του Στ. Παπαθεμελή

Διάπυρος ευχή ο πολιτικός κόσμος της χώρας, που συναντάται τη Δευτέρα σε επίπεδο κορυφής, να αρθεί στο απαιτούμενο ύψος εθνικής συνεννόησης και σύγκλισης. 

Αυτό θα είναι καταλυτικό μήνυμα προς νεοοθωμανούς και δυτικούς τουρκολάγνους: Ότι «κατά μεν το ισχυρόν Έλληνας ομοφρονέοντας (…) χαλεπά είναι περιγίγνεσθαι και άπασιν ανθρώποισιν»(Ηρόδοτος Θ΄, 2)=Όσο οι Έλληνες συνεχίζουν … να ομονοούν μεταξύ τους είναι δύσκολο να τους νικήσουν, ακόμη και αν συνενωθούν όλοι οι άνθρωποι μαζί, αποφαίνεται ο πατέρας της Ιστορίας!

Η παρούσα αποικιακή κατάσταση της χώρας, που με τα μνημόνια έχει στερηθεί εν πολλοίς την εθνικής της κυριαρχίας, επιβάλλει ως απόλυτη προτεραιότητα να κερδίσουμε χρόνο που θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε τα μείζονα εθνικά μας θέματα από θέση ανακτηθησόμενης (αν δράσουμε σοβαρά και γρήγορα) ισχύος.

Πέραν από το ελλαδικόν εμπερίστατον, η διεθνής συγκυρία είναι εξαιρετικά αρνητική

α) Ο Ομπάμα φεύγει σε λίγες μέρες  και αφού δεν έλυσε κανένα διεθνές πρόβλημα, του κόλλησε η ιδέα στο λυκόφως της προεδρίας του να κλείσει το Κυπριακό με νεοοθωμανικούς όρους που εξυπηρετούν ταυτόχρονα και την αμερικανική πολιτική

β) Σε αντίθεση με τους παλλικαρισμούς του προκατόχου του να απελάσει 35 Ρώσους διπλωμάτες από τις ΗΠΑ, ο Ντοναλντ Τραμπ εμφανίζεται αποφασισμένος (ο χρόνος θα δείξει) να εξομαλύνει τις αμερικανορωσικές σχέσεις, εκδοχή που αν πραγματοποιηθεί, θα βαρύνει υπέρ των ελληνικών συντελεστών ισχύος. Εξάλλου οι ρωσοτουρκικές σχέσεις ιστορικά υπήρξαν πάντοτε σχέσεις λυκοφιλίας. Παρά ταύτα ο ενεργειακός άξονας Τουρκίας – Ρωσίας έχει ανησυχήσει τους Δυτικούς.

γ) Τα αλλεπάλληλα τρομοκρατικά χτυπήματα στη γείτονα αποδεικνύουν μια βαριά κρίση ασφάλειας και επερχόμενη εσωτερική αστάθεια. Στο κεφάλαιο αυτό η Ελλάδα με τη σταθερότητα και τη γεωπολιτική της θέση ασφαλώς πλεονεκτεί και πολλαπλασιάζει τη χρησιμότητά της.

δ) όλες οι γειτνιάζουσες με τη Τουρκία χώρες (Ιράν, Ισραήλ, Αίγυπτος) απεύχονται εμμανώς οιανδήποτε εκδοχή μεγέθυνσης,  ή αναβάθμισής της.

Στη Γενεύη προαναγγέλλεται η ψευδώνυμη «Επανένωση» της Κύπρου με αυτοκτονία της Κυπριακής Δημοκρατίας και υποκατάστασή της από ένα νόθο τερατούργημα. Σ΄ αυτό η θεμελιώδης αρχαιόθεν και παγκοσμίως κρατούσα δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας («των πλειόνων η ψήφος κρατείτω») καταργείται και αντ΄ αυτής το 82% της ελληνικής πλειοψηφίας εξισώνεται με το 18% της τουρκικής μειοψηφίας που εξοπλίζεται με πανίσχυρο Veto επί παντός σοβαρού θέματος. (Αυτό δοκιμάστηκε με τη Ζυρίχη και το δις εξαμαρτείν με τη Γενεύη, ουκ ανδρών σοφών…

Προς τις πολιτικές ηγεσίες Ελλάδος – Κύπρου θα βροντοφωνάξουμε για πολλοστή φορά το «καιρόν γνώθι»(=να καταλαβαίνεις την κατάλληλη στιγμή) του σοφού Πιττακού και το των Παροιμιών (3,1) «καιρός παντί πράγματι»Τώρα δεν είναι καιρός. Αγοράστε χρόνον.

*

Μήπως τελικά κακώς επικρίνεται η κυβέρνηση για … απραξία; Ορίστε τώρα όποιοι θέλουν να χωρίσουν αντί να ταλαιπωρούνται στα δικαστήρια νέο σύστημα πρωτοφανούς ταχύτητας, νεοελλληνιστί fast track, όπου οι βουλόμενοι προσέρχονται αντί του Δικαστηρίου ενώπιον συμβολαιογράφου οποίος εκδίδει αυθωρεί και αδαπάνως το διαζύγιον. O tempora, o mores! (ώ καιροί ώ ήθη) όπως θα αναφωνούσε και ο πολύς Κικέρων.

Η ελληνογλωσία και η Ορθοδοξία, μας θυμίζει με την πρόσφατη μελέτη της (¨Πόσο ελληνικό είναι το Βυζάντιο, πόσο Βυζαντινοί οι Νεοέλληνες¨/Gutenberg) η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, είναι τα οργανικά στοιχεία της ταυτότητάς μας. Στην Ορθόδοξη Παράδοση ο γάμος είναι «μυστήριον μέγα»(Απ. Παύλος, Εφεσ. 5,32) και κατά τον Μοδεστίνο «ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία». Εφ΄ ω και η αρχή του αδιαλύτου του γάμου(κανόνας) και ο χωρισμός μόνον ως εξαίρεση. Της αξίας αυτής μία έξωθεν (CoFACE) νωπή επαλήθευση: «Με τόσο υψηλά ποσοστά ανεργίας και ανθρώπους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας η οικογένεια ήταν το μόνο δίχτυ ασφαλείας που προφύλασσε  από την απελπισία». Οι αναμορφωτές του οικογενειακού δικαίου διευκολύνουν την διάλυση της οικογένειας, της κοινωνίας, του κράτους, του Έθνους.

*

Μας προϊδεάζουν πολύ άσχημα οι οικονομικοί αριθμοί. Κάποτε ευημερούσαν αυτοί και δυστυχούσαν οι άνθρωποι. Τώρα δυστυχούν αμφότεροι. Το κράτος θα εισπράξει φέτος 47 δισ από φόρους και 24 δισ από ασφαλιστικές εισφορές. Εργασιακός και συνταξιουχικός μεσαίωνας. Πέρασαν τους πολίτες, από την καταναλωτική μονομανία που τους είχαν εθίσει την εποχή των (δανεικών) παχιών αγελάδων, στην «εφιαλτική ανελπιστία»(Γιανναράς).

*

Την στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών την ελέγχει ο σουλτάνος και την ρυθμίζει κατά το δοκούν. Τον Δεκέμβριο μάς έστειλε 1075. Εξ  ων πρόσφυγες μόνο 131 Σύριοι. Οι υπόλοιποι 944 είναι λαθρομετανάστες, Αλγερινοί, Κογκολέχζοι, Μπαγκλαντεσιανοί, Ζαμπιανοί και κάποιοι ακόμη από Νεπάλ Βενεζουέλα, Αϊτή, Χιλή!!! Διεθνές κύκλωμα δουλεμπόρων τους μεταφέρει με πάμφθηνα αεροπορικά εισιτήρια στη Τουρκία και από εκεί τους αναλαμβάνουν οι επιχώριοι και τους προωθούν στην Ελλάδα, τη τελευταία χώρα που διατηρεί ακόμα ανοιχτά σύνορα!

Μήπως ήγγικεν η ώρα, ο δεδηλωμένος θαυμαστής του Τσε Αλέξης Τσίπρας να ακούσει τον συμπολεμιστή του Τσε Ρεζίς Ντεμπρέ στο έξοχο δοκίμιό του Eloge des frontieres, Εγκώμιον των συνόρων (σ.21),  εκεί θα ιδεί την πρωτοποριακή συμβουλή του διάσημου μουσουργού Βέρντι: «Tomate all Antico sara un progresso = Γυρίστε στους παλιούς καιρούς αυτό θα είναι πρόοδος!

Απομείναμε οι μόνοι στην ευρύτερη περιοχή χωρίς εθνικό δόγμα. «Καιρός του ποιήσαι» δόγμα εθνικής επιβίωσης. Αλλά προϋποτίθεται όραμα στις ηγεσίες, απαύγασμα ελληνικών αξιών ζωής.