Δεν έχουν τέλος τα ψέμματα και οι αθλιότητες της κυβέρνησης

Ανάγκη αγωνιστικής παρέμβασης των εργαζομένων και της νεολαίας

Δεν έχει πάτο ο κατήφορος και όριο η αθλιότητα της κυβέρνησης Τσίπρα. Μετά το Γιούρογκρουπ στις 20/2 –όπου για ακόμα μια φορά «τα έδωσαν όλα» στους δανειστές–, προσπαθούν με ένα βουνό ψέμματα να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό: ότι δήθεν έκαναν... έντιμο συμβιβασμό, τα μέτρα θα είναι … δημοσιονομικά ουδέτερα» επειδή θα υπάρξουν... αντισταθμιστικά και αναπτυξιακά μέτρα! Κανείς εργαζόμενος, άνεργος, νέος, φτωχός δεν τους πιστεύει πλέον, δεν μπορούν να κοροϊδέψουν ούτε τους αφελείς.

1. Στην ίδια την επίσημη ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ και στις δηλώσεις του Ντάισελμπλουμ αποδεικνύονται τα ψέματα της κυβέρνησης. Γίνεται λόγος για κοινή αντίληψη στη βάση ενός νέου «πακέτου μεταρρυθμίσεων». Δηλαδή η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί να υλοποιήσει τις νέες απαιτήσεις των δανειστών, όπως: 1) Μείωση του αφορολόγητου. 2) Νέες μειώσεις στις συντάξεις. 3) Ανοιχτή αποδοχή των ομαδικών απολύσεων και υπόλοιπων αντιδραστικών μέτρων στα «εργασιακά» κ.ά. Και με αυτά στις βαλίτσες τους, οι απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ μιλάνε για... «τέλος της λιτότητας»!

Τα νέα αυτά μέτρα, ύψους όπως φαίνεται περίπου 3,6 δισ. ευρώ, θα βυθίσουν την ελληνική κοινωνία σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση. Ενδεικτικά και μόνο (καθώς δεν έχουν γνωστοποιηθεί οριστικά):

α) Αν η μείωση του αφορολόγητου απαιτηθεί να αποδώσει 1% του ΑΕΠ (περίπου 1,8 δισ. ευρώ), τότε αυτό θα μειωθεί περίπου στα 6.000 ευρώ, από 8.636 σήμερα για τον άγαμο. Πρακτικά, όλοι οι φορολογούμενοι με εισόδημα πάνω από το παλιό αφορολόγητο θα πληρώνουν περίπου 600 ευρώ επιπλέον φόρο, ενώ τα (μέχρι σήμερα αφορολόγητα) εισοδήματα φτώχειας 6.000–8.636 ευρώ θα επιβαρυνθούν από μερικές δεκάδες ως και 600 ευρώ! Τέλος, η κατάργηση και των τελευταίων φοροαπαλλαγών που έχουν απομείνει για τα φυσικά πρόσωπα θεωρείται δεδομένη (π.χ. έκπτωση φόρου για ιατρικά έξοδα).

β) Στο ασφαλιστικό, οι δανειστές πρακτικά απαιτούν το ξήλωμα ακόμα κι αυτού του αντιδραστικού εκτρώματος του νόμου Κατρούγκαλου, λιγότερο από έναν χρόνο μετά την ψήφισή του. Η ελεεινή «εθνική σύνταξη» των 384 ευρώ θεωρείται υψηλή! Στο Γιούρογκρουπ η κυβέρνηση αποδέχτηκε να φέρει νέο αντι–ασφαλιστικό (συγγνώμη: μεταρρύθμιση!), με στόχο την εξοικονόμηση 0,75% του ΑΕΠ μεσοσταθμικά για το διάστημα 2020–2023, που σημαίνει μειώσεις συνολικού ύψους 1,4 δισ. Άμεσα στο στόχαστρο μπαίνουν οι «προσωπικές διαφορές», για τις οποίες ο Κατρούγκαλος και οι άλλοι απατεώνες των ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ ορκίζονταν ότι δεν θα πειραχτούν! Σύμφωνα με ό,τι γράφεται, άμεσα απειλούνται 1,2 εκ. συνταξιούχοι. Σε κάποιες περιπτώσεις, φαίνεται ότι οι μειώσεις μπορούν να φτάσουν μέχρι και το 40%!

2. Ενώ τα συμφωνημένα πρωτογενή πλεονάσματα παραμένουν στο ασφυκτικό, εξοντωτικό και «άπιαστο» 3,5% μετά το 2018, η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι… απέδειξε την ικανότητά της να παράγει πλεονάσματα, δηλ. να γδέρνει τον ελληνικό λαό, να στραγγίζει την αγοραστική δύναμη και την οικονομία συνολικά με φόρους κ.λπ – και έτσι τροφοδοτεί η ίδια την πολιτική των δανειστών! Ενώ η εφαρμογή των νέων σκληρότατων μέτρων είναι διασφαλισμένη, η «δέσμη» των υποτίθεται αναπτυξιακών, αντιυφεσιακών κ.λπ. μέτρων είναι τόσο αφηρημένη και πάντα υπό την αίρεση των δανειστών, που δεν θα εφαρμοστεί ποτέ – αλλά και η όποια εφαρμογή της θα είναι εντελώς ανούσια, μπροστά στις τεράστιες διαστάσεις που έχει προσλάβει η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Και όσο περνάνε οι μέρες, οι δανειστές –έχοντας απέναντί τους μια κυβέρνηση και μια «αντιπολίτευση» (Μητσοτάκης) κλωτσοκοσκούφια και ούλτρα νεοφιλελεύθερους– ακολουθούν την πάγια τακτική τους, να ανεβάζουν συνέχεια τον πήχη των απαιτήσεων και εκβιασμών!

3. Η διαβόητη ελάφρυνση του χρέους έχει παραπεμφθεί στις καλένδες – και είναι ξεκάθαρο από τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές ότι καμία ουσιαστική τέτοια κίνηση δεν είναι αποδεκτή και δεν πρόκειται να γίνει. [Ένας σοβαρότατος λόγος είναι και το τεράστιο πρόβλημα της υπερχρέωσης κρατών και ιδιωτικού τομέα σε όλη την Ευρωζώνη, που αν αρχίσει να «κουρεύεται» ανεξέλεγκτα μπορεί να πυροδοτήσει μια μεγάλη οικονομική κρίση.] Επίσης, η περίφημη ένταξη στην «ποσοτική χαλάρωση» της ΕΚΤ είναι ένα ακόμα προπαγανδιστικό τέχνασμα. Πρώτο, είναι εντελώς αόριστη αυτή η προοπτική. Δεύτερο, ακόμα και αν υλοποιηθεί, το μόνο «όφελος» θα είναι οι χρεοκοπημένες ελληνικές τράπεζες να μπαλώσουν κάποιες από τις μαύρες τρύπες τους – και αυτό μόνο προσωρινά, πριν χρειαστούν νέα ανακεφαλαιοποίηση από την κατρακύλα της οικονομίας και τη νέα αύξηση των «κόκκινων» δανείων κ.λπ. ή έρθει η ώρα της «εσωτερικής διάσωσης» (bail in), του «κουρέματος» των καταθέσεων. [Αυτή άλλωστε είναι και η πραγματικότητα με την «ποσοτική χαλάρωση» πανευρωπαϊκά: παρά τον πακτωλό χρημάτων που ρέουν προς ενίσχυση των τραπεζών, πολυεθνικών και μεγάλων επιχειρήσεων, δεν υπάρχει καμία αναθέρμανση των επενδύσεων, της ζήτησης, της παραγωγής κ.λπ.] Με τέτοια γιατροσόφια  δεν αντιστρέφεται η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού. Και βέβαια όσο κυριαρχεί η εμμονή της ελληνικής αστικής τάξης και των βασικών επιτελείων της στην παραμονή στο Ευρώ: επιλογή χρήσιμη μόνο για τον δικό της παρασιτικό πλουτισμό και τη διατήρησή της στην εξουσία – αλλά καταστροφική για τις πραγματικές, παραγωγικές βάσεις της οικονομίας και βέβαια για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

4. Αυτή είναι η «συμφωνία» απ’ όπου προσπαθεί να γαντζωθεί η κλίκα του Τσίπρα – δηλ. που δεν δίνει ούτε τα ελάχιστα, προπαγανδιστικού τύπου «ανταλλάγματα», με τα οποία είχε επιχειρήσει να χρυσώσει το χάπι στον ελληνικό λαό! Μάλιστα, τα νέα μέτρα θα πρέπει να ψηφιστούν προκαταβολικά, από τώρα – και να εφαρμοστούν μετά το τυπικό τέλος του 3^ου Μνημονίου το 2018 (αν όχι και νωρίτερα). Η εφαρμογή τους, κατά πάσα πιθανότητα, θα απαιτηθεί από τους δανειστές είτε πιαστούν είτε όχι οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα! Δηλαδή, όσο κι αν «ματώσει» ο ελληνικός λαός, η μόνο προοπτική είναι Μνημόνιο Διαρκείας (όπως κι αν ονομάσουν τη νέα συμφωνία/μνημόνιο), ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή της οικονομίας, φτώχεια και εξαθλίωση. Αυτή η προκαταβολική ψήφιση, ώστε να εφαρμοστούν περίπου 2 χρόνια μετά (σε μια περίοδο όπου κατά πάσα πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι πλέον κυβέρνηση), συνιστά ένα ακόμα πολιτικό πραξικόπημα, απ’ αυτά που είναι γεμάτη η εποχή των Μνημονίων.

5. Αυτή η επικίνδυνη πορεία σε τίποτα δεν αντιστρέφεται από τις (υπαρκτές και μεγάλες) αντιθέσεις ανάμεσα σε ΔΝΤ/ΗΠΑ και ΕΕ. Ίσα ίσα, η αστάθεια και οι ανταγωνισμοί στις σχέσεις των ιμπεριαλιστών δανειστών (και όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο) είναι πηγή ακόμα μεγαλύτερων κινδύνων για τον ελληνικό λαό, ειδικά όσο συνεχίζει να «εκπροσωπείται» από τις άθλιες, σάπιες και παρακμιακές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, η όποια απόπειρα να γεφυρωθούν αυτές οι αντιθέσεις γίνεται στην πλάτη του ελληνικού λαού, με σκληρότατα μέτρα (όπως π.χ. αυτά που απαιτούνται ως αντάλλαγμα για να κριθεί το χρέος «βιώσιμο» και να διασφαλιστεί η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό «πρόγραμμα»).

6. Ωστόσο, ακόμα και αυτή η διαιώνιση της μνημονιακής βαρβαρότητα δεν προσφέρει καμία σταθεροποίηση και προοπτική, ούτε στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία, είτε στο αστικό πολιτικό σκηνικό. Η κρίση και αποσύνθεση της ΕΕ προχωράει – και μέσα σ’ αυτή, τίθεται ξανά το πρόβλημα της αποπομπής του ελληνικού καπιταλισμού από την Ευρωζώνη ή σε κάποια «δεύτερη ταχύτητα», σε όσες αιματηρές θυσίες κι αν υποχρεωθεί ο ελληνικός λαός. Μαζί με τις εξελίξεις και την εκρηκτική αποσταθεροποίηση στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, της ΝΑ Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, οι κίνδυνοι που απειλούν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα πλησιάζουν τρομακτικοί.

7. Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές του εργατικού κινήματος, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία, πρέπει να παρέμβουμε αγωνιστικά σ’ αυτή την κατάσταση. Να αντιπαλέψουμε τη μοιρολατρία και απόγνωση, όπου σκόπιμα θέλουν να βυθίσουν την ελληνική κοινωνία όλοι οι υπηρέτες και προπαγανδιστές των Μνημονίων. Με ένα σχέδιο αγώνων, ενωτικά και μαχητικά, ενάντια στα αδιέξοδα της σμπαραλιασμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ιδιαίτερα της ξεφωνημένης ΓΣΕΕ), πέρα από τις κινητοποιήσεις κομματικής οπερέτας και περιχαράκωσης (ΚΚΕ/ΠΑΜΕ), όλες τις αδιέξοδες ρεφορμιστικές απόψεις και δυνάμεις. Με κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, καταλήψεις και αγώνες παντού, να ορθώσουμε το αίτημα για άμεσες λύσεις στα επείγοντα κοινωνικά προβλήματα, στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή, στην κατρακύλα των δημοκρατικών ελευθεριών. Με ένα ταξικό, ριζοσπαστικό, αντικαπιταλιστικό Πρόγραμμα Σωτηρίας: Έξω τώρα από το Ευρώ και την ΕΕ. Άμεση εισαγωγή εθνικού νομίσματος. Κοινός αγώνας με τους εργαζόμενους και νέους σε όλη την Ευρώπη. – Παύση πληρωμών και Μονομερής Διαγραφή του Χρέους. – Εθνικοποίηση και Εργατικός Έλεγχος στις Τράπεζες, τις μεγάλες επιχειρήσεις και τομείς–κλειδιά της οικονομίας. Να επιβάλλουμε τη δική μας λύση, μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων, όργανο και δύναμη των αγώνων μας, για να ανοίξουμε τον δρόμο στη μόνη εναλλακτική, τον Σοσιαλισμό.