Δραματική κομεντί 2016 | Έγχρ. | Διάρκεια: 162'

Σκηνοθεσία Μάρεν Άντε με τους: Πέτερ Σιμόνιτσεκ, ΣάντραΧίλερ, Μίκαελ Γουίντενμπορν

Βραβείο FIPRESCI Φεστιβάλ Καννών &  Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν

ΤαινίατηςΧρονιάς : Sight & Sound | The International Film Magazine

Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία 2016 : NewYorkFilmCriticsCircle (NYFCC)

Υπόθεση :  Ο Γουίνφρεντ είναι ένας μοναχικός καθηγητής μουσικής που διασκεδάζει μεταμφιεζόμενος και σκαρώνοντας φάρσες. Η καριερίστρια κόρη του Ίνες, με την οποία έχουν απομακρυνθεί εδώ και καιρό, είναι στέλεχος σε πολυεθνική στο Βουκουρέστι. Μια μέρα εκείνος θα εμφανιστεί απροειδοποίητα μπροστά της με περούκα και ψεύτικη οδοντοστοιχία και θα συστηθεί σε όλους ως Τόνι Έρντμαν.

Πικρή, τρυφερή, πρωτότυπη και ξεκαρδιστικά αστεία ιστορία διπλής «ενηλικίωσης», με εύστοχες ψυχαναλυτικές και κοινωνικές παρατηρήσεις. Βραβείο κριτικών στις Κάνες για την πιο απρόοπτη, συναισθηματική και κινηματογραφικά περίτεχνη ταινία της χρονιάς.(Aθηνόραμα)

Το Τόνι Έρντμαν, η ταινία που άρεσε περισσότερο στους κριτικούς κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών, αλλά περιέργως και αδίκως έφυγε με άδεια χέρια, είναι ένα σπάνιας καθαρότητας γλυκόπικρο σχόλιο για την διαμετρικά αντίθετη στάση ζωής ενός πλακατζή πατέρα και της μονίμως στρεσαρισμένης κόρης του που μετατρέπεται σε ένα αληθινό διαμάντι κοινωνικής ιλαρότητας και ανιδιοτελούς αγάπης.(LIFO)

Με δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και μια σειρά από αξέχαστες σκηνές που ξεκινούν από το ξεκαρδιστικό και φτάνουν ως τα όρια του απόλυτα συγκινητικού (συχνά μέσα στην ίδια σεκάνς), με το σουρεαλιστικό, το σοκαριστικό, το γελοίο και το μεγαλειώδες να συνυπάρχουν -όπως και στην ίδια τη ζωή- το «ToniErdmann» δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένας μικρός κινηματογραφικός θρίαμβος.
Μπορεί να μην κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, όπως θα του άξιζε, έχει ήδη όμως κερδίσει την καρδιά μας.(FLIX)

  Η Γερμανίδα ΜάρενΑντε είναι η αποκάλυψη της χρονιάς· η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της, το «ToniErdmann», που αγνοήθηκε στις Κάννες, πιστοποιεί την ωριμότητα μιας δημιουργού μεγάλης κλάσης. Οσοι είδαν τις δύο προηγούμενες στις «Νύχτες Πρεμιέρας», το «AlleAnderen» και το «DerWaldvorlauterBäumen», θα διαπιστώσουν πόσα σκαλοπάτια έχει ανέβει για να φτάσει εδώ όπου βρίσκεται τώρα. Το «ToniErdmann» είναι σπουδαία ταινία, αυτοσχεδιαστική και συμπαγής.(Καθημερινή) 

Το Τόνι Έρντμαν, η ταινία που άρεσε περισσότερο στους κριτικούς κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών, αλλά περιέργως και αδίκως έφυγε με άδεια χέρια, είναι ένα σπάνιας καθαρότητας γλυκόπικρο σχόλιο για την διαμετρικά αντίθετη στάση ζωής ενός πλακατζή πατέρα και της μονίμως στρεσαρισμένης κόρης του που μετατρέπεται σε ένα αληθινό διαμάντι κοινωνικής ιλαρότητας και ανιδιοτελούς αγάπης. Πηγή: www.lifo.gr

Το Τόνι Έρντμαν, η ταινία που άρεσε περισσότερο στους κριτικούς κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών, αλλά περιέργως και αδίκως έφυγε με άδεια χέρια, είναι ένα σπάνιας καθαρότητας γλυκόπικρο σχόλιο για την διαμετρικά αντίθετη στάση ζωής ενός πλακατζή πατέρα και της μονίμως στρεσαρισμένης κόρης του που μετατρέπεται σε ένα αληθινό διαμάντι κοινωνικής ιλαρότητας και ανιδιοτελούς αγάπης. Πηγή: www.lifo.gr

Το Τόνι Έρντμαν, η ταινία που άρεσε περισσότερο στους κριτικούς κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών, αλλά περιέργως και αδίκως έφυγε με άδεια χέρια, είναι ένα σπάνιας καθαρότητας γλυκόπικρο σχόλιο για την διαμετρικά αντίθετη στάση ζωής ενός πλακατζή πατέρα και της μονίμως στρεσαρισμένης κόρης του που μετατρέπεται σε ένα αληθινό διαμάντι κοινωνικής ιλαρότητας και ανιδιοτελούς αγάπης. Πηγή: www.lifo.gr

Το Τόνι Έρντμαν, η ταινία που άρεσε περισσότερο στους κριτικούς κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών, αλλά περιέργως και αδίκως έφυγε με άδεια χέρια, είναι ένα σπάνιας καθαρότητας γλυκόπικρο σχόλιο για την διαμετρικά αντίθετη στάση ζωής ενός πλακατζή πατέρα και της μονίμως στρεσαρισμένης κόρης του που μετατρέπεται σε ένα αληθινό διαμάντι κοινωνικής ιλαρότητας και ανιδιοτελούς αγάπης. Πηγή: www.lifo.gr

Η σκηνοθέτης Μάρεν Άντε για την ταινία :

Πώς γεννήθηκε η ιδέα του TONI ERDMANN; Είναι αυτοβιογραφική;

Όλες μου οι ταινίες είναι εν μέρει αυτοβιογραφικές, με την έννοια ότι ξεκινάω πάντα με κάτι που ήδη ξέρω. Όσον αφορά το θέμα της οικογένειας, ήταν πολύ ενδιαφέρον που συνειδητοποιούσα ενώ έγραφα, το πόσο λίγο μπορούσα να παρεκκλίνω από τη δική μου οικογένεια. Δεν υπάρχει κάτι που να γνωρίζει κανείς καλύτερα από το την ίδια του την προέλευση. Ο καθένας μας έχει μόνο μια οικογένεια και οι σχέσεις μεταξύ παιδιών και γονέων είναι για μια ζωή-δεν μπορείς να ξεφύγεις έτσι απλά. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την Ινές και τον Τόνι. Πιστεύει πως η οικογένεια στην οποία μεγάλωσε δεν έχει καμία σχέση με την ζωή της σήμερα. Είναι όλοι παγιδευμένοι στους ρόλους που τους έχουν αναθέσει και η επικοινωνία τους έχει καταλήξει άκαμπτη, γίνεται με σχεδόν τελετουργικό τρόπο, και δεν μπορούν να το αποφύγουν.

Τι σου έδωσε την ιδέα για τον Τόνι ως το alterego του Γουίνφριντ;

Ο Τόνι Έρντμαν γεννήθηκε από την απελπισία. Το χιούμορ είναι συχνά ένας τρόπος να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα και έτσι αυτό το καθιστά και προιόν πόνου. Ο Γουίνφριντ δεν μπορεί να επικοινωνήσει ουσιαστικά με την κόρη του με κανέναν άλλον τρόπο. Προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την σχέση του μαζί της σαν πατέρας αλλά αποτυγχάνει και τώρα είναι αμήχανος, διχασμένος ανάμεσα στην επιθυμία του για περισσότερη οικειότητα με την Ινές και την πίκρα που αισθάνεται για το πρόσωπο της. Βρίσκει λύση στο δίλλημα του με την άκομψη αμφίεση του Τόνι. To χιούμορ είναι το μόνο του όπλο και πλέον το χρησιμοποιεί στο μέγιστο. Έτσι παίζει ένα ακόμη πιο σκληρό παιχνίδι και αφού η Ινές είναι από τη φύση της σκληρή, ξαφνικά βρίσκεται να της μιλάει σε μια γλώσσα που καταλαβαίνει.

Η πρωταγωνίστρια βρίσκεται σε μια διαρκή εσωτερική πάλη. Θεωρείτε ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό των γυναικών που βλέπετε και βιώνετε στη σημερινή κοινωνία;

Η Ινές εργάζεται σε έναν ανδροκρατούμενο κλάδο και έχει ενσωματωθεί πλήρως σε αυτόν. Θεωρεί τον εαυτό της ‘’έναν απο αυτούς’’, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο και γι’αυτούς. Έχω πάρει συνέντευξη από αρκετές γυναίκες σε ηγετικές θέσεις και οι περισσότερες ισχυρίζονται ότι απολαμβάνουν να είναι η εξαίρεση στο κανόνα, παρ΄όλο που νιώθουν μόνες καμία φορά. Με αυτή την έννοια θεωρώ πως η Ινές είναι μια σύγχρονη ηρωίδα. Ξεκίνησε πεπεισμένη πως η αποφασιστικότητα και η ισότητα ήταν πράγματα τα οποία οι γυναίκες της γενιάς της μπορούσαν να έχουν δεδομένα, κι ότι δεν είχε ανάγκη το φεμινισμό. Όταν λέει, ‘’ δεν είμαι φεμινίστρια, διαφορετικά δε θα ανεχόμουν άνδρες σαν εσένα’’ , πραγματικά εννοεί αυτό που λέει. Αναφέρεται στη ‘’γυναικεία ομάδα’’ και στη ‘’σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας’’ ειρωνικά. Για να είμαι όμως ειλικρινής, πότε δεν ενδιαφέρθηκα να κάνω κάτι συγκεκριμένα πάνω στον σεξισμό στον εργασιακό χώρο. Απλά ήθελα να δείξω τα πράγματα όπως είναι και ο σεξισμός είναι κομμάτι αυτής της πραγματικότητας. Όλο αυτό το θέμα του γένους τη θυμώνει, ειδικά όταν του δίνουν τόση βαρύτητα. Ως γυναίκα, έχω συνηθίσει να ταυτίζομαι με αρσενικούς χαρακτήρες. Όταν βλέπω τις ταινίες του JamesBond, δεν είμαι το κορίτσι του, αλλά ο ίδιος ο Μποντ. Ίσως είναι προτιμότερο να σκέφτομαι την Iνές ως ένα σύγχρονο , ουδέτερου γένους χαρακτήρα, παρά σαν έναν άνδρα που κλαίει που και που και έχει θέματα με τον πατέρα του.

Μετά το «Όλοι οι άλλοι», αυτή είναι η δεύτερη ταινία που γυρίστηκε εκτός Γερμανίας . Γιατί επέλεξες το Βουκουρέστι; Tι το ιδιαίτερο είδες στην Ρουμανία σαν τοποθεσία;

Το να στήσω μεγάλο μέρος της ταινίας σε άλλη χώρα είχε δύο βασικά πλεονεκτήματα σε σχέση με την ιστορία που ήθελα να πω. Το γεγονός ότι οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές συγκρούονται μακριά από το σπίτι, απομονωμένοι και ανενόχλητοι από περιορισμούς του οικογενειακού περιβάλλοντος, τονίζει τη σύγκρουση και της προσθέτει δυναμική. Επίσης, η επίσκεψη του Γουίνφριντ σε μια άλλη χώρα, φέρνει το «σπίτι» μαζί του και τονίζει πόσο ξένο είναι αυτό το στοιχείο για την Ινές.
Και για τις δύο ταινίες ένιωθα ότι είναι πιο σωστό να γίνουν τα γυρίσματα στο εξωτερικό. Μερικές φορές βοηθάει να μη γνωρίζεις πολλά. Δεν ξέρω αν θα είχα γυρίσει τη σκηνή με το kukeri με τον τρόπο που το έκανα αν γυρίζαμε στο Βερολίνο, για παράδειγμα.

Είναι η ταινία μια έκκληση για χαλάρωση κι απελευθέρωση;

Για μένα, η «χαλάρωση» ακούγεται λίγο σαν παραίτηση, σα συμβουλή από φτηνό βιβλίο. Η ταινία μου είναι περισσότερο μια έκκληση για ξεκαθάρισμα, παρά για χαλάρωση. Αυτό που κάνει η Ινές στο τέλος είναι πολύ δραστικό και απαιτεί θάρρος. Μπορεί να είναι τρελό, αλλά είναι μια νέα αρχή: από εκείνη την ημέρα κι εξής θα είναι για πάντα η γυναίκα που άνοιξε την πόρτα στο αφεντικό της γυμνή. Δεν αφήνεται με αυτή την ταινία, αλλά παίρνει τα ηνία στα χέρια της. Στο τέλος βλέπουμε δύο ανθρώπους που μπορεί να έχουν ωριμάσει λίγο και να έχουν δεχτεί ο ένας τον άλλον περισσότερο.

Αφορά η ταινία πράγματα που τελειώνουν;

Οποιαδήποτε σχέση γονέα- παιδιού είναι γεμάτη αποχαιρετισμούς. Όταν κάτι νέο ξεκινάει για ένα παιδί, αυτό σημαίνει ότι κάτι τελειώνει για το γονιό του. Το βλέπω αυτό και στα παιδιά μου. Κάθε φορά που ο γιος μου ψηλώνει ένα εκατοστό, εκείνος ενθουσιάζεται κι εγώ μελαγχολώ. Για το λόγο αυτό, έχω συμπεριλάβει μια σειρά από αποχαιρετισμούς στην ταινία. Ο μαθητής του Γουίνφριντ παραιτείται, ο σκύλος του πεθαίνει, εκείνος και η κόρη του αποχαιρετιούνται συχνά χωρίς ιδιαίτερη θέρμη. Η αγκαλιά στο τέλος είναι μια απόπειρα να διορθωθεί αυτό. Η στολή του kukeri αλλάζει το Γουίνφριντ, και για μία μικρή στιγμή εμφανίζεται στην Ινές ως το μεγάλο, βραδυκίνητο, θερμό πατέρα που γνώριζε ως παιδί, κι εκείνη μπορεί να είναι το μικρό κορίτσι που ήταν κάποτε.

Βιογραφικά Συντελεστών :

Μάρεν Άντε : Σκηνοθέτης-Σεναριογράφος :

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Μάρεν Άντε «Όλοι οι άλλοι» απέσπασε δύο Αργυρές Άρκτους στο φεστιβάλ του Βερολίνου του 2009: το Μέγα Βραβείο της Επιτροπής και Καλύτερης Ηθοποιού για τη ΜπίργκιτΜίνιχμαιρ. Η ταινία κυκλοφόρησε σε 25 χώρες.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, το The forest for the tress, απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ του Sundance το 2005. Η ταινία ήταν η πτυχιακή της εργασία για το Πανεπιστήμιο Τηλεόρασης και Κινηματογράφου του Μονάχου.

Η Μάρεν Άντε επίσης εργάζεται ως παραγωγός για άλλους σκηνοθέτες. Το 2000, ίδρυσε την εταιρία παραγωγής KomplizenFilm με τη ΤζανίνΤζακόφσκι.

Φιλμογραφία

2016 Τόνι ‘Ερντμαν - TONI ERDMANN

2009 Όλοι οι άλλοι - EVERYONE ELSE (AlleAnderen)

2003 THE FOREST FOR THE TREES (DerWaldvorlauterBäumen)

2001 VEGAS (μικρού μήκους)

2000 EBENE 9 (μικρού μήκους)

Πίτερ Σιμόνισεκ ως Γουίνφριντ/ Τόνι Έρντμαν :

Γεννημένος στο Γκρατζ της Αυστρίας το 1946, ο Πίτερ Σιμόνισεκ αρχικά σπούδασε ορθοδοντική για να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, στη συνέχεια αρχιτεκτονική για να τον κερδίσει έπειτα το πάθος του στην υποκριτική. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, ξεκίνησε την καριέρα του σε διάφορες θεατρικές παραγωγές με σκηνοθέτες όπως ο Μίκαελ Χάνεκε.Ο Πίτερ Σιμόνισεκ έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με το Love and Fear (με τους ΦανίΑρντάν και Γκρέτα Σκάτς, ενώ ακολούθησαν τα Geburtik, The Mountain, Hierankl, Ruby Red, SaphireBlue and EmeraldGreen, DerKleineDiktator και OctoberNovember.

Καταξιωμένος ηθοποιός του θεάτρου, ο Σιμόνισεκ είναι μέλος του θεάτρου Burgtheater της Βιέννης από το 1999.

ΣάντραΧίλερ ως Ινές :

Η ΣάντραΧίλερ έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο Requiem (2004). Απέσπασε πολλά βραβεία για την ερμηνεία της (Αργυρή άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου, Γερμανικά Βραβεία Κινηματογράφου, υποψηφιότητα στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου, Ένωση Γερμανών Κριτικών Κινηματογράφου).

Άλλες ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε είναι οι AmourFou, Madonnas, BrownianMovement, LoseMyself, Aboveusonlysky και Finsterworld για το οποίο και τιμήθηκε Βραβείο Καλύτερου Β’ γυναικείου ρόλου από τα Γερμανικά Βραβεία Κινηματογράφου.

Γεννημένη στο Zουλ της Γερμανίας το 1978, η ΣάντραΧίλερ παρακολούθησε μαθήματα θεάτρου όσο ακόμη σπούδαζε στην Ακαδημία Δραματικών Τεχνών Ernst Busch του Βερολίνου. Οι ερμηνείες της, της χάρισαν τον τίτλο της «καλύτερης νέας ηθοποιού» από το περιοδικό Heute το 2003. Το ίδιο περιοδικό την ονόμασε Καλύτερη Hθοποιό τις χρονιές 2000 και 2013.

Η ΣάντραΧίλερ είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της καμπάνιας της GermanFilms για το νέο κύμα του Γερμανικού κινηματογράφου.