Αρμοδιότητες όπως η αδειοδότηση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, οι άδειες εγκατάστασης και λειτουργίας θεάτρων, κινηματογράφων και άλλων ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, η άδεια μουσικής και χρήσης μουσικών οργάνων, που υποστασιοποιούν θεσμικά την έννοια του ΟΤΑ, έχουν ενσωματωθεί και αφομοιωθεί ιστορικά στον πυρήνα των αυτοδιοικητικών λειτουργιών, και, παρά τις όποιες επί μέρους σποραδικές ατέλειες στην άσκησή τους οι οποίες εν πολλοίς οφείλονται σε κρατικές ανακολουθίες και παλινωδίες, συνιστούν για τους Δήμους ένα εκτεταμένο πεδίο «διοίκησης των τοπικών υποθέσεων» (άρθρο 102 § 1 εδ. α΄ του Συντάγματος).

Αρμοδιότητες, την τύχη των οποίων είναι τουλάχιστον άκομψο να την πληροφορείται με αυτό τον τρόπο η αυτοδιοικητική οικογένεια. 

Η αφαίρεσή τους από την Αυτοδιοίκηση και η «απονομή» τους σε κρατικά όργανα και υπηρεσίες εκτός από θεσμικό ατόπημα (: αντιστροφή τη αποκεντρωτικής ροής και αναβίωση κεντρομόλων τάσεων) συνιστά ένα ακόμη δεινό πλήγμα στα ήδη ανηλεώς περικοπέντα δημοτικά έσοδα συνεχίζει, δε, με «θαυμαστή» όσο και ανεξήγητη συνέπεια, την πρακτική των αιφνιδιαστικών επεμβάσεων (π.χ. φόρος ζύθου, διαχείριση βοσκοτόπων, κ.α.π.), μέσω των οποίων σταδιακά αποψιλώνονται καίριες αρμοδιότητες της Πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης.

Αντί αυτής της πρακτικής, θα έπρεπε να υιοθετηθεί και για το παρόν Σχέδιο Νόμου, η διαδικασία που τηρείται από το ΥΠΕΣΔΑ στην περίπτωση του υπό κατάρτιση Σχεδίου Νόμου «Αυτοτελής Υπηρεσία Εποπτείας ΟΤΑ, Ρύθμιση θεμάτων ΟΤΑ και άλλες διατάξεις» το οποίο ως Προσχέδιο τέθηκε εγκαίρως και με διάθεση επαρκούς χρόνου υπόψη όλων των αυτοδιοικητικών φορέων ώστε, μετά την έκφραση των παρατηρήσεων και απόψεών τους, να προσλάβει την μορφή με την οποία θα αναρτηθεί προς δημόσια διαβούλευση.

Γι αυτό και ζητούμε:

(α) τον αναπροσανατολισμό του Σχεδίου:  όχι προς την απρόσφορη και προοπτικά αδιέξοδη κατεύθυνση της αφαίρεσης δημοτικών αρμοδιοτήτων, αλλά, μέσα από ένα ανοιχτό, ευρύ και ειλικρινή διάλογο με την Αυτοδιοίκηση, προς την κατεύθυνση της ριζικής διόρθωσης και της γενναίας αντιμετώπισης ατελειών και παθογενειών, που εμφιλοχωρούν στο πλέγμα αυτών των αρμοδιοτήτων, οι οποίες πρέπει να παραμείνουν εκεί που (θεσμικά, ιστορικά, κοινωνικά) ανήκουν:  στους οικείους Δήμους.

(β) την, εκ μέρους της Κεντρικής Διοίκησης, οριστική εγκατάλειψη πρακτικών και νοοτροπιών που προσβάλλουν και υποτιμούν τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.-