ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΖ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ B΄

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΣΤ΄

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

 ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Θα συζητηθεί, τώρα η τρίτη, με αριθμό 309/4-1-2017 επίκαιρη ερώτηση του δεύτερου κύκλου της Βουλευτού Β΄ Πειραιά του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Διαμάντως Μανωλάκου προς τον Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης, σχετικά με την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ).

Θα απαντήσει ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Αλέξανδρος Χαρίτσης.

Κυρία Μανωλάκου, έχετε τον λόγο για δυο λεπτά.

ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ:  Ευχαριστώ.

Η αλήθεια είναι ότι η ζάχαρη είναι ένα πολύ καλό προϊόν με πολλά πλεονεκτήματα. Έχει δηλαδή μεγάλη εμπορική διάρκεια, είναι προϊόν που το χρειάζεται το κάθε σπίτι, καθώς και πολλοί κλάδοι της οικονομίας. Δηλαδή η παραγωγή ζάχαρης είναι μια από τις πιο παραγωγικές διαδικασίες. Συνδέει τον πρωτογενή τομέα με 3.000 τευτλοπαραγωγούς -παλαιότερα ήταν πολύ περισσότεροι- και με τη μεταποίηση, την ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, με εκατοντάδες εργαζόμενους με μόνιμη και εποχιακή θέση εργασίας.

Ωστόσο, αντί να αναπτυχθεί αυτή η παραγωγική διαδικασία, να εκσυγχρονιστεί και να αναπτυχθεί παραπέρα και η τευτλοκαλλιέργεια και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, πάει από το κακό στο χειρότερο, αφού όλες οι κυβερνήσεις υλοποιούσαν τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλοντας ποσοστώσεις, δραστική μείωση της παραγωγής, κλείσιμο εργοστασίων, με στόχο τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κλάδου.

Τα τελευταία πέντε χρόνια η Βιομηχανία Ζάχαρης απαξιώνεται και το μόνιμο πρόβλημα είναι ότι οι τευτλοπαραγωγοί παραδίδουν παραγωγή, αλλά δεν πληρώνονται έγκαιρα και πάντοτε προβληματίζονται τι θα κάνουν.

Όμως, το καινούργιο που έχουμε είναι το σχέδιο της Κυβέρνησης που προγραμματίζει να πουλήσει περιουσιακά στοιχεία, «φιλέτα» της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και κυρίως τα δυο κερδοφόρα εργοστάσια στη Σερβία. Έτσι στερεύει από σημαντικά έσοδα τη Βιομηχανία Ζάχαρης και βεβαίως θα οδηγηθεί πιο γρήγορα στον θάνατο, συμπαρασύροντας και την τευτλοκαλλιέργεια και τους εργαζομένους της, τη στιγμή που η χώρα έχει δυνατότητα ανάπτυξης και της πλήρους ικανοποίησης των εγχώριων αναγκών, μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής.

Η Κυβέρνηση επικαλείται σαν αιτία της εκποίησης το χρέος της Βιομηχανίας Ζάχαρης προς την πιστώτρια τράπεζα. Ωστόσο, το 35% περίπου είναι υψηλοί τόκοι που έβαζε και θα έπρεπε να έχουν διαγραφεί και θα έπρεπε να το έχετε απαιτήσει μαζί με διαγραφή μέρους του χρέους που έχει πληρωθεί, τη στιγμή που η πιστώτρια τράπεζα έχει απορροφήσει την Αγροτική Τράπεζα, με όφελος δισεκατομμυρίων.

Συνεπώς, η απαίτησή σας έπρεπε να είναι ισχυρότατη. Και μάλιστα, σαν αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ πολλές φορές είχε επικρίνει την πορεία απαξίωσης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.

Όμως, σαν Κυβέρνηση όχι δεν βοηθάτε την ανάπτυξή της, αλλά επιταχύνετε την πορεία θανάτου της. Εσείς θα δώσετε το πιστοποιητικό θανάτου τελικά.

Υπάρχουν καθυστερήσεις στις πληρωμές των τευτλοπαραγωγών. Είναι μέσα στην αβεβαιότητα. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο αποτρέπονται να ξανακαλλιεργήσουν και, βεβαίως, το σχέδιο εκποίησης βασικών περιουσιακών στοιχείων ουσιαστικά υπονομεύει την ύπαρξη της Βιομηχανίας Ζάχαρης. Βεβαίως, μέσα από αυτήν την διαδικασία ωφελημένοι θα υπάρχουν, και τα μονοπώλια και οι τράπεζες και τα funds.

Εμείς τι ζητάμε από σας; Πρώτον, να πάρετε μέτρα και να απαιτήσετε διαγραφή τόκων και τμήματος του χρέους που έχει η Βιομηχανία Ζάχαρης. Δεύτερον, να εξοφληθούν οι τευτλοπαραγωγοί που παρέδωσαν. Τρίτον, να ακυρωθεί η πώληση των κερδοφόρων ζαχαρουργείων στη Σερβία και τέταρτον, να επανασχεδιάσετε για την επιβίωση και την ανάπτυξη της τευτλοκαλλιέργειας και της Βιομηχανίας Ζάχαρης, για να ικανοποιούν πλήρως τις ανάγκες του λαού μας, που σημαίνει διπλασιασμός της παραγωγής. Και φυσικά έτσι αντιμετωπίζεις και την ανεργία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ευχαριστούμε.

Ο κ. Χαρίτσης έχει τον λόγο για τρία λεπτά.

Κύριε Υπουργέ, έχετε τον λόγο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΡΙΤΣΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης): Ευχαριστώ, κύρια Πρόεδρε.

Κυρία Μανωλάκου, όπως σωστά επισημαίνετε και στην ερώτηση σας, αλλά και στην τοποθέτηση που μόλις ακούσαμε, το ζήτημα με την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης πάει πολλά χρόνια πίσω και έχει να κάνει με διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων των προηγούμενων ετών και τα προβλήματα τα οποία συσσώρευσαν σε αυτή την πολύ σημαντική επιχείρηση για τη Βόρεια Ελλάδα, για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας.

Να αναφέρω μόνο εν τάχει κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία. Μιλάμε για μια επιχείρηση υποβαθμισμένη και υπερχρεωμένη, όταν ανέλαβε η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με αρνητικά ίδια κεφάλαια άνω των 65 εκατομμυρίων ευρώ ως αποτέλεσμα των προηγούμενων χρήσεων και διοικήσεων, για μια επιχείρηση στην οποία δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστικό ενδιαφέρον για αναβάθμιση των υποδομών και των λειτουργιών της, αλλά κάθε φορά οι προηγούμενες κυβερνήσεις προχωρούσαν σε διαρκείς δανεισμούς για να καλύψουν τις αδυναμίες και έτσι να συσσωρεύουν χρέη, ενώ, βεβαίως, υπήρξαν πολλές προκλητικές εμπορικές αποφάσεις, οι οποίες αύξησαν ακόμη περισσότερο τα χρέη της επιχείρησης. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κακοδιαχείρισης των προηγούμενων χρόνων ήταν το γεγονός ότι καθ’ όλη την τελευταία δεκαετία η εταιρεία παρουσίαζε ζημιές, το ίδιο και τα εργοστάσια της Σερβίας μέχρι και το 2015. Για το 2016 τα εργοστάσια της Σερβίας παρουσίασαν πράγματι κερδοφορία, ενώ συνολικά ο Όμιλος μέσα από μια αλλαγή στον τρόπο διοίκησης και διαχείρισης από τη νέα διοίκηση, που όρισε η Κυβέρνησή μας, κατάφερε να μειώσει σε πολύ σημαντικό βαθμό τις ζημιές και από τα 56 εκατομμύρια του 2015 να πάμε στα 19 εκατομμύρια του 2016.

Άρχισε, λοιπόν, να αντιστρέφεται αυτή η καθοδική πορεία όλων των προηγούμενων ετών. Όμως, επειδή αναφέρεστε και στη συμφωνία με την Τράπεζα Πειραιώς και σωστά, γιατί αποτελεί πολύ σημαντικό στοιχείο του πώς προχωράμε παρακάτω, να αναφέρω πολύ συνοπτικά ποιες είναι οι βασικές ενέργειες τις οποίες έκανε η Κυβέρνηση τα τελευταία δύο χρόνια, για να μπορέσει να ανατάξει αυτή την πολύ σημαντική επιχείρηση.

Πρώτα απ’ όλα, τον Μάρτιο του 2015 πραγματοποιήθηκε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ, έτσι ώστε να καλυφθεί μέρος των χρεών της εταιρείας προς τους παραγωγούς, αλλά και να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λειτουργία της.

Σε σχέση με την Τράπεζα Πειραιώς, όπως γνωρίζετε, το χρέος το οποίο κληρονομήσαμε ανέρχεται στα 160 εκατομμύρια ευρώ, άρα, το ελληνικό δημόσιο ως βασικός μέτοχος της Ελληνικής Βιομηχανίας στο 82,3% δια της ΑΤΕ υπό εκκαθάριση.

Εδώ θα μου επιτρέψετε να πω ότι, βεβαίως, η ιστορία της ΑΤΕ είναι γνωστή σε όλους και σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί η σημερινή Κυβέρνηση να επωμιστεί τις ευθύνες αυτών οι οποίοι οδήγησαν την Αγροτική Τράπεζα στη γνωστή διαδικασία εκποίησης.

Έπρεπε, λοιπόν, η Κυβέρνηση –και αυτό έκανε– να επαναδιαπραγματευτεί με την Τράπεζα Πειραιώς ένα συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο αναδιάρθρωσης της εταιρείας. Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει απομείωση κατά ένα τρίτο του συνολικού χρέους της εταιρείας εκ μέρους της Τράπεζας, αποπληρωμή κατά το ένα τρίτο των οφειλών μέσω της πώλησης παραγωγικών και μη παραγωγικών στοιχείων της εταιρείας και ρύθμιση του υπόλοιπου χρέους με περίοδο χάριτος δύο ετών.

Δεν υπάρχει εδώ –και θέλω να το επισημάνω– ζήτημα διαγραφής τόκων. Το ζητούμενο ήταν να γίνει μια συνολική επαναδιαπραγμάτευση των υποχρεώσεων της επιχείρησης προς την Τράπεζα, έτσι ώστε να μπορέσει να εκπονηθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναδιάρθρωσης, το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα στην επιχείρηση να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπτυχθεί.

Η πώληση, λοιπόν, των δύο παραγωγικών μονάδων της Σερβίας εντάσσεται σε αυτή τη συνολική συμφωνία. Δεν ήταν, βεβαίως, επιλογή της Κυβέρνησής μας, αλλά ήταν ένας αποδεκτός τρόπος απομείωσης του χρέους και παροχής ρευστότητας σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.

Σημαντικότερο στοιχείο για εμάς –και νομίζω ότι σε αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε– είναι το ζήτημα με τα εργοστάσια στην Ελλάδα. Ο στόχος της ελληνικής Κυβέρνησης είναι να ξαναλειτουργήσουν τα εργοστάσια στη χώρα μας και να μπορέσουν και οι εργαζόμενοι να επιστρέψουν στις δουλειές τους και οι τευτλοπαραγωγοί να έχουν δυνατότητα διάθεσης των προϊόντων τους στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, θα ήθελα να επισημάνω, για να μην δημιουργούνται και εντυπώσεις…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Κύριε Χαρίτση, μπορείτε να τα πείτε στη δευτερολογία σας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΡΙΤΣΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός): Μισό λεπτό, κυρία Πρόεδρε.

Τα εργοστάσια της Σερβίας δεν χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη τεύτλα από την Ελλάδα, αλλά μόνο από τη Σερβία. Τα εργοστάσια της Ελλάδας, λοιπόν, ήταν κρίσιμο να επαναλειτουργήσουν για να μπορέσουν να αξιοποιήσουν την εγχώρια παραγωγή. Άνοιξε, όπως γνωρίζετε πολύ καλά, το εργοστάσιο στην Ορεστιάδα. Στόχος μας το αμέσως επόμενο διάστημα είναι να ανοίξει και το εργοστάσιο των Σερρών. Χθες, είχα και την ευκαιρία σε επίσκεψή μου στην περιοχή να έχω μια συνάντηση και με τους εργαζόμενους, που και αυτοί έχουν την ίδια ακριβώς βούληση.

Μια τελευταία κουβέντα σε σχέση με τα χρέη προς τους παραγωγούς. Το χρέος του 2015, ύψους 9,5 εκατομμυρίων ευρώ, πλέον, μετά και από αυτή τη συμφωνία, έχει αποπληρωθεί στο σύνολό του, ενώ για το 2016 έχει πληρωθεί προκαταβολή σχεδόν το 39% και μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου του 2017 θα υπάρξει πλήρης αποπληρωμή όλων των χρεών.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Έχετε τον λόγο, κυρία Μανωλάκου, για τρία λεπτά. Το λέω, βέβαια, αλλά ποιος το τηρεί…

ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ: Θα το τηρήσω όσο μπορώ, κυρία Πρόεδρε.

Περιγράψατε τις ευθύνες και των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά δεν περιγράψατε τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κύριε Υπουργέ. Γιατί όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση σου βάζει ποσόστωση και σου μειώνει την παραγωγή στο μισό, βεβαίως θα κλείσουν εργοστάσια. Και δεν έκλεισαν μόνο στην Ελλάδα, έκλεισαν και σε άλλα κράτη–μέλη και έτσι γιγαντώθηκε το μονοπώλιο. Αυτόν τον στόχο έχουν οι Κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ουσιαστικά –τώρα μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας– ένα εργοστάσιο λειτουργεί τα τελευταία χρόνια, στο Πλατύ. Μπορεί να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;

Κοιτάξτε να σας πω, λέτε και εσείς ότι διαφωνήσατε με την ΑΤΕ και έτσι όπως δόθηκε. Όμως, δείτε, πάτε και κάνετε φορολογικούς ελέγχους για τις περασμένες χρονιές, που δεν ήσασταν Κυβέρνηση. Γιατί, δηλαδή, δεν ανοίγετε και τέτοια ζητήματα, που ήταν προκλητικά σε τελευταία ανάλυση, έτσι ώστε να σώσετε και τέτοιες παραγωγικές βιομηχανίες υπέρ του λαού;

Γιατί κάθε χρόνο υπάρχει πρόβλημα πληρωμής των τευτλοπαραγωγών. Γιατί το βάζουμε; Μα αν δεν έχεις την πρώτη ύλη, δεν μπορείς να λειτουργείς τα ντόπια εργοστάσια, που αυτό λέτε ότι έχετε στόχο. Τους δώσατε το 40%. Έπρεπε να έχουν ξεπληρωθεί από τον Δεκέμβρη αυτοί οι άνθρωποι.

Και τώρα λέτε ότι προγραμματίζετε για το τέλος του Φλεβάρη. Μα αρχές Φλεβάρη αρχίζει η σπορά. Αν δεν μπούνε χωράφια για τευτλοκαλλιέργεια, πώς θα εξασφαλίσετε πρώτη ύλη; Και πέρυσι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και σας πιέζαμε και ξανακάναμε ερωτήσεις.

Ξέρετε τι λένε οι αγρότες; Λένε ότι η τευτλοκαλλιέργεια είναι ένα προικισμένο κορίτσι, όμως μόνο στα λόγια. Φαντάζομαι θα τα ακούσατε κι εσείς εχθές στις Σέρρες.

Δεύτερον, η εκποίηση των εργοστασίων στη Σερβία ήταν ένα αίτημα της πιστώτριας τράπεζας, της Τράπεζας «ΠΕΙΡΑΙΩΣ», η οποία σας πίεζε κι εσείς αντιστεκόσασταν. Και τι στόχο είχε; Είχε στόχο να εξυγιάνει το χαρτοφυλάκιό της. Δεν τη νοιάζουν οι κοινωνικές ανάγκες, το συμφέρον της χώρας. Θεός της είναι το κέρδος της. Έτσι λειτουργεί. Κι εσείς τι κάνετε αυτή τη στιγμή; Το υιοθετήσατε. Αυτό κάνετε. Με πρόσχημα τη διάσωσή της ικανοποιείτε το αίτημά της.

Τρίτον, περιγράψετε τι μέτρα πήρατε. Να σας θυμίσω κάτι. Δεν είναι τα 30 εκατομμύρια που δώσατε το 2015. Εμείς σας προτείναμε τότε να δώσετε από το ΕΣΠΑ 2007-2013. Κι όμως περίσσεψαν περισσότερα από 900 εκατομμύρια, τα οποία επιστρέψατε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην τροποποιητική που είχατε τον Μάρτιο του 2016 θα μπορούσατε να τα προσανατολίσετε στον εκσυγχρονισμό των εργοστασίων, αν είχατε στόχο την ανάπτυξή τους. Τα εργοστάσια αυτά είναι της δεκαετίας του ’70. Το ξέρετε. Θα σας το είπαν.

Άρα, η πρότασή σας δεν δίνει προοπτική ούτε για την τευτλοπαραγωγή ούτε για τη βιομηχανία ζάχαρης. Δίνει προοπτική για τους ανταγωνιστές, για τα μονοπώλια, για την τράπεζα. Τελικά, να σας πω κάτι; Η βιομηχανία ζάχαρης μπορεί να απαξιώνεται, αλλά θεωρείται πολύφερνη νύφη. Έτσι γίνεται κάθε φορά. Όταν είναι να δώσετε κάτι, το απαξιώνετε για να το πάρει ο καπιταλιστής όσο το δυνατόν πιο φθηνά.

Εμείς λέμε ότι και οι τευτλοπαραγωγοί και οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία ζάχαρης πρέπει να βγάλουν τα δικά τους πολιτικά συμπεράσματα. Κυρίως, πρέπει μπροστά στις αγροτικές κινητοποιήσεις της αγροτιάς να πάρουν δυναμικά και μαζικά μέρος για το δίκιο και την επιβίωσή τους.

Τέλος, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θα στηρίξει και τους αγώνες των τευτλοπαραγωγών, όπως έκανε και πέρσι, και των εργαζομένων για να μείνει αυτή η δυναμική καλλιέργεια με πλήρως ενεργά και παραγωγικά εργοστάσια ζάχαρης για την ανάγκη του λαού. Αυτό εμείς εννοούμε ανάπτυξη σε όφελος του λαού και όχι του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Κι εσείς με αυτήν την πρόταση που προωθείτε, με αυτό το σχέδιο ουσιαστικά βάζετε ταφόπλακα. Θα δώσετε πιστοποιητικό θανάτου.

Εμείς καλούμε όχι μόνο τους εργαζόμενους και τους αγρότες να παλέψουν να μείνει αυτή η παραγωγική διαδικασία, αλλά λέμε ότι οριστική λύση είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής και η αλλαγή τάξης στην εξουσία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Κύριε Χαρίτση, έχετε τον λόγο. Παρακαλώ, σύντομα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΡΙΤΣΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης): Θα προσπαθήσω, κυρία Πρόεδρε.

Συμφωνούμε σε κάτι, κυρία Μανωλάκου, ότι θα πρέπει οι εργαζόμενοι και οι αγρότες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Και τα συμπεράσματά τους ξεκινούν από το γεγονός ότι ενώ όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έκλειναν εργοστάσια της ζάχαρης, εμείς ήμασταν η πρώτη Κυβέρνηση μετά από όλα αυτά τα χρόνια που ανοίξαμε εργοστάσια.

Επίσης, το συμπέρασμα είναι –και αυτό προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία- ότι το 2016 ήταν η πρώτη χρονιά κατά την οποία αναστράφηκε η πτωτική τάση στις καλλιέργειες. Είχαμε 25% αύξηση στις τευτλοκαλλιέργειες και 23% αύξηση στην παραγωγή ζάχαρης.

Επίσης, όπως σας είπα και πριν, ήταν η πρώτη φορά που καταφέραμε να αντιστρέψουμε αυτήν την καταστροφική πορεία, η οποία είχε ακολουθηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης και για πρώτη φορά είχαμε μείωση των ζημιών. Βεβαίως, κληρονομήσαμε μια κατάσταση η οποία ήταν πάρα πολύ δύσκολη και την οποία προσπαθούμε να διαχειριστούμε. Και αυτή η συμφωνία την οποία διαπραγματευθήκαμε και την οποία υλοποιούμε αποτελεί τη μόνη λύση για να μπορέσει να σταθεί η βιομηχανία στα πόδια της.

Όσον αφορά τη συνδεδεμένη ενίσχυση του 2015 προς τους τευτλοπαραγωγούς, πετύχαμε να διπλασιαστεί αυτή, όπως γνωρίζετε πολύ καλά, από 25 ευρώ σε 52 ευρώ το στρέμμα.

Άρα, λοιπόν, υπάρχουν αρκετές θετικές ενδείξεις ότι η πορεία αυτή, η ανάκαμψη, η οποία ξεκίνησε τον τελευταίο χρόνο και η οποία περιλαμβάνει τόσο το κομμάτι της καλλιέργειας όσο και το κομμάτι της μεταποίησης, θα συνεχιστεί το επόμενο διάστημα.

Ο στόχος είναι να διατηρηθούν σε λειτουργία τα εργοστάσια στην Ελλάδα, να απορροφηθεί από τα εργοστάσια στην Ελλάδα η εγχώρια παραγωγή. Αυτός είναι ο σχεδιασμός μας. Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε. Και είμαστε βέβαιοι -και αυτό το αποδεικνύουν και τα στοιχεία τα οποία μόλις σας ανέφερα- ότι τελικά θα τα καταφέρουμε.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ευχαριστούμε.