Ο Αμερικανός πρόεδρος άρχισε να ξεπέφτει κατακόρυφα στη συνείδηση των σκεπτομένων ανθρώπων του κόσμου που είχαν επενδύσει σοβαρές ελπίδες βασισμένοι στις πρώτες διακηρύξεις του. Πιο νωπή γκάφα του το νικητήριο τηλεφώνημά του (το α΄ δυτικού ηγέτη) στον Ερντογάν. Οι άλλοι όλοι που τηλεφώνησαν του οθωμανού είναι οι πρόεδροι Αζερμπαϊτζάν και Τζιμπουτί, και ο ηγέτης της Χαμάς! Ο Λευκός Οίκος μας είπε ότι ο πρόεδρος έχει επίγνωση του διογκούμενου αυταρχισμού του Ερντογάν (μπράβο!), αλλά « η Τουρκία είναι ζωτικής σημασίας σύμμαχος του ΝΑΤΟ στο πεδίο της αντιτρομοκρατικής δράσης»(αίσχος!). Προφανώς τα είδε στον ύπνο του αυτά ο αμερικανός για να ονομάζει σύμμαχο τον βασικό παραστάτη – προστάτη και συνεταίρο του Ισλαμικού Κράτους.

Το επίμαχο τηλεφώνημα αναβίωσε προεκλογική παραδοχή του Τραμπ ότι «τα επιχειρηματικά συμφέροντα της οικογένειάς του στην Τουρκία εγείρουν σύγκρουση συμφερόντων» [την οποία ήρε τώρα υπέρ της Τουρκίας]. Είναι άλλωστε γνωστόν ότι στενός συνεργάτης του που στο μεταξύ έχρισε Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, ο Μάικ Φλιν (αλλά μετά την κατακραυγή αναγκάσθηκε να τον αποσύρει)  λειτουργούσε ως ξένος πράκτορας για λογαριασμό τουρκικών συμφερόντων όσο συμβούλευε τον Τραμπ (CNN,19.4.17). Απορία μας: δεν είδαμε, δεν ακούσαμε ποτέ για κάποιον Αμερικανό να δρα υπέρ ελληνικών συμφερόντων. Ενεργούν τόσο έξυπνα και επιτήδεια ώστε να μην τους παίρνει κανείς χαμπάρι, ή απλούστατα δεν δουλεύει κανείς υπέρ ελληνικών συμφερόντων όπερ και αληθές;

Ο τουρκικός ανθελληνικός επεκτατισμός είναι αρχέγονος. Λίγο μόνο καιρό ξαποσταίνει και ξανά επιτίθεται μετά μανίας εναντίον μας. Τις εξουσίες που τυπικά προσκτά με το δημοψήφισμα ο μονοκράτωρ, τις ασκούσε ήδη δι’ υφαρπαγής. Επομένως δεν θα αλλάξουν τις επιλογές του.  Η μεγαλομανία του γεννά την παράνοια των στόχων του.

Η σημερινή Τουρκία είναι το 1/12 της πάλαι ποτέ Οθωμανικής των μέσων του 19^ου αι. που της κατέφερε θανάσιμο πλήγμα ο Ελληνισμός με τη Μεγάλη Επανάστασή του. Ο ισλαμιστής φαντασιώνεται τώρα σχιζοφρενικά την αναστήλωση εκείνης της αυτοκρατορίας. Κάποιοι πρέπει να τον προσγειώσουν στη πραγματικότητα. Φαίνεται πάντως ότι αυτοί δεν είναι ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Ρώσοι, που για δικούς τους ο καθένας λόγους τον σιγοντάρουν.

Ο σεμνός και έγκριτος ιστορικός μας Σαράντος Καργάκος αιτιολογεί γιατί μετά το 1922 δεν καταφέραμε να αυξηθούμε παρά μόνο κατά τα Δωδεκάνησα. Το αποδίδει ορθά στο ότι «ρίξαμε το βάρος στους εμφυλίους και όχι στους εθνικούς αγώνες».(Μεσόγειος, η υγρή μοίρα της Ελλάδος και της Κύπρου, σ.132). Ειδικότερα ο εμφύλιος 1944 – 49 μας στοίχισε σε νεκρούς και τραυματίες όσο όλοι οι μετά το 1897 εθνικοί πόλεμοι μαζί!

Να προσθέσουμεκαι τις έξωθεν πολιτικές εξαρτήσεις καθώς συχνά «κανείς δεν έμεινε Γραικός, ο ένας είναι Γάλλος, / εκείνος είναι Μόσκοβος και Άγγλος είναι ο άλλος»(Α. Σούτσος).

ΟDavidPhillips (HaffingtonPost,18/4/17) χαρακτηρίζει το δημοψήφισμα Ερντογάν κάλπικο επειδή χρησιμοποίησε τακτικές που είναι κοινές στα δικτατορικά καθεστώτα. Ο αρθρογράφος επικαλείται σπανίως ακουόμενες αλήθειες: «Οι παχυλά αμειβόμενοι από την Άγκυρα λομπίστες, αλλά και οι έμμισθοι “ειδήμονες”όπως ο Μάικλ Φλίν και ο ΡούντιΤζουλιάνι, υπογραμμίζουν την ιδιότητα της Τουρκίας ως αναγκαίου συμμάχου, αγνοώντας επιδεικτικά τη στήριξη που προσφέρει η Άγκυρα στο Ισλαμικό Κράτος. Η Τουρκία δεν είναι παρά ένας αβέβαιος σύμμαχος, ενώ οι επιτελείς του Πενταγώνου θα έκαναν καλά να επιλέξουν εναλλακτικές λύσεις στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ. Τέτοιες εναλλακτικές προσφέρουν η Κύπρος, η Ιορδανία, το Κουβέιτ και το ιρακινό Κουρδιστάν. Αν η Ουάσιγκτον σοβαρολογεί όταν λέει ότι επιδιώκει την ήττα του Ι.Κ. στη Συρία, οφείλει να ενισχύσει τους Κούρδους της Συρίας για την ανακατάληψη της Ράκα, υπογράφοντας επίσημη συμφωνία μαζί τους».

Του διέφυγε εντούτοις η σοβαρότερη και καθοριστική βάση: το αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Μεσογείου που ονομάζεται Κρήτη , με την αναντικατάστατη Σούδα της! Εδώ όμως είναι πρόδηλη η ευθύνη της ελληνικής εξωτερικής πολιτική, η οποία πρέπει να λειτουργεί επικοινωνιακούς μηχανισμούς που να βομβαρδίζουν συνεχώς με τα αναγκαιότατα και δυσαναπλήρωτα «συν» της Ελλάδος τα διεθνή κέντρα και του ηγέτες γνώμης στο κόσμο.

Ο βορεινός αδιόρθωτος γείτων, εικόνα, ομοίωση και εξάρτημα του Ερντογάν εφέντη, καλαμοκαβαλάρης εκ πεποιθήσεως εκβιάζει τις Βρυξέλλες ότι αν δεν του ανοίξουν διάπλατα την είσοδο στην Ε.Ε, θα ενώσει την Αλβανία με το Κόσσοβο, πράξη πρώτη στη συγκρότηση της ούτω πως καλουμένης Μεγάλης Αλβανίας. Ο απειλών κολυμπάει στη δημόσια διαφθορά, έχει παραδώσει την χώρα του στο οργανωμένο έγκλημα, μετατρέποντάς την κατά τον χαρακτηρισμό της αντιπολίτευσής του σε «δημοκρατία της κάνναβης».

Οι Ευρωπαίοι αντί να του τρίξουν τα δόντια τον χαϊδεύουν και περιμένουν, εις μάτην βεβαίως, να αλλάξει συμπεριφορά και να εκπληρώσει τα ενταξιακά προαπαιτούμενα. Θα περιμένουν πολύ ακόμη αφού στο μεταξύ οι ατλαντικοί δείχνουν να έχουν αποδεχθεί την διάλυση του σκοπιανού μορφώματος, με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Απούσα από τα τεκταινόμενα στη πάνω γειτονιά μας, είναι για άλλη μια φορά η Ελλάς, επί μεγίστη ζημία μας ασφαλώς.

Απόλυτο παράδειγμα προς αποφυγήν για τους  πέντε υποψηφίουςτης γαλλικής Προεδρίας η χώρα μας. Ο εξ αυτών μάλιστα Ζαν ΛικΜελανσόνιδεολογικά αμφιθαλής με τον δικό μας μίλησε άκρως απαξιωτικά γι’ αυτόν: «Εγώ δεν κλείνομαι επί 17 ώρες μέσα σε ένα δωμάτιο μαζί με κάποιον που με προσβάλλει! Εγώ εκπροσωπώ τη Γαλλία».Νωρίτερα άλλος ομογάλακτός του, ο Πάμπλο Ιγγλέσιας του Podemos, τον αναθεμάτισε και αυτός. Με τα ίδια πάντως (σωστά) μέτρα και σταθμά που μετρούν τον δικό μαςθα μετρηθούν και αυτοί, αν και οψέποτε ασκήσουν εξουσία…