«Στόχος μας να αποδείξουμε ότι τα μέσα ενημέρωσης προβάλουν λανθασμένα μια χαοτική εικόνα για τη Βενεζουέλα, κάτι που δεν συνάδει με την πραγματικότητα. Γιατί αν υπήρχε χάος τότε πώς εξηγείται η κινηματογραφική παραγωγή 70 ταινιών τον χρόνο με κρατική χρηματοδότηση»!

Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ότι ο κινηματογράφος υπήρξε πάντα το βασικό επικοινωνιακό όπλο διαφόρων καθεστώτων – και επομένως, ακόμη κι’ αν λείπει το ψωμί, οι ταινίες δεν θα λείψουν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, είχαν ξοδευτεί χρήματα και για ελληνικούς υποτίτλους!

Και γενικότερα στην περίπτωση της Βενεζουέλας, έλειψε τελικά και το ψωμί!

Τέσσερις μέρες μετά την αφοπλιστική δήλωση του πρέσβη κ. Φερνάντεζ, στο Καράκας ξέσπασε ο «πόλεμος του ψωμιού» με τον Μαδούρο να απειλεί με… επίταξη τους φούρνους και τέσσερις αρτοποιοί να συλλαμβάνονται επειδή παρασκεύαζαν… μπράουνις, γλυκά και κρουασάν με ζαμπόν!

Κι’ αυτό επειδή στη Βενεζουέλα η κυβέρνηση, λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε βασικά προϊόντα, υποχρεώνει τους αρτοποιούς να χρησιμοποιούν το διαθέσιμο (ληγμένο) αλεύρι μόνο για την παραγωγή ψωμιού.

Η απάντηση ήλθε με την… απαλλοτρίωση ενός φούρνου για ενενήντα ημέρες.

Δυο μέρες πριν από τη δήλωση του πρέσβη, στις 15 Μαρτίου, το κοινοβούλιο της Βενεζουέλας, όπου την πλειοψηφία έχει η αντιπολίτευση, κήρυξε τη χώρα σε «ανθρωπιστική κρίση».

«Η Εθνική Συνέλευση κηρύσσει ανθρωπιστική κρίση στη διατροφή (...) και αποδέχεται να απαιτήσει από όλους τους δημόσιους οργανισμούς να υιοθετήσουν επείγοντα μέτρα για να καταπολεμηθεί η πείνα από την οποία υποφέρει ο λαός», ανέφερε το κείμενο που εγκρίθηκε από την αντιπολίτευση.

Η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρές ελλείψεις στο 68% των βασικών προϊόντων, ενώ το 2017 ο πληθωρισμός αναμένεται να φθάσει στο 1.660%!

(Σημειώστε ότι ο κ. Παππάς είπε πως επισκέφθηκε το καλοκαίρι του 2013 τη Βενεζουέλα για να… συζητήσει για την αγορά αγροτικών προϊόντων από τα κρατικά σούπερ μάρκετ της μακρινής χώρας)!

Σωστά, διότι το 2016 η φτώχεια έπληξε το 81,8% των νοικοκυριών, καθώς το βασισμένο στον κρατισμό και τις αυθαίρετες απαλλοτριώσεις οικονομικό μοντέλο που έχει επιλέξει ο Μαδούρο, έχει προκαλέσει πτώση της εθνικής παραγωγής και επέφερε πληθωρισμό 700% και ελλείψεις σε ποσοστό 90%.

(Σημειώστε, επίσης, ότι ένα μήνα πριν ξεσπάσει ο «πόλεμος του ψωμιού» στη Βενεζουέλα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μηταφίδης είχε ανακοινώσει από του βήματος της Βουλής πως στη Βενεζουέλα η ακραία φτώχεια βρίσκεται στο 5%, ο ΟΗΕ έχει κηρύξει τη Βενεζουέλα «ελεύθερη από πείνα» και το επισιτιστικό πρόγραμμα του ΟΗΕ φέρει το όνομα του Τσάβες)!

Η Βενεζουέλα του Μαδούρο έχει πλέον απομονωθεί πλήρως. Ακόμη και από τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών, που ζητά να πραγματοποιηθούν σύντομα εκλογές στη χώρα – αφού ο Μαδούρο αρνείται να οργανώσει δημοψήφισμα, αν και έχουν συγκεντρωθεί οι απαιτούμενες υπογραφές.

Ακόμη και χώρες που παλαιότερα ήταν ευνοϊκά διακείμενες, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία και το Περού, έχουν αποσύρει την εμπιστοσύνη τους.

Τελικά, η μόνη χώρα που παραμένει στο πλευρό του Μαδούρο είναι η Ελλάδα του «τσαβίστα» κ. Τσίπρα.

Δεν έχει τολμήσει, βέβαια, να κάνει καμιά από τις γνωστές δηλώσεις του, όπως τότε, τον Μάρτιο του 2013, πριν από τέσσερα ακριβώς χρόνια, που έσπευσε στην κηδεία του «ονειροπόλου συντρόφου» Τσάβες, τότε που υποστήριζε πως η Λατινική Αμερική είναι το «κοινωνικό εργαστήρι μετανεοφιλελεύθερης πολιτικής».

Θυμίζω τις δηλώσεις Τσίπρα, τότε που αποχαιρετούσε τον Τσάβες ως «μεγάλο ηγέτη», «σπουδαίο επαναστάτη», «εμπνευστή των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων»:

«Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να οδηγήσει το λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής σε δρόμους δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης» και «σε καιρούς δύσκολους, έστρεψε τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία ολόκληρη ήπειρο, που αυτή τη φορά δεν ήταν πειραματόζωο βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας».

«Ο Ούγκο Τσάβες εναντιώθηκε στην καταπίεση και υπεράσπισε τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έδωσε μεγάλες μάχες, ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση. Γι' αυτό και έγινε σύμβολο για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού του. Οι άνθρωποι φεύγουν, η σπορά τους όμως μένει. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται τον δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που, αργά ή γρήγορα, θα πορευτούν και άλλοι λαοί, σε ολόκληρο τον κόσμο»!

Αν κρίνουμε από τον πόλεμο του ψωμιού, προφανώς αυτό ακριβώς εννοούσε ο κ. Τσίπρας ότι μας… επιφυλάσσει!

Υ.Γ. Θυμίζω ότι στις 31 Μαρτίου 2015, δηλαδή πριν από δύο χρόνια, ο κ. Τσακαλώτος, ως αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών είχε συναντηθεί με τον πρέσβη της Βενεζουέλας, για να κουβεντιάσουν σχετικά με τη «σύσφιξη και ενίσχυση των σχέσεων Ελλάδας-Βενεζουέλας» και τη διεύρυνση των διμερών σχέσεων Ελλάδας- Βενεζουέλας προτείνοντας συνεργασία σε τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος, όπως της γεωργίας, της ναυτιλίας, της ηλιακής ενέργειας κλπ»…

elzoni.gr