Στην ιστορία το βάθος του Χρόνου είναι πάντα προβληματικό, γιατί συχνά βασίζεται σε κοινωνιολογικούς ρυθμούς. Ενώ η Έξυπνη Ιστορία λόγω ενσωματωμένης Χρονοστρατηγικής εξετάζει με φυσιολογικό τρόπο τους συσχετισμούς μεταξύ γεγονότων που βρίσκονται σε μακρινή χρονική απόσταση.

Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να βρει όχι μόνο αναλογίες, αλλά ακόμα και χρονικούς ισομορφισμούς. Μπορεί έτσι να μελετήσει μια ψηφοφορία του 1933 μαζί με ένα δημοψήφισμα του 2017, διότι πολύ απλά έχουν το ίδιο στρατηγικό υπόβαθρο και τα ίδια ίχνη βαρβαρότητας.

Μπορεί βέβαια οι κοινωνίες αυτών των εποχών να λένε στη συνέχεια ότι δεν ήξεραν τις συνέπειες αυτών των αποτελεσμάτων, αλλά η έξυπνη ιστορία δεν κοιτάζει αν βλέπουν οι μάζες, αλλά πώς αυτές χειραγωγούνται, επειδή δεν γνωρίζουν βαθιά νοητικά σχήματα που διασχίζουν τις εποχές λόγω της επιλογής κοινών στόχων.

Έτσι η έξυπνη ιστορία δεν εντοπίζει μόνο εργαλεία της προπαγάνδας, αλλά επίσης χαρακτηριστικές συμπεριφορές των Εθνών, που δεν έχουν άμεση εξάρτηση με μια συγκεκριμένη εποχή. Η διαφορετική της προσέγγιση είναι πιο αποτελεσματική για να διακρίνει τις ενδείξεις, εκεί όπου οι άλλοι βλέπουν μόνο λεπτομέρειες λόγω έλλειψης ανάλυσης και σύνθεσης των δεδομένων και των γεγονότων.

Έτσι αποτελεί ένα εργαλείο που βλέπει το μέλλον, όταν κοιτάζει το παρελθόν και προβλέπει κινήσεις, πριν γίνουν πράξεις, για να δώσει τη δυνατότητα παρέμβασης.