Η αρχή έγινε τον Φεβρουάριο του 2016, όταν η Αμερικανική Γεωργική Σχολή φιλοξένησε στις εγκαταστάσεις της το πρώτο ”Peace Jam Greece Youth Leadership Conference“. Το “Peace Jam” είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με έδρα το Colorado, Denver των ΗΠΑ και επικεντρώνεται, μέσω ποικίλων δραστηριοτήτων, στη διδασκαλία και ανάπτυξη ηγετικών χαρακτηριστικών των νέων και της κοινωνικής τους προσφοράς μέσω του εθελοντισμού, τιμώντας παράλληλα το έργο των δεκατριών, εν ζωή, νικητών του Νόμπελ Ειρήνης. Το ”Peace Jam Greece Youth Leadership Conference“ ήταν μία συνεργασία της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής και του ΕΙΜΑΙ- Κέντρο για ανερχόμενους νέους ηγέτες. Το ΕΙΜΑΙ είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός και αποστολή του είναι η παρακίνηση των νέων μέσα από μεταμορφωτικές πειραματικές ευκαιρίες και προγράμματα να καλλιεργήσουν τα δικά τους «ξεχωριστά» ηγετικά χαρίσματα χρησιμοποιώντας πρακτικές του 21 αιώνα, βασισμένες σε ανθρωπιστικές αξίες, φαντασία και την ελευθερία της καρδιάς και του μυαλού-στοιχεία απαραίτητα για την καθοδήγηση των νέων. Τον Ιούνιο του 2016 PeaceJam Greece κέρδισε ένα από τα πέντε ετήσια βραβεία της PeaceJam. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, το «The Mount School» από το Γιορκ της Αγγλίας είχε ενημερωθεί για το έργο LifeBag και άρχισε να συγκεντρώνει σακίδια ώμου για τα προσφυγόπουλα! Όμως, οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εκεί καθώς τον Νοέμβριο του 2016 έφτασαν στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή 200 χειρόγραφες επιστολές από τους υπαλλήλους της εταιρίας NerdWallet, που βρίσκεται στο Σαν Φρανσίσκο (ΗΠΑ). Οι υπάλληλοι είχαν γράψει εμπνευσμένα μηνύματα συμπαράστασης προς τα προσφυγόπουλα.

Τον Ιανουάριο του 2017 έφτασαν στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή συνολικά πέντε παλέτες με 400 σακίδια ώμου από το βρετανικό σχολείο. Την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου και μετά από τη χορήγηση σχετικής άδειας από τους αρμόδιους φορείς στελέχη του PeaceJam Greece και της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής μαζί με έξι μαθητές των δύο λυκείων της, μοίρασαν 66 σακίδια στο Κέντρο Φιλοξενίας Βέροιας και ακόμη 170 στο Κέντρο Φιλοξενίας Αλεξάνδρειας.

Το κάθε σακίδιο περιείχε: κάλτσες, εσώρουχα, απολυμαντικό χεριών, οδοντόβουρτσα, οδοντόπαστα, υγρό σαπούνι, πετσέτες χεριών, αδιάβροχα, σφυρίχτρες, μαξιλάρια λαιμού, μπάρες δημητριακών, μπουκάλια νερού, σημειωματάριο, μαρκαδόροι, στυλό και μικρά παιχνίδια. Τα σακίδια διαχωρίστηκαν με βάση το φύλο και την ηλικία του παιδιού που θα δίνονταν. Οι μαθητές και τα στελέχη της Σχολής δώρισαν τα σακίδια ερχόμενοι σε άμεση επαφή με τα προσφυγόπουλα και τις οικογένειές τους έχοντας την ευκαιρία να συζητήσουν μαζί τους.

Ακολουθούν σύντομες δηλώσεις των μαθητών του Γενικού Λυκείου της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής που συμμετείχαν στη διανομή:

Γεωργία Μασούτη, Β ΓΕΛ: «Νιώθω πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία να ζήσω μια τόσο μοναδική εμπειρία, η οποία μου δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα αλλά κυρίως συγκίνηση. Ήταν ένα μάθημα ζωής και ανθρωπιάς»

Αριάδνη Λαφάρα, Β ΓΕΛ: «Ήταν μια εμπειρία που μου άνοιξε τα μάτια. Με γείωσε, με έφερε πιο κοντά στην πραγματικότητα και στο κέντρο της γης. Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε και για τους ανθρώπους που γνώρισα. Ελπίζω η ζωή μου να γεμίσει με εμπειρίες σαν και αυτή»

Νεφέλη Ιβάνοβιτς, Β ΓΕΛ: «Έτρεξε, έπεσε στην αγκαλιά μου, με βουρκωμένα μάτια και οι δύο. Άνοιξε τη μπροστινή θήκη από το καινούριο του σακίδιο και μου έδωσε μια καραμέλα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη συγκίνηση από αυτό. Είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία σε λιγότερο από 3 ώρες να δεθώ με το μικρό Nazmi και χαίρομαι γιατί αυτό το μικρό αγόρι μου δίδαξε ανθρωπιά»

Λούτη Γκιούρα, Γ ΓΕΛ: «Αφού είχα τη μοναδική ευκαιρία να επισκεφτώ τις κατασκηνώσεις προσφύγων, ανακάλυψα οτι έπαιρνα πολλά πράγματα στη ζωή μου ως δεδομένα. Είδα ανθρώπους που είχαν αφήσει πίσω τη ζωή όπως την ήξεραν και αναγκάστηκαν να κάνουν μια νέα αρχή έχοντας ελάχιστα υλικά αγαθά. Παρόλα αυτά, παιδιά έτρεχαν ανέμελα γελώντας, οι νέοι παρέμεναν θετικοί και οι οικογένειες ήταν ενωμένες. Οι άνθρωποι που πρόσφεραν γενναιόδωρα τη βοήθειά τους μπορεί να είναι ήρωες στα μάτια τους, αλλά για εμένα, οι πραγματικοί ήρωες είναι οι ίδιοι. Με τη γενναιότητα τους, την ευγνωμοσύνη τους, την υπομονή τους και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο που έκαιγε στα μάτια τους διδάσκουν σε εμένα και σε όλο τον κόσμο το πραγματικό νόημα της ζωής»

Κατερίνα Καργιώτη, Α ΓΕΛ: «Αυτό που έμαθα γνωρίζοντας όλους αυτούς τους φωτεινούς ανθρώπους είναι πως η ελπίδα και η καλοσύνη δεν σταματά ποτέ να ακτινοβολεί στις ψυχές των ανθρώπων»

Αθανασία Κυτούδη, Α ΓΕΛ: «Ρατσισμός είναι να κρίνεις κάτι που τυχαία δεν είσαι»