Το κείμενο του κ. Παπαμιχάλη απαρτίζεται από δύο ενότητες που  δυστυχώς όση προσπάθεια και αν καταβάλει κάποιος δεν συσχετίζονται ή για την ακρίβεια συσχετίζονται αρνητικά.

Πράγματι έτσι είναι πάνω κάτω η κατάσταση στο χώρο της υγείας, όπως περιγράφεται στο πρώτο μέρος του κειμένου. Αφήνω έξω από το δικό  μου σχολιασμό το ΕΚΑΒ,το  οποίο από διοικητική άποψη δεν μας αφορά με την έννοια ότι λειτουργεί ως ανεξάρτητος από το Νοσοκομείο φορέας και ως Διοίκηση δεν μπορούμε να επέμβουμε στον τρόπο λειτουργίας του.

Για τη βελτίωση της κατάστασης θα ήθελα να  παρατηρήσω ότι μία από τις προσπάθειες που θα έπρεπε να γίνουν θα ήταν να προσληφθεί περισσότερο Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό για να δοθούν περισσότερες και καλύτερες παροχές προς τους πολίτες. Πιστεύω ότι ούτε ο κ. Παπαμιχάλης θα είχε αντίρρηση σ’ αυτό. Περισσότερο προσωπικό αλλά και δωρεάν υγεία για όλους τους πολίτες  σημαίνει ότι απαιτούνται περισσότεροι οικονομικοί  πόροι και κατ’ επέκταση περισσότερα έσοδα. Δεν εκπλήσσομαι παρόλα αυτά που ο κ.  Παπαμιχάλης κάνει ένα λογικό άλμα και φτάνει στο αντίθετο συμπέρασμα,δηλαδή ότι δεν χρειάζεται η Διοίκηση να νοιάζεται  για τα έσοδα,γιατί η σκοπιμότητα των κατηγοριών του είναι άλληκαι όχι τοενδιαφέρον για τη βελτίωση της λειτουργίας του νοσοκομείου.

Διαπιστώνουμε επίσηςότι αποτελεί βάση της επιχειρηματολογίας του η παραποίηση του πλαισίου στοχοθεσίαςπου πολύ πρόσφατα εκθέσαμε ως Διοίκηση στο αμφιθέατρο του Nοσοκομείου (παρουσία όλων των Υπηρεσιών) και το οποίο περιλάμβανε τέσσερεις (4) ομάδες στόχων.Αξίζει να σημειωθεί ότι ο στόχος για την καλύτερη οικονομική διαχείριση (κι όχι απλά τα έσοδα) ήταν ένας από τους τέσσερεις αλλά όχι ο πρώτος.Ο πρώτος και κύριος στόχος ήταν η καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη. Κατά την διάρκεια της παρουσίασης τηςστοχοθεσίας δεν εκφράστηκε καμία αντίρρηση από κανέναν μέσα στο αμφιθεάτρο. Η μόνη αντίρρηση διατυπώθηκε από τον κ. Παπαμιχάλη και αφορούσε τα ηλεκτρονικά παραπεμπτικά τα οποία είναι υποχρεωμένοι από το νόμο οι γιατροί να γράφουν, όπως ακριβώς και με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Αν οι γιατροί δεν εκδίδουν ηλεκτρονικά παραπεμπτικά το Νοσοκομείο δεν αποζημιώνεται από τον ΕΟΠΥΥ και επομένως δεν έχει έσοδα.

Όταν  αναφέρεται ότι η Διοίκηση νοιάζεται  μόνο για τα έσοδα ΩΦΕΙΛΕΙ να εξηγήσει στους πολίτες τι εννοεί. Δηλαδή να μην συλλέγουμε τα έσοδα που είμαστε υποχρεωμένοι από το νόμο να συλλέγουμε; Πίσω από τις αοριστίες και την δραματοποίηση της κατάστασης κρύβει την αλήθεια που είναι  μία και μοναδική: Κατά την εξέταση ασθενών κάποιοι γιατροί δεν  γράφουν ηλεκτρονικά παραπεμπτικάόπως ορίζεται στον νόμο αλλά χειρόγραφα τα οποία δεν έχουν καμία ισχύ,  δεν μπορούν να μπουν στον ηλεκτρονικό φάκελο του ασθενούς και φυσικά δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ. Η έκδοση χειρόγραφων παραπεμπτικών είναι έκνομηκαι αποτελεί παράβαση καθήκοντος(σας παραπέμπουμε στην σχετική ανακοίνωση του προέδρου του ΕΟΠΥΥ). Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να το καταλάβει κανείς ότι όταν εξετάζεται ένας ασθενής αν ο γιατρός δεν  του γράψει ηλεκτρονικά την συνταγή τότε ο πολίτης θα πρέπει  να πληρώσει από την τσέπη του τα φάρμακα που θα πάρει από το φαρμακείο. Το ίδιο θα συμβεί αν  ο ασθενής χρειαστεί να κάνει μαγνητική τομογραφία στον  ιδιώτη με τον οποίο συνεργάζεται το νοσοκομείο. Γιατί στις δύο παραπάνω περιπτώσεις οι γιατροί συμμορφώνονται αλλά όταν θα γίνει μία αξονική τομογραφία στο νοσοκομείο δεν μπορεί να αναγραφεί ηλεκτρονικά; Στο νοσοκομείο των Σερρών μας περισσεύουν τα χρήματα και τα χαρίζουμε στον  ΕΟΠΥΥ;  Και είναι απειλή από τη Διοίκηση όταν ζητάμε από τους γιατρούς να εφαρμόσουν τον νόμο; Ας  μας εξηγήσει ο κ. Παπαμιχάλης, γιατί στον ιδιώτη (εργαστήριο  ή φαρμακείο) δίνει ηλεκτρονικό παραπεμπτικό και στο Νοσοκομείο δίνει χειρόγραφο;

Στο  σημείο αυτό και  με αφορμή το κείμενο του κ.  Παπαμιχάληπρέπει να ενημερωθεί το κοινό, γιατί αυτό πληρώνει τους φόρους και αυτό ωφελείται από τα ηλεκτρονικά παραπεμπτικά, ότι η  έκδοση από το γιατρό  ηλεκτρονικών παραπεμπτικών και  συνταγογράφησηςγια τους εξωτερικούς ασθενείς του νοσοκομείουυπόκεινται σε πλαφόν και αποτελεί μία ασφαλιστική δικλείδα του συστήματος για την υπερσυνταγογράφηση, τις υπερβολικές παραπομπές χωρίς αποχρώντα λόγο και τον περιορισμό της σπατάλης και της κάθε λογής διαπλοκής.

Επειδή η πολιτεία πρέπει να δίνει δωρεάν το αγαθό  της υγείας σε  όλους του πολίτες, όπως σωστά τονίζεται στο τέλος του κειμένου, ακριβώς για αυτό το λόγο θα πρέπει να φροντίσει να μαζεύει όλα τα έσοδα που της αναλογούν.  Αν  δεν το κάνει τότε δεν θα μπορεί να  προσφέρει απολύτως τίποτα. Η λογική να μην νοιάζεται η πολιτεία για το «συμμάζεμα» της σπατάλης οδηγεί σε επαγωγές που δεν είναι  λογικές και δεν είναι καιρός για «απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας».

Η Διοίκηση σε κάθε περίπτωση θα επιδιώξει την εφαρμογή του νόμου ως αυτονόητο καθήκον της. Όποιος έχει διαφορετική άποψη να την εκθέσει δημόσια και να ανατρέψει τον νόμο που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων. Ως τότε οι γιατροί  που δεν συμμορφώνονται  θα υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους, δεδομένου ότι είναι υποχρέωση των γιατρών να εφαρμόσουν το νόμο.

O ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ

Δρ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΤΑΚΟΣ