Στον μεγάλο εθνικό μας ποιητή ήταν αφιερωμένη η τελευταία επιμορφωτική συνάντηση με θέμα «Ο εθνικός και οικουμενικός Διονύσιος Σολωμός» που πραγματοποίησε η «Ένωση για την Ανάδειξη και Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας» (Ε.Α.Δ.Ε.Γ.) το απόγευμα του Σαββάτου  18 Μαρτίου στην αίθουσα του Φίλιππος-Ξενία. Ο ομιλητής κ. Γεώργιος Κωστούρος, καθηγητής φιλόλογος,  εντυπωσίασε το ακροατήριο με τον ζωντανό και ακούραστο λόγο του,  παρουσιάζοντας τη ζωή και το έργο του μεγάλου ποιητή.

Τη λογοτεχνική βραδιά άνοιξε ο πρόεδρος της Ε.Α.Δ.Ε.Γ. κ. Κυριάκος Γεωργιάδης, ο οποίος τόνισε ότι πέρασαν 160 χρόνια από τον θάνατο του Διονυσίου Σολωμού,  αλλά δυστυχώς «μοιάζει ξεχασμένος μέσα σ’ αυτή τη γενική αγνωσία που κυριαρχεί στον τόπο». Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο αντιπρόεδρος της Ένωσης κ. Γιάννης  Κιορίδης ο οποίος, αφού προλόγισε τον  ομιλητή, επεσήμανε κι αυτός με τη σειρά του ότι, «…παρ’ όλο που ο Διονύσιος Σολωμός είναι τόσο μεγάλος, στην Ελλάδα δεν τον έχουμε τιμήσει όπως τού πρέπει». 

Ακολούθησε στη συνέχεια η εισήγηση του κ. Κωστούρου, του οποίου η  αγάπη και ο θαυμασμός για τον Διονύσιο Σολωμό έγινε αντιληπτή στο ακροατήριο από τα πρώτα λεπτά της ομιλίας του. 

Ο κ. Κωστούρος, αφού πρώτα  αναφέρθηκε στον βίο του, κατόπιν έκανε μία μικρή, αλλά ουσιαστική αναφορά σε όλα σχεδόν τα έργα του εθνικού μας ποιητή διαβάζοντας και αναλύοντας αποσπάσματα από τα ποιήματά του με έναν τρόπο απλό, κατανοητό, περιεκτικό, αλλά και ενθουσιώδη ο οποίος κέντρισε το ενδιαφέρον όλων των παρευρισκομένων.

Περισσότερο, όμως, στάθηκε στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», ο οποίος κυκλοφόρησε το 1825 και από τότε ο Διονύσιος Σολωμός αναγνωρίσθηκε ως ο εθνικός ποιητής της αναγεννημένης Ελλάδας. Όπως είπε μεταξύ άλλων «…τον Μάιο του 1823 μέσα σε ένα μόνο μήνα και σε μια διάθεση λυρικού ενθουσιασμού έγραψε τις 158 στροφές του Ύμνου στην Ελευθερία που ήταν και το έργο που τον σημάδεψε και τον καταξίωσε. Ο Ύμνος εις την Ελευθερία είναι ένα έργο πηγαίο, ορμητικό, έχει λυρικό ενθουσιασμό και μια επική μεγαλοπρέπεια και αυτός ο συνδυασμός αυτών των δύο κάνει αυτόν που τον ακούει να θέλει να τον ακούσει όλον σχεδόν με τη μία».

Επίσης σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε ότι «η συμβολή του Σολωμού και στηνεοελληνική πνευματικότητα αλλά και στηδιαμόρφωση της λογοτεχνικής μας γλώσσας είναι πολύ μεγάλη. Στην αρχή της υπόστασης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχής συγκυρία που είχαμε δύο σπουδαίους ποιητές όπως ήταν ο Σολωμός και ο Κάλβος που έζησαν την ίδια εποχή και στην ίδια περιοχή, στα Επτάνησα, και έδωσαν μία ποιότητα στο έθνος και προσέφεραν μία υπέρβαση από αυτό που λέμε νεοελληνική μιζέρια».

Τέλος, ο ομιλητής υπογράμμισε τις αρετές του Σολωμικού έργου, ενώ έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην «απαράμιλλη» γλώσσα που χρησιμοποίησε στα ποιήματά του. Όπως είπε  χαρακτηριστικά «ο Σολωμός έγραψε σε γλώσσα γνήσια λαϊκή» και «δημιούργησε μία πανελλήνια δημοτική και έριξε τα θεμέλια για τον σχηματισμό της εθνικής γλώσσας,  προσδιορίζοντας ταυτόχρονα και την γλώσσα της ποίησης». «Εξανάγκασε την γλώσσα του λαού να αποδώσει αριστουργηματικά νοήματα και αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία» υπογράμμισε και συμπλήρωσε πως «ο Σολωμός είναι ο άνθρωπος που μόνος του δημιούργησε τη γλώσσα που ονειρεύεται ο ελληνικός λυρισμός». Αναφέρθηκε επίσης στη μουσικότητα των στίχων του, «οι οποίοι είχαν μελωδία χωρίς να χρειάζεται μουσική».