Γιατί στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει πιο αδιάψευστος μάρτυρας από τους αριθμούς – παρά το γεγονός ότι και αυτοί χρησιμοποιούνται όταν ασκείται «προπαγάνδα των αριθμών», όταν δηλαδή οι αριθμοί χρησιμοποιούνται ευκαιριακά και αποσπασματικά και αποκρύπτοντας τα συγκριτικά στοιχεία.

Προσφάτως, για παράδειγμα, πληροφορηθήκαμε ότι ο τζίρος στη βιομηχανία παρουσίασε τον Φεβρουάριο του 2017 «μεγάλη αύξηση» της τάξης του 20,9% σε σχέση με τον Φεβρουάριο του 2016.

Προσέξτε όμως: Τον Φεβρουάριο του 2016 είχαμε μείωση 14,6% σε σχέση με τον Φεβρουάριο του 2015. Και τον Φεβρουάριο του 2015 είχαμε μείωση 9,8% σε σχέση με τον Φεβρουάριο του 2014.

Με μια πρόχειρη πράξη της αριθμητικής, βλέπουμε ότι συνολικά το 2015 και το 2016 είχαμε μείωση 24,4%. Δηλαδή, σε σχέση με το 2014 βρισκόμαστε πίσω κατά 3,5%.

Επιπλέον, όπως ανακοινώθηκε, ο μέσος Γενικός Δείκτης του δωδεκαμήνου Μαρτίου 2016 – Φεβρουαρίου 2017, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του δωδεκαμήνου Μαρτίου 2015 – Φεβρουαρίου 2016, παρουσίασε αύξηση 0,1%, έναντι μείωσης 10,4% που σημειώθηκε από τη σύγκριση Μαρτίου 2014 – Φεβρουαρίου 2015.

Δηλαδή, ενώ επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και «πρώτης φοράς αριστεράς» είχαμε μείωση 10,4% σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση, τώρα πανηγυρίζουν επειδή είχαν αύξηση… 0,1%! Έχουν χάσει πάνω από δέκα ποσοστιαίες μονάδες και γιορτάζουν το… 0,1%!

Γιατί, όμως, υπάρχει μείωση του τζίρου στη βιομηχανία;

Μα επειδή επί της «εθνοσωτηρίου» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει αυξηθεί δραματικά το κόστος παραγωγής.

Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο, ο γενικός δείκτης τιμών παραγωγού αυξήθηκε κατά 11,4%, έναντι μείωσης 11,4% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση των δεικτών το 2016 με το 2015. Δηλαδή, η περίφημη «περήφανη διαπραγμάτευση» και η καθυστέρηση της αξιολόγησης είχε συνέπειες και στο κόστος παραγωγής στη βιομηχανία.

Η κατάσταση παρέμεινε ζοφερή και τον Μάρτιο, όταν ο γενικός δείκτης τιμών παραγωγού στη βιομηχανία αυξήθηκε κατά 7,7% σε σύγκριση με τον Μάρτιο του 2016.

Πηγαίνοντας έτσι από το κακό στο χειρότερο, έχουμε και τα γνωστά αποτελέσματα στην μεταποίηση, που εμφανίζει ρεκόρ πτώσης άνω των 70 μηνών – την ώρα που στην Ευρωζώνη, τον Μάρτιο, η μεταποίηση σημείωσε ρεκόρ ανόδου εξαετίας, το υψηλότερο από τον Απρίλιο του 2011.

Αντίθετα, στην Ελλάδα, τον Μάρτιο οι λειτουργικές συνθήκες του μεταποιητικού τομέα παρουσίασαν περαιτέρω επιδείνωση. Ο ειδικός δείκτης κατέγραψε τιμή κάτω από το σημείο μηδενικής μεταβολής των 50 μονάδων και έκλεισε 46,7 μονάδες τον Μάρτιο, τιμή χαμηλότερη από τις 47,7 μονάδες του Φεβρουαρίου.

Δηλαδή, είχαμε έβδομη συνεχόμενη επιδείνωση των συνθηκών του μεταποιητικού τομέα στην Ελλάδα!

Όπως ανακοινώθηκε η ύφεση ήταν αποτέλεσμα ακόμα μιας έντονης υποχώρησης των νέων παραγγελιών, η οποία με τη σειρά της συνέβαλε σε περαιτέρω μείωση της παραγωγής. Ως αποτέλεσμα των μειωμένων απαιτήσεων παραγωγής, οι εταιρείες περιόρισαν το προσωπικό και τις αγορές εισροών, ενώ οι νέες παραγγελίες εξαγωγών μειώθηκαν για έβδομο συνεχή μήνα και είχαμε περαιτέρω υποχώρηση των αποθεμάτων προμηθειών.

Ανταποκρινόμενες στις μειωμένες απαιτήσεις παραγωγής, οι εταιρείες περιόρισαν τα επίπεδα προσωπικού για τέταρτο συνεχή μήνα κατά τη διάρκεια του Μαρτίου. Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε τη μείωση και πάλι των αδιεκπεραίωτων εργασιών.

Σημειώστε ότι στην Ελλάδα η μεταποίηση είναι που προσφέρει τις περισσότερες θέσεις εργασίας.

Την ίδια ώρα, η Γερμανία γνώρισε τον Δεκέμβριο του 2016 την μεγαλύτερη μηνιαία άνοδο των τελευταίων δυόμισι ετών τις βιομηχανικές παραγγελίες της, με αύξηση 5,2%, που είναι η μεγαλύτερη μηνιαία άνοδος από τον Ιούλιο του 2014.

Έτσι, στη Γερμανία, η εγχώρια ζήτηση έκανε «άλμα» 6,7%, ενώ οι ξένες παραγγελίες αυξήθηκαν κατά 3,9%, με τις παραγγελίες από την ευρωζώνη να εκτινάσσονται κατά 10%.

Με τον ήλιο (της προπαγάνδας) τα βάζουν, με τον ήλιο τα βγάζουν, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;