ως κόρην οφθαλμού.

Η Ελλάδα, ως τελευταίο κάστρο ασφάλειας στην σπαρασσόμενη περιοχή να διεκδικήσει από συμμάχους και εταίρους τα στρατηγικά ανταλλάγματα που δικαιούται και να παύσει να τους παρέχει εφεξής γην και ύδωρ, δωρεάν.

Απέναντί μας η κρατική τουρκική πολιτική είναι από γεννησιμιού της αμετάλλακτη. Γκρίζος λύκος, μαύρος λύκος είναι λύκος. Και ο λύκος «από αριθμού ου φοβείται λαβείν»(Αίσωπος), δεν φοβάται να αρπάξει από τα μετρημένα.

Αμετάλλακτη σημαίνει εμμονικά επιθετική, επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική.

Αν ο Ερντογάν μακροημερεύσει μεταπραξικοπιματικά, θα είναι σίγουρα ο χειρότερος Ερντογάν που γνωρίσαμε. Οι στασιαστές βεβαίως δεν είναι άγγελοι φωτός, αλλά η αντιμετώπισή τους - ο λόγος για τους «8» - δεν πρέπει να υποκύψει στους εκβιασμούς του ισλαμοοθωμανού.

Η ελληνική Δικαιοσύνη που στην αρμοδιότητα της εμπίπτουν, ανεπηρέαστη έξωθεν, να σεβασθεί τις θεμελιώδεις αξίες του νομικού μας πολιτισμού.

Οι τουρκικές κυβερνήσεις των τελευταίων 70 χρόνων πυξίδα τους για την Κύπρο έχουν το γνωστό σχέδιο του Νιχάτ Ερίμ.

Μπήκαμε στο έτος 43 από τουρκικής εισβολής. Ο χορός της καλά κρατεί και τα τετελεσμένα της, ελληνικής αντιστάσεως μη υπαρχούσης, νομιμοποιούνται de facto και de jure. Πραξικόπημα και εισβολή, δίδυμες πράξεις προδοσίας. Ωμή αμερικανική συμπαιγνία. Εν αρχή ην η απόσυρση της ελληνικής Μεραρχίας από την πειθήνια στα υπερατλαντικά κελεύσματα Χούντα. Επαίσχυντος ο ρόλος του Χένρυ Κίσσινγκερ σε όλες τις φάσεις της τραγωδίας, προ, κατά και μετά. «Οι των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις»(Αριστοτέλης) δεν έγινε. Ποτέ ο Φάκελος δεν άνοιξε. Οι ελληνόφωνοι συνεργοί του κακουργήματος δεν λογοδότησαν. Πολύ γρήγορα τσουβαλιασθήκαμε στους ατέρμονες «διακοινοτικούς διαλόγους», όπου οι διεθνείς παίκτες χειραγωγούν τις ηγεσίες μας.

Οι Αμερικανοί, έχουν μία περίεργη, οιονεί ερωτική σχέση με τους Τούρκους. Ό,τι και να τους κάνουν, αυτοί παραμένουν εμμονικά φιλότουρκοι. Η ανθύπατός τους της Ευρασίας, Βικτώρια Νούλαντ, πηγαινοέρχεται στην Μεγαλόνησο και κανοναρχεί τον «διάλογο». Δεξιά κυβέρνηση και αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση στην Κύπρο σέρνονται πίσω της. Το προετοιμαζόμενο έγκλημα έχει όνομα: Διζωνική Ομοσπονδία  δύο πολιτικά ισοτίμων κρατών = ο Ανάν στον κύβο = Υποταγή της ελληνικής πλειοψηφίας στην τουρκική μειοψηφία, = στον ισλαμοφασισμό του Ερντογάν.

Η επίσημη Ελλάς ποιεί την νήσσαν, κατά το ακατανόητο δόγμα, «η Κύπρος αποφασίζει,  η Ελλάδα συμπαρίσταται»!...Στο μεταξύ στα μουλωχτά ανατρέπονται οι πληθυσμιακές αναλογίες με μαζικούς τουρκοεποικισμούς. 

Με ποιάν εγγύηση οι Ισραηλινοί τώρα ποια θα εμπιστευτούν αντί της συμφωνιμένης διαδρομής του αερίου: Κύπρος-Κρήτη-Ευρώπη να την πάνε μέσω Τουρκίας; Ποιας Τουρκίας; Επιβάλλεται δυναμική ελληνική παρέμβαση.

Σ. Π.