Ο πολυεκατομμυριούχος ρατσιστής πρόεδρος -πλέον- των ΗΠΑ κέρδισε την ακόμα πιο μισητή στον λαό εκπρόσωπο του αμερικάνικου κατεστημένου Χ. Κλίντον δίνοντας μια υπεραντιδραστική "απάντηση" στην εκκωφαντική κρίση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της κρίσης ηγεμονίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. 

Όπως και σε άλλες πρόσφατες πολιτικές και εκλογικές αναμετρήσεις οι λαϊκές μάζες έδειξαν περιφρονητική απόρριψη του κατεστημένου, ακόμα και αν αυτό  οδηγεί σε ένα επόμενο.  Μεγάλα τμήματα των εργαζομένων, των άνεργων, της νεολαίας, των μειονοτήτων και των διανοουμένων έστρεψαν την πλάτη τους στον κακοστημένο δικομματικό καυγά. Αυτό δεν μπόρεσε να εκφραστεί παρά μόνο αποσπασματικά ή με την αποχή. Όμως μέσα από το ρεύμα αυτό, που έστειλε τα πρώτα μηνύματα με σκληρούς αγώνες το προηγούμενο διάστημα, το κίνημα για την διεκδίκηση των 15 δολαρίων κατώτερος μισθό,  ενάντια στις δολοφονίες «Βlack lifes matter,  το «Οccupy wall street» μπορεί να γεννηθεί η ελπίδα για την αμερικανική κοινωνία.

Ο (κάθε) Τραμπ και η (κάθε) Χίλαρι είναι εχθροί της εργατικής τάξης και του λαού. Οι οικονομικές τους δεσμεύσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ήταν η πλήρης εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολυεθνικών, των βιομηχανιών πολέμου, της Γουόλ Στριτ. 

Για αυτό και πέφτουν στο κενό οι κραυγές για συστράτευση ενάντια στον "ακροδεξιό λαϊκισμό" αυτών που τον προκάλεσαν και τον γιγάντωσαν.

Μόνο η αριστερά με το πρόγραμμά της, τους αγώνες της, το νέο όραμά της, τις σχέσεις της με τα πιο καταπιεσμένα στρώματα της κοινωνίας, την ανειρήνευτη πάλη με κάθε εκδοχή του συστήματος μπορεί να απαντήσει στον καπιταλισμό που σαπίζει και τους πολιτικούς του εκπροσώπους είτε στην μια είτε στην άλλη εκδοχή τους.