Θα έπρεπε επιτέλους να αποδεχθούμε μία έντιμη ήττα, με ταυτόχρονη παραίτηση της κυβέρνησης, παρά να συρθούμε σε έναν ανέντιμο συμβιβασμό, όπως κάναμε και μάλιστα εν αγνοία της βάσης του κόμματος.

Η ηγεσία του κόμματος και της κυβέρνησης περιορίστηκε να πάρει την έγκριση της Κεντρικής Επιτροπής και όχι όλου του κόμματος, ενώ επρόκειτο για μία κορυφαία απόφαση, όπως είναι το κλείσιμο της 2ης Αξιολόγησης. Μία απόφαση και μία συμφωνία με την οποία φτωχοποιούμε ακόμα περισσότερο 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχους, που μαζί με αυτούς που συντηρούνται από αυτές τις συντάξεις φτάνουν σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της χώρας. Αν προσθέσουμε και τον σφαγιασμό του Αφορολόγητου μιλάμε για τραγωδία, όταν μάλιστα στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 πήραμε πίσω όλες σχεδόν τις δεσμεύσεις μας, όμως το Αφορολόγητο και τις Συντάξεις «ορκιστήκαμε» να μην τις αγγίξουμε, τόσο με βάση το Προεκλογικό μας Πρόγραμμα, όσο και με υποσχέσεις του ίδιου του Πρωθυπουργού.

Έγιναν και θετικά βήματα στην κυβερνητική μας θητεία, αλλά με δυσανάλογο κόστος για τα φτωχά και μεσαία στρώματα που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση και το Κόμμα αγνόησαν επίσης επιδεικτικά τα άρθρα 16 και 17 του Καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ, που αναφέρουν ότι σε περίπτωση κρίσιμων αποφάσεων συγκαλείται το Διαρκές Συνέδριο ή προσφεύγουμε σε Εσωτερικό Δημοψήφισμα μεταξύ των μελών του Κόμματος. Αν λοιπόν δεν ήταν κρίσιμη απόφαση η Συμφωνία για την 2η Αξιολόγηση τότε ποια είναι; Ή μήπως φοβόταν το αποτέλεσμα;

Η λογική του εκβιασμού της κοινωνίας, ότι αν πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μας εκτρέπει από κάθε πολιτική αξία την οποία χρόνια υπηρετούμε.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το ΠΑΣΟΚ έβαζε συνεχώς το δίλημμα, ψηφίστε μας για να μην έρθει η δεξιά και είδαμε τα αποτελέσματα, χώρια που μεταλλάχτηκε και το ίδιο σε ένα δεξιό κόμμα.

Εγώ με εντιμότητα, ανιδιοτέλεια και πιστεύοντας στις μεγάλες πολιτικές του αξίες, εντάχθηκα στον γεννήτορα του ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ Εσωτερικού το 1981, τότε που όλοι πήγαιναν στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο μόλις είχε σαρώσει στις εκλογές με ποσοστό 48%. Στα ίδια ιδανικά και αξίες πιστεύω και τώρα και γι’ αυτό αποχωρώ, νομίζω με το κεφάλι ακόμα ψηλά.

Δεν μπορώ να δεχθώ τη ρήση του Νταισελμπλουμ που βάφτισε το σφαγιασμό των Συντάξεων, του Αφορολόγητου και το ξεπούλημα της ΔΕΗ, δηλαδή του εθνικού πλούτου της χώρας, μεγάλες και σημαντικές μεταρρυθμίσεις.

Δεν μπορώ να κατανοήσω το τερατώδες πλεόνασμα του 4,2% το 2016, αντί όλες οι προσπάθειες να κατευθυνθούν στην ανάπτυξη και τη μείωση της ανεργίας και μάλιστα μετά από επτά (7) χρόνια συνεχούς καταστροφικής ύφεσης.

Αυτά, μαζί με την ισχυρή προσπάθεια φίμωσης και αδρανοποίησης της Νομαρχιακής Επιτροπής από τα καθοδηγητικά στελέχη, δεν μου επιτρέπουν να συνεχίσω.

Την δύσκολη αυτή απόφαση πήρα μετά από πολύ σκέψη, αναλογιζόμενος την πορεία μου όλα αυτά τα χρόνια, όμως είναι οριστική και αμετάκλητη.

Υποβάλλω την παραίτησή μου από μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Σερρών, αλλά και από κομματικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν προσχωρώ σε άλλο κόμμα.

Παραμένω ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.

Σέρρες 21 Μαΐου 2017

Παναγιώτης Κοτρώνης