Προς δικαιολόγηση μάλιστα ακούστηκε πως όλα αυτά έγιναν διότι ισχύει επί του προκειμένου η γνωστή ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ «δεν είμαι  λιοντάρι, αλλά σε μένα έπεσε να βρυχηθώ».

Επί του θέματος, θα σταθώ στη στάση που τήρησε η κυβέρνηση δια του εκπροσώπου της Δ. Τζανακόπουλου απέναντι σε δηλώσεις υψηλόβαθμων ξένων αξιωματούχων.

Είπε, λοιπόν (Σκάι, 17 Ιουνίου, εκπομπή Γ. Αυτιά), σχετικά με τις δηλώσεις Σόιμπλε για Τσακαλώτο:

«Ο κ. Σόιμπλε, σας είπα, προσπάθησε να εξάγει στην Ελλάδα, την πολιτική κρίση που σοβεί στο δικό του κόμμα». Και επίσης:

«Ακούστε, επρόκειτο για μια πολιτική απρέπεια του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, ο οποίος προφανώς ήθελε να εξάγει την πολιτική κρίση που πιθανόν σοβεί στο δικό του κόμμα, στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτό που μπορούμε να πούμε από την πλευρά μας, είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι απολύτως ενιαία, η ελληνική κυβέρνηση είναι συμπαγής. Και αποδείχτηκε ότι όλο αυτό το σκηνικό των αλλεπάλληλων δηλώσεων έγινε για να δικαιολογήσει ο Γερμανός υπουργός μια σειρά από υποχωρήσεις που έκανε στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου».

Δηλαδή, ο Σόιμπλε… υποχώρησε και έπρεπε να πει κάτι για να δικαιολογήσει την… ήττα του στο εσωτερικό της χώρας του.

Και στις 20 Ιουνίου, πάλι ο κ. Τζανακόπουλος, κληθείς να σχολιάσει δηλώσεις του επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ – οι οποίες προφανώς δεν του άρεσαν – είπε: «Δεν μπορούν οι θεσμοί λοιπόν να προχωρούν σε τέτοιου τύπου σχόλια για τα εσωτερικά της ελληνικής πολιτείας. Ο καθένας στα του οίκου του». Προσθέτοντας ότι χρειάζεται «να καταλάβει και ο κ. Ρέγκλινγκ ότι στην Ευρώπη υπάρχει δημοκρατία»!

Οπότε, η παροιμία που ταιριάζει στην περίπτωση είναι άλλη: «Βλέπει ο ποντικός τη σκιά του στον τοίχο και θαρρεί πως είν’ λιοντάρι»…