Και οι Βενιζελικοί και οι Βασιλικοί είναι υπεύθυνοι για την Καταστροφή του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία όσο και να θέλουν να αποδείξουν το φταίξιμο του άλλου. Προσπάθησαν να ξεφύγουν από την καταδίκη της ιστορίας, θυσιάζοντας έξι ανθρώπους για εξιλέωση μπροστά στον ελληνικό λαό, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν αθώοι. Ενώ σώθηκαν ο Βασιλιάς, ο Βενιζέλος, ο Πλαστήρας.

Η ανικανότητα, η αβουλία, ο κομματισμός, η έλλειψη στρατηγικής είναι το μόνο που πρόσφεραν στους Έλληνες. Η υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης και η Συνθήκη της Άγκυρας το 1923 και το 1930 είναι απλώς άκρως απαράδεκτες και αποτελούν πρακτικές προσπάθειες να μπει ταφόπλακα πάνω στο θέμα της Μικράς Ασίας. Και αυτό δεν έγινε από λάθος, γιατί όλοι ήθελαν να μπαλώσουν τα λάθη τους με οποιοδήποτε τρόπο ακόμα κι αν έπρεπε να θυσιάσουν όλους τους πρόσφυγες.

Αλλά ποιος νοιαζόταν για αυτούς τους αθώους, ούτε οι Βασιλικοί, ούτε οι Βενιζελικοί. Ο καθένας προσπαθούσε να σώσει το τομάρι του και τίποτα άλλο. Καταντήσαμε, βέβαια, ακόμα και σε πραξικοπήματα, τα οποία ονομάστηκαν λόγω ευφημισμού κινήματα για να καταλάβει ο λαός τον αντιδημοκρατικό τους χαρακτήρα.

Όλη η εκστρατεία ήταν καταδικασμένη εξαρχής και ανώτατοι αξιωματούχοι το είχαν πει, αλλά τους έβγαλαν από τη μέση κι έβαλαν στη θέση τους ανίκανους, φιλόδοξους που κατάφεραν μόνο να οδηγήσουν την πατρίδα μας σε μια από τις πιο οδυνηρές καταστροφές.