Οι δυνάμεις  της  ηγεσίας της ΚΕΔΕ είναι απαραίτητες  στον διάλογο και οφείλουμε να αποτρέψουμε  τις αποχωρήσεις και τους αποκλεισμούς,  με προσχήματα τα προσωπικά συμφέροντα ή τις  αντιπολιτευτικές τάσεις.
 

Κάθε τι που ξεκινά στρεβλά, μόνο στρεβλά θα καταλήξει. Πεδίο αντιπαράθεσης στις διαφαινόμενες αλλαγές η απλή αναλογική και στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.
 

Σήμερα αν μία παράταξη κερδίσει στο δεύτερο γύρο με μία ψήφο από τον αντίπαλό της, μπορεί να έχει και διπλάσιο αριθμό δημοτικών συμβούλων από αυτόν λόγω της κατανομής των εδρών που επιβάλει πλειοψηφία της πρώτης δύναμης.
 

Στην περίπτωση του σχεδίου της κυβέρνησης οι δύο παρατάξεις θα έχουν ίδιο αριθμό εδρών και θα εξαρτηθεί από τις άλλες δυνάμεις για το ποιος θα έχει την πλειοψηφία στα δημοτικά συμβούλια.
 

Αυτό ακούγεται ιδανικά ωραίο. Ότι θα υπάρχει συνεργασία, θα βρεθούν κοινοί τόποι, οι δήμοι θα ωφεληθούν από τις συμμαχίες που θα προκύψουν.
 

Όμως  ποιος διαφυλάττει ότι όλα θα γίνουν όπως τα φαντάζεται η κυβέρνηση;
Προσωπικά έχω βιώσει ένα παράδειγμα που δείχνει το εντελώς αντίθετο.
 

Μια χρονιά στις φοιτητικές εκλογές η ΠΑΣΠ έχασε για μία ψήφο την αυτοδυναμία. Με ίδιο αριθμό εδρών με τη ΔΑΠ (αλλά με περίπου 150 ψήφους περισσότερους) και με το ΚΚΕ να έχει την έδρα που κρίνει την συγκρότηση προεδρείου, οι αντιπολιτευτικοί καιροσκοπισμοί και οι ιδεολογικές εμμονές άφησαν ανενεργό το πιο σημαντικό όργανο των φοιτητών.
 

Με το έτσι θέλω, ο δεύτερος και ο τρίτος δεν επέτρεπε σε αυτόν που ψήφισε η πλειοψηφία των φοιτητών να ασκήσει διοίκηση.
 

Ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι αυτό μπορεί να το ζήσουμε και στον δήμο μας;

Ακόμα και να προκαθορίζει ότι η πρώτη δύναμη θα ασκεί διοίκηση, πώς θα το κάνει στην πράξη όταν θα εξαρτάται από τις ψήφους της αντιπολίτευσης; Φανταστείτε ένα δήμο για 4 ή 5 χρόνια να μην λαμβάνει καμία σημαντική απόφαση. Να μην γίνεται κανένα έργο απλά και επειδή κάποιοι έχουν εμμονή κατά του δημάρχου.
 

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, εκτιμώ ότι η απουσία διαλόγου με όλους τους φορείς θα οδηγήσει σε ένα κακό νομοθέτημα από την κυβέρνηση που θα το πληρώσουν οι τοπικές κοινωνίες και οι  ίδιοι οι δημότες, που πλέον έχουν στραφεί προς τους δήμους για να επιβιώσουν μέσα από προγράμματα κοινωνικής αλληλεγγύης.
 

* Ο Αλέξανδρος Διαμαντόπουλος είναι πρώην περιφερειακός σύμβουλος, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις Ευρωπαϊκές Πολιτικές Νεολαίας