Πίσω από απλής σημασίας λέξεις, όπως «προαπαιτούμενα», υπάρχει μια ζοφερή πραγματικότητα: κατάργηση των εξαιρέσεων για χαμηλότερες εισφορές στην υγεία, κατάργηση του κατώτερου συντελεστή εισφορών για τους ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων, αναθεώρηση επί έλαττον της έκπτωσης για την καταβολή πλασματικών περιόδων ασφάλισης, αλλαγές στα διοικητικά συμβούλια τραπεζών και του ΤΧΣ ώστε να είναι πλήρως ελεγχόμενα από τους δανειστές, η μεταφορά στο νέο Υπέρ-Ταμείο των ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ, ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό  κ.ά.

Με δόλιο όμως τρόπο αποκρύπτονται από τον ελληνικό λαό λεπτομέρειες που είναι πολύ σημαντικές για την κατανόηση του παιχνιδιού που παίζεται χρόνια τώρα εις βάρος του. Έκλεισε η πρώτη αξιολόγηση, όμως το προσυμφωνηθέν ποσό δεν δόθηκε ολόκληρο, αλλά χωρίστηκε σε δύο δόσεις ώστε για την καταβολή της δεύτερης δόσης να υπάρχει νέος γύρος απαιτήσεων από τη μεριά των δανειστών – τοκογλύφων. Απαιτήσεις που φέρνουν στο προσκήνιο την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, τις νέες αλλαγές του ασφαλιστικού (που μόλις πριν δύο περίπου μήνες είχε ψηφίσει) και σίγουρα νέες απαιτήσεις για την δεύτερη αξιολόγηση. Συνεπώς κάθε μέρα που περνάει, βαθαίνει όλο και περισσότερο η ολίσθηση της χώρας μας στην οδυνηρή κατάσταση της εξάρτησης. Πρέπει ο ελληνικός λαός να δείξει στην Κυβέρνηση ότι δεν νοείται ανεξάρτητο κράτος, το οποίο δεν έχει καμία ικανότητα και δυνατότητα χάραξης οικονομικής πολιτικής, αφού όλοι οι Δημόσιοι Οργανισμοί θα έχουν περιέλθει στην αρμοδιότητα του νέου «Υπέρ» Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο θα διοικείται από τον Ζακ Λε Παπ, ο οποίος έχει διατελέσει υποδιευθυντής του γραφείου της Κριστίν Λαγκάρντ όταν η τελευταία ήταν υπουργός οικονομικών της Γαλλίας. Δεν νοείται ανεξάρτητο κράτος, το οποίο δεν έχει δυνατότητα παρέμβασης στα δημόσια έσοδα, αφού η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων ανεξαρτητοποιείται πλήρως από τον έλεγχο του Υπουργού Οικονομικών, διοικούμενη πλέον αποκλειστικά από ανθρώπους της απολύτου εμπιστοσύνης των δανειστών μας. Η Ελλάδα θα είναι μια χώρα στην οποία δεν θα ανήκουν πλέον, ζωτικής σημασίας για την ασφαλή διαβίωση και επιβίωση των πολιτών της, υπηρεσίες Ύδρευσης, Ενέργειας, Υγείας, Παιδείας, Σιδηροδρομικών και Οδικών Μεταφορών, Τηλεπικοινωνιών.

Οι ανωτέρω ιδιωτικοποιήσεις, μαζί με την αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους, την εξάλειψη των δημόσιων νοσοκομείων, την διάλυση της Δημόσιας Παιδείας, σε συνδυασμό, με τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, με την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την ολοένα και μεγαλύτερη επιβάρυνση μέσω της φορολογίας, κάνουν ολοένα και πιο καθαρή την εικόνα της κόλασης στην οποία θα «ζούμε». Οι μειώσεις και περικοπές ακόμα και σε ό,τι αφορά την Εθνική Άμυνα με συνεπαγόμενο αντίκτυπο στο αξιόμαχο των ενόπλων μας δυνάμεων, ευχόμαστε να μην αποδειχθούν κάποια στιγμή μοιραίες για την χώρα μας, η οποία κείται σε μια περιοχή ασταθή εξαιτίας της επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας, η οποία γίνεται σήμερα ακόμη πιο επικίνδυνη λόγω της μεγαλομανίας του σημερινού της ηγέτη.

Σαφώς το «ηθικό» πλεονέκτημα της «πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης» της Ελλάδας, έχει πλέον κονιορτοποιηθεί από τις συνεχείς ολισθαίνουσας σημασίας επιλογές της και φυσικά δεν σώζεται ούτε από τις επικοινωνιακές της προσπάθειες να παρουσιάσει το ξαναμοίρασμα της πίτας των τηλεοπτικών συχνοτήτων, μέσω διαγωνισμού σε νέους καναλάρχες, ως πανάκεια που θα διορθώσει τα κακώς κείμενα στον χώρο και θα επιφέρει στα ταμεία του κράτους κάποια εκατομμύρια ευρώ. Αλήθεια, για ποια «ταμεία του κράτους» μπορούμε να μιλάμε, τη στιγμή που, εδώ και έξι χρόνια το ζεστό χρήμα των πολιτών του, πηγαίνει κατευθείαν στην αποπληρωμή ενός επονείδιστου χρέους και η δημόσια περιουσία τους, χαρίζεται σε ιδιωτικά συμφέροντα;

Εντύπωση προκαλεί η συμπεριφορά του κ. Τσίπρα, οποίος αφού γοήτευσε τα λαϊκά στρώματα και έγινε Πρωθυπουργός, αυτή τη στιγμή ανερυθρίαστα καλεί, ενόψει του επερχόμενου συνεδρίου του Σύριζα, τις δυνάμεις του αριστερού και σοσιαλιστικού χώρου για να συσπειρωθούν μαζί του στη δημιουργία ενός αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Αυτός δηλαδή, που με τα έργα και τις πράξεις του, κατατάσσεται πλέον στις πιο σκληρές θατσερικές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, ζητά την συγκρότηση αντίδρασης στις πράξεις του. Αλήθεια, τι ειρωνεία.