Αφού δεν μπόρεσε να φορέσει γραβάτα, είπε να φορέσει… κελεμπία!

Για τον κ. Τσίπρα ο λόγος, ο οποίος κατά την επίσκεψή του, στις 24 Μαΐου, στο «αρμόδιο» υπουργείο, διακήρυξε ότι «η ενέργεια είναι αιχμή του δόρατος της αναπτυξιακής μας πολιτικής», υπερηφανευόμενος μάλιστα για την υπογραφή τριών συμβολαίων με εταιρίες και ανακοινώνοντας ότι προχωρούν οι διαγωνιστικές διαδικασίες.

Όλα αυτά για καθαρούς προπαγανδιστικούς σκοπούς και ενώ είναι γνωστό ότι εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ οι διαδικασίες καθυστέρησαν σχεδόν τρία χρόνια.

Όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση λοιδορούσαν την κυβέρνηση, μιλούσαν περί… «δημοκρατικού ενεργειακού σχεδιασμού» (τις προάλλες ο κ. Σταθάκης προτίμησε να αντικαταστήσει τον όρο με εκείνον της «ενεργειακής δημοκρατίας»). Και όταν βρέθηκαν στην κυβέρνηση, ανέθεσαν τον κρίσιμο αυτόν τομέα στον κ. Λαφαζάνη, που κωλυσιεργούσε παραδίδοντας… μαθήματα ενεργειακής πολιτικής στην Ευρώπη. Μετά, ούτε καν τις προσφορές είχαν προλάβει να ανοίξουν εν μέσω επαναστατικής γυμναστικής μετά δημοψηφίσματος. Και τελικά, ο διάδοχος του κ. Λαφαζάνη, ο κ. Σκουρλέτης, εδέησε να υπογράψει την απόφαση για την παραχώρηση των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων για την θαλάσσια "Περιοχή 2 (Block 2)" στο Ιόνιο, μόλις τον Οκτώβριο του 2016.

Σημειώστε πως όταν έγινε γνωστό ότι δεν είχαν καν αποσφραγίσει τις προσφορές, αποχώρησε ο ενεργειακός κολοσσός ENEL.

Μιλάμε για τον διαγωνισμό που προκηρύχθηκε το 2014 για την παραχώρηση 20 συνολικά θαλάσσιων περιοχών στο Ιόνιο και το νότιο Κρητικό πέλαγος και την δημοσίευσή του στην επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ.

Σημειώστε επίσης ότι το 2013 έγιναν επίσημες σεισμικές έρευνες με τη νορβηγική εταιρεία PGS στις περιοχές του Ιονίου και Νότια της Κρήτης. Χάρη σε αυτές προκηρύχθηκε ο μεγάλος διαγωνισμός περί υδρογονανθράκων το 2014 με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα, ο οποίος εκδόθηκε στην Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Νοέμβριο του 2014.

Τότε άρχισαν να μας προσεγγίζουν και οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες που αγόρασαν τα σεισμικά μας για να είναι επίσημα υποψήφιες στον διαγωνισμό μας.

Μετά ήλθε η λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!

Επί δύο χρόνια έγινε το παν για να αποτραπούν οι επενδυτικές προσφορές, να συρρικνωθούν, να μην καταστεί ο διαγωνισμός ελκυστικός για μεγάλες και πολλές εταιρίες.

Το μέγεθος των θαλασσίων οικοπέδων που προκηρύχθηκαν σχεδιάστηκε με ομοιόμορφο τρόπο, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι γεωλογικές πληροφορίες και οι ενδεχόμενοι γεωλογικοί κίνδυνοι.

Έτσι, τον Ιούλιο του 2015 για το «οικόπεδο 2» είχαμε μόνο μία προσφορά και μόλις τρεις για τα είκοσι προκηρυχθέντα «οικόπεδα».

Όπως το ίδιο το υπουργείο έχει παραδεχθεί, η προθεσμία υποβολής  προσφορών έληγε αρχικά στις 14/5/2015 και έλαβε παράταση δύο μηνών, για τις 14/7/2015. Αλλά ούτε τον Ιούλιο του 2015 έγινε τίποτε, επειδή η κυβέρνηση ήταν απασχολημένη με δημοψηφίσματα και μνημόνια.

Και ούτε έγινε τίποτε και μετά, διότι προκηρύχθηκαν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015.

Πέρασαν άλλοι δυο μήνες για να οριστεί η επιτροπή που ανέλαβε να αξιολογήσει τις προσφορές για τον διαγωνισμό.

Μετά πέρασαν άλλοι ένδεκα μήνες για να καταλήξει στις αποφάσεις της η επιτροπή. Οπότε η απόφαση υπεγράφη στις 25 Οκτωβρίου 2016.

Και βέβαια, αξίζει να θυμηθούμε τι έλεγε ο κ. Σκουρλέτης, ως «αρμόδιος» υπουργός, στην ομιλία του επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, στις 6 Οκτωβρίου 2015:

«Η Έρευνα Υδρογονανθράκων βρίσκεται σε αρχικά στάδια και απόψεις που έχουν προβληθεί ακόμη και σε ανώτερο επίπεδο (πχ κατά την επίσκεψη Σαμαρά σε ΗΠΑ) για τεράστια κοιτάσματα, μόνο επικοινωνιακούς λόγους εξυπηρετούν. Μέχρι ν’ αποδειχθεί ότι υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα ο δρόμος είναι μακρύς.

Αναγνωρίζοντας την αξία του περιβάλλοντος, δραστηριότητες που σχετίζονται με τους υδρογονάνθρακες πρέπει να πραγματοποιηθούν αν πληρούνται και τηρούνται απολύτως οι σύγχρονοι κανονισμοί ασφαλείας και προστασίας του περιβάλλοντος.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά από διαβούλευση με αρμόδιους επιστημονικούς φορείς, Εταιρείες, αλλά και τις τοπικές κοινωνίες, θα προωθηθεί ένα νέο, σύγχρονο, θεσμικό πλαίσιο που μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει, τη θεσμοθέτηση κρατικής εταιρείας υδρογονανθράκων»!

Δηλαδή, ο κ. Σκουρλέτης συνέχιζε να δίνει μάχες οπισθοφυλακών και να λέει ότι θα φτιάξει κρατική εταιρία – προφανώς στα πρότυπα της Βενεζουέλας!

Ως αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκαζε κάθε ενέργεια προς την κατεύθυνση εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, υποστηρίζοντας πως κάθε συζήτηση επί του θέματος αποτελούσε προπαγάνδα για να «περνάνε τα μνημόνια».

Μάλιστα, τον Φεβρουάριο του 2014, όταν έγινε γνωστό ότι η χώρα μας μπορεί να αποβλέπει σε έσοδα 150 δις ευρώ από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεσπαθώσει, μιλώντας για «νέο αδιέξοδο success story».

Τον Σεπτέμβριο του 2014, καταψήφισαν τις συμβάσεις για έρευνα και εξόρυξη, καταγγέλλοντας και μιλώντας περί εργολάβων, πολυεθνικών, αποικιοκρατικών συμβάσεων, δώρων στις «επτά αδελφές», παράδοσης του ορυκτού πλούτου σε μια χούφτα ομίλους, κάνοντας λόγο για «προϊόντα εγωκεντρικού ψευδοπατριωτικού παραληρήματος και έντονου μικροπολιτικού και αποπροσανατολιστικού λαϊκισμού».

Είχαν επίσης καταψηφίσει και τον βασικό νόμο με τον οποίο εκσυγχρονίστηκε η Νομοθεσία και διασφαλίστηκαν τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες και την Α.Ο.Ζ.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2014, ημέρα ψήφισης στη Βουλή των Συμβάσεων, ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ  και μετέπειτα γενικός γραμματέας του υπουργείου, Απόστολος Αλεξόπουλος είχε χαρακτηρίσει τις συμβάσεις «προϊόντα εξωθεσμικών επιτροπών», που «δεν προάγουν και δεν κατοχυρώνουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού διότι εκχωρούν, με σαφή ετεροβαρή μονομέρεια, τα μεσο- μακροπρόθεσμα οφέλη του Δημοσίου από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε ιδιώτες μισθωτές».

Είπε συγκεκριμένα απευθυνόμενος στον τότε υπουργό κ. Μανιάτη: «Κάνουμε έκκληση κύριε υπουργέ. Σταματήστε τώρα τον διαγωνισμό για τις νέες παραχωρήσεις. Αξιολογείστε πρώτα τα αποτελέσματα των τριών παραχωρήσεων, την κύρωση που συζητάμε σήμερα και μετά αποφασίζετε τους όρους για τις νέες παραχωρήσεις. Δεν δικαιούστε πλέον ως μια κυβέρνηση μειοψηφίας να δεσμεύσετε με τις πολιτικές σας το μέλλον. Η όποια επιχειρησιακή έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων πρέπει να αφεθεί στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή». Ο κ. Αλεξόπουλος κάλεσε μάλιστα τον κ. Μανιάτη να εγκαταλείψει την ιδέα πως οι συμβάσεις αυτές, καθαγιασμένες από μια φαινομενικά διαυγή κοινοβουλευτική διαδικασία, θα τον απαλλάξουν από τις ευθύνες που βαρύνουν τις επιλογές του.

Μάλιστα, όταν στις 26 Φεβρουαρίου 2014 ο κ. Σαμαράς είχε κάνει λόγο για έσοδα 150 δις από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σπεύσει, την επομένη, να μιλήσει για «έντονο μικροπολιτικό και αποπροσανατολιστικό λαϊκισμό».

«Η μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εγκλωβισμένη στις αρπάγες του μνημονίου και παγιδευμένη στις άφρονες πολιτικές επιλογές της, προσπαθεί να στήσει ξανά νέο αδιέξοδο "success story"».

Όπως είπαν, η πραγματικότητα είναι διαφορετική, γιατί «είναι μακρύς ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί, με λεπτομερείς γεωλογικές και γεωχημικές έρευνες, μέχρις ότου έρθει η εποχή να στηθούν τα ερευνητικά γεωτρύπανα».

Στις 14 Μαΐου 2014, όταν υπογράφηκαν οι πρώτες συμβάσεις για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στις περιοχές Ιωαννίνων, Πατραϊκού Κόλπου και Κατακόλου, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκε σε δυσφήμηση μιας απόφασης που θα φέρει επενδύσεις 700 εκ ευρώ, έσοδα 18 δις ευρώ για 300 εκ. βαρέλια, ενώ για κάθε μία θέση εργασίας που θα δημιουργείται στον τομέα, θα δημιουργούνται 3,2 θέσεις εργασίας στην ευρύτερη οικονομία.

Στο μεταξύ, ήλθε το τρίτο μνημόνιο, με το οποίο τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες εντάχθηκαν στο Υπερταμείο των 99 χρόνων – έσοδα που μέχρι να ενσκήψει η λαίλαπα με νόμο προορίζονταν για το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών.

Δηλαδή, εκεί που θα έφερναν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, εκεί που θα αναλάμβαναν πότε η Ρωσία και πότε οι ΗΠΑ (ανάλογα με το τι κατέβαινε στο κεφάλι του κ. Καμμένου), εκεί που θα δίναμε μάχη για να μην γίνουμε «προτεκτοράτο» και «μπανανία» και «υπηρέτες των Επτά Αδελφών», κατέληξαν να εντάξουν τους υδρογονάνθρακες στο Υπερταμείο!

Αλλά γι’ αυτό δεν είχε κάτι να πει ο κ. Τσίπρας!