Πραγματοποιήθηκε προσυνεδριακή συζήτηση σε αίθουσα του Επιμελητηρίου Κιλκίς με ομιλητές τον Γιάννη Μανιάτη(ΠΑ.ΣΟ.Κ), τον Πασχάλη Τόσιο(Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών), τον Ρούλη Εδιάρογλου (Κινήσεις Πολίτων), τον Χρήστο Σπίγκο (Δημοκρατική Αριστερά).

Στην ομιλία του ο Γιάννης Μανιάτης ανάφερε ότι πλέον ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι  της  κοινωνίας και όχι απαραίτητα ο στενός  πυρήνας των κομμάτων που ήδη συμμετέχουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, αντιλαμβάνεται το εγχείρημα για τον νέο και ενιαίο φορέα με εκλογή της ηγεσίας από την βάση  από συζητήσεις όπως την σημερινή.

Επισήμανε χαρακτηριστικά ότι  μέσα από το πολιτικό προγραμματικό συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης  που έρχεται στις 30 Ιουνίου απαντάμε στο  πιεστικό  αίτημα των προοδευτικών πολιτών για συμμαχία των δυνάμεων της προόδου, του εκσυγχρονισμού, της ανοιχτής κοινωνίας που θέλει ένα νέο και ενιαίο πολιτικό αφήγημα που να αφορά τον ίδιο τον άνθρωπο αλλά και τις πραγματικές του τωρινές ανάγκες.

Κλείνοντας υπογράμμισε ότι στρατηγικός στόχος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης είναι να αναδειχθεί ως η ισχυρή πολιτική δύναμη της Κεντροαριστεράς, που θα προωθήσει τις αναγκαίες αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία για την παραγωγή νέου πλούτου που θα διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Ο Πασχάλης Τόσιος κατά την ομιλία του ανέφερε ότι για να κάνουμε βήματα μπροστά ως Χώρα θα πρέπει το πολιτικό προσωπικό να ξανά αποκτήσει την αξιοπιστία του για να μπορούν να πιάσουν τόπο οι πραγματικές θυσίες του ελληνικού λαού.

Επίσης επικεντρώθηκε στις μεταρρυθμίσεις  της κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ 2009-2011 τις οποίες χαρακτήρισε ιδιαίτερα σημαντικές καθώς αποτέλεσαν θεμέλιο λίθο ώστε η χώρα να κρατηθεί όρθια και να έχει το περιθώριο να αναπτυχθεί.

Τόνισε ότι κακός μεγάλο μέρος της προσπάθειας και των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν αναδείχθηκε όσο θα έπρεπε από τα ίδια του τα στελέχη και καλούμαστε τώρα έστω και καθυστερημένα να το αναδείξουμε, "  Ο δικός μας ορθολογισμός έλεγε και λέει πως η μόνη ρεαλιστική και πατριωτική επιλογή ήταν η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης.

Οι συνωμοσιολόγοι κραύγαζαν «προδοσία».

Μίλαγαν για κερδοσκοπικά παιχνίδια της κυβέρνησης με CDS εις βάρος της χώρας.

Καταδικάστηκαν. Το βούλωσαν.

Οι δημαγωγοί περίμεναν δισεκατομμύρια από ξένους, από μηχανής θεούς, που εμείς δήθεν αρνηθήκαμε.

Ακόμη περιμένουν βέβαια.

Οι δημαγωγοί πήγαιναν Ζάππειο και μηδένιζαν ελλείμματα, χωρίς κόπο, χωρίς πόνο.

Ή έσκιζαν τα Μνημόνια.

Ή τα καταργούσαν με ένα νόμο και με ένα άρθρο.

Ή φοβέριζαν τους Ευρωπαίους με τζάμπα απειλές. Θα βάραγαν και νταούλια για να χορέψουν οι αγορές.

Τι έχουν ακούσει τα αυτιά μας!

Κατά τα άλλα, ζαλισμένη σήμερα η κυβέρνηση ζητά την σφραγίδα του ΔΝΤ για να βγει αξιόπιστα στις αγορές.

Σε κάθε περίπτωση, ό,τι και να είπαν, συνωμοσιολόγοι, λαϊκιστές και δημαγωγοί, μπήκε κάτω από την κυβερνητική καρέκλα στην οποία έκατσαν, ο ένας μετά τον άλλο.

Γιατί τότε και μόνο τότε αναγκάστηκαν να παραδεχθούν πως η μόνη ρεαλιστική και πατριωτική επιλογή ήταν ο μηχανισμός στήριξης.

Αυτή δεν είναι απλά η δική μας αφήγηση για την κρίση.

Είναι τα γεγονότα. Είναι η ιστορία.

Και τα γεγονότα δεν σηκώνουν «ναι μεν, αλλά», δεν σηκώνουν ιδεοληψίες και παραμύθια.

Ούτε και θεωρίες που στηρίζονται σε πιθανότητες και εκβιασμούς.

Ο αδύνατος, μόνον με αξιοπιστία κερδίζει – τον εκβιασμό τον πληρώνει ακριβά.

Σε όποιον αρέσουν τα ζάρια, ας παίξει τάβλι.

Όχι με τη χώρα.

Κι αυτό το κατάλαβαν όλοι. "

Ο Ρούλης Εδιάρογλου κατά την τοποθέτηση του εστίασε στην μεγάλη προσπάθεια που γίνεται εδώ και καιρό για σύγκλιση των προτάσεων αλλά και των απόψεων όλων των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη ώστε το μήνυμα που  εκπέμπει η Δημοκρατική Συμπαράταξη στη ελληνική κοινωνία να είναι καθαρό.

Χαρακτηριστικά ανάφερε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη της δημιουργίας ενός νέου και ενιαίου φορέα  που κατά την άποψη του θα πρέπει να είναι ομογενοποιημένος και όχι πολυκομματικότητας.

Ο Χρήστος Σπίγκος κατά την τοποθέτηση του ανάφερε ότι όλες οι συλλογικότητες που συμμετέχουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη από την γέννηση τους έως και σήμερα, έχουν πολλά θετικά και  προοδευτικά  στοιχεία  και αυτά είναι η συγκολλητική ουσία για την δημιουργία της νέας και ενιαίας παράταξης  που τώρα είναι αναγκαία όσο ποτέ.

Επίσης τόνισε ότι τάσσεται υπέρ ενός  πολυτασικού νέου ενιαίου φορέα και όχι πολυκομματικού.

Κλείνοντας υπογράμμισε ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη απαντάει θετικά στη επιταγή της κοινωνίας για αλλαγή του πολιτικού συστήματος όπως το 1974.