Ξέχνα τον Κάφκα. Ο Γιόζεφ Κ. είσαι εσύ κι η Δίκη σου έχει ξεκινήσει.

Θα ‘ρθουμε απ’ το σπίτι σου να σε πάρουμε, χωρίς καν να σου απαγγείλουμε κατηγορίες. Δεν τις χρειάζεσαι.

Είσαι ένοχος, το ‘παν στις ειδήσεις, είσαι ένοχος, το ‘γραψαν οι εφημερίδες, είσαι ένοχος, το διέταξε ο πρωθυπουργός, είσαι ένοχος, το λέει η ΕΥΠ, είσαι ένοχος, το ξέρει η αστυνομία κι η γειτόνισσα.

Είσαι ένοχος, και το ξέρουμε καλά αυτό, γιατί παρακολουθούσαμε τα τηλεφωνήματα σου, διαβάζαμε τα σχόλια σου και καταχωρούσαμε τις αναρτήσεις σου.

Είσαι ένοχος και καλύτερα να ετοιμαστείς. Να βγάλεις τις πιτζάμες σου, να φιλήσεις τα παιδιά σου και πρόσεχε να τα κρατήσεις όσο περισσότερο μπορείς στην αγκαλιά σου, γιατί όταν τα ξαναδείς, όταν θα μπορέσεις να τα αγκαλιάσεις ξανά, θα έχουν περάσει πολλά χρόνια.

Είσαι ένοχος, εσύ συνδικαλιστή, εσύ διαδηλωτή, εσύ καταληψία, εσύ μαθητή, εσύ απεργέ, που συνεχίζεις να πιστεύεις ότι με τον αγώνα σου μπορείς να καταστρέφεις το όραμα μιας ελεύθερης οικονομίας, το όραμα ενός κόσμου όπου τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο στην απόλυτη και ολοκληρωτική επικράτηση του 1%.

Είσαι ένοχος, εσύ φιλήσυχε και νομοταγή ανθρωπάκο, που νομίζεις ότι αυτή ακριβώς η απάθεια σου είναι τεκμήριο της αθωότητας σου. Γιατί χρωστάς λεφτά κι εσύ, χρωστάς αίμα. Τα βγάζεις πέρα και πληρώνεις τις δόσεις, αλλά σύντομα θα αφήσεις ένα χρέος απλήρωτο, το περιμένουμε με αδημονία αυτό. Τότε θα έρθουμε από το σπίτι σου ή θα σε σταματήσουμε στο δρόμο, και θα πάρεις το δρόμο για το αυτόφωρο, γιατί θα χρωστάς λεφτά, γιατί θα χρωστάς αίμα, εσύ ο τέως νομοταγής και νυν φοροφυγάς.

Ξέχνα τον Ουίνστον Σμιθ του 1984, ο Όργουελ ήταν ένας αφελής.

Δεν χρειάζεται να στήσουμε κάμερες για να παρακολουθούμε την κάθε σου κίνηση ούτε πρέπει να μαντεύουμε τι σκέφτεσαι. Μόνος σου έβαλες τις κάμερες στο σπίτι σου. Μόνος σου αγόρασες το έξυπνο τηλέφωνο για να σ’ ακούμε. Μόνος σου, αυτό είναι το πιο σημαντικό, μας δείχνεις τι σκέφτεσαι.

Τα τραγούδια που ακούς στο youtube, τα μπλογκ και τα σάιτ που διαβάζεις, τα like που κάνεις και οι αναρτήσεις που αναδημοσιεύεις.

Ξέρουμε πότε κοιμάσαι και πότε ξυπνάς, τι τραγουδάς στο σπίτι και τι σου αρέσει να διαβάζεις. Ξέρουμε τις αγαπημένες σου ταινίες και τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις. Ξέρουμε τα πάντα για σένα και δεν χρειάστηκε να σ’ αναγκάσουμε να μας τα πεις.

Ξέχνα τον Γκάι Μόνταγκ που έκαιγε τα βιβλία στους 451 φαρενάιτ. Ο Μπράντμπερι ήταν ένας αυτοδίδακτος ερασιτέχνης.

Δεν χρειάστηκε να κάψουμε τα βιβλία. Σε μάθαμε να διαβάζεις σκουπίδια, βιβλία γραμμένα όπως κι οι σαπουνόπερες που βλέπεις. Αυτά προωθούσαμε, αυτά σου άρεσαν. Αυτά σου άρεσαν, αυτά εκδίδαμε. Βιβλία που σε κάνουν να ξεχνιέσαι ή σε κάνουν να ξεχνάς, καθώς δίπλα σου κάποιος φυλακίζεται, κάποιος δολοφονείται, κάποιος οδηγείται στην αυτοκτονία. Αλλά αυτός ο κάποιος δεν είναι εσύ, εσύ ταξιδεύεις μ’ ένα βιβλίο.

Και σύντομα θα καις τα βιβλία μόνος σου, για να ζεσταθείς.

Δεν χρειάστηκε να κάψουμε τις εφημερίδες. Είναι δικές μας, τις πληρώνουμε για να εκδίδουν βιβλία-φαντάσματα και να γράφουν ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε.

Κι αν δε σου φτάνουν αυτές έχεις και τα free press που σε κάνουν να νιώθεις διαφορετικός, ωραίος, μοντέρνος, χίπστερ.

Τα ξέρεις αυτά, τα έμαθες τόσα χρόνια που αγόραζες περιοδικά ιλουστρασιόν, τόσο ιλουστρασιόν όσο θα ήθελες να είναι η ζωή σου, τριάντα χιλιάδες Κλικ πάνω από την πλέμπα όπου ανήκεις.

Ξέχνα τον Μπέρναρντ του “Θαυμαστού Καινούριου Κόσμου”. Ο Χάξλει δεν ήξερε τίποτα από ψυχολογία των μαζών.

Δεν χρειάζεται η γονιδιακή αναβάθμιση για να πιστέψεις ότι είσαι ανώτερος απ’ τους τσιγγάνους, τους Πακιστανούς, τους Αλβανούς και τους Βούλγαρους, τους Τούρκους και τους Κούρδους, τους Σύριους, τους Παλαιστίνιους, τους Αφρικανούς και τους Κινέζους.

Δεν χρειάζεται να γίνεις πολίτης “Α” για να πιστέψεις ότι είσαι ανώτερος απ’ τις πόρνες, τους μετανάστες, τους άνεργους, τους άστεγους, τους αυτόχειρες, τους ομοφυλόφιλους, τους πιο φτωχούς από εσένα.

Δεν χρειάζεσαι το “σόμα”, το μαγικό φάρμακο της ευτυχίας που διατίθεται δωρεάν, για να αφιονίζεσαι.

Έχεις τα αγχολυτικά σου, έχεις την τηλεόραση, που χωρίς αυτήν δεν μπορείς να ζήσεις ούτε μια μέρα, έχεις το ποδόσφαιρο, για να ζητωκραυγάζεις, έχεις τον τζόγο, για να ελπίζεις ότι κάποια μέρα θα γίνεις πλούσιος κι εσύ, όπως αυτοί που βλέπεις στην τηλεόραση, όπως αυτοί που χρωστάνε εκατομμύρια κι επιδοτούνται από το κράτος, απ’ τα λεφτά που δίνεις εσύ, για να συνεχίσουν να γλεντάνε πάνω από τον τάφο σου.

Ξέχνα τους Ελόι και τους Μόρλοκς, της “Μηχανής του Χρόνου”. Ο Ουέλς πίστευε στους εξωγήινους.

Οι δουλοπάροικοι δεν είναι κρυμμένοι στα έγκατα της γης. Είναι δίπλα σου, κλεισμένοι σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Είναι δίπλα σου, πτώματα που ξεβράζονται στην αγαπημένη σου παραλία. Είναι δίπλα σου, τους κυνηγάς με τσεκούρια και μαχαίρια.

Οι δουλοπάροικοι είναι τα παιδιά σου. Δίχως σχολεία, δίχως περίθαλψη, δίχως δάση, δίχως πατρίδα, δίχως μέλλον.

Δουλοπάροικος είσαι κι εσύ. Να δουλεύεις χωρίς ν’ ανταμοίβεσαι, ν’ απολύεσαι χωρίς ν’ αποζημιώνεσαι, να σου κάνουν έξωση επειδή σε απολύσανε, να σε κλείνουν φυλακή επειδή διαμαρτύρεσαι.

Όχι, μάτια μου, δεν είναι δικτατορία, δεν είναι χούντα.

Είναι καφκικός εφιάλτης, είναι οργουελικός ολοκληρωτισμός, είναι χαξλεϊκή δυστοπία, είναι ο “Πόλεμος των Κόσμων” κι εσύ είσαι αναλώσιμος, είναι 451 βαθμοί φαρενάιτ όπου καίγεσαι αδιαμαρτύρητα.

Μόνος σου με δημιούργησες και συνεχίζεις να πιστεύεις σ’ εμένα, γιατί ξέρεις ότι εγώ είμαι η μόνη οδός, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

Το ξέρεις ότι είσαι ένοχος, το ξέρεις ότι είσαι εν δυνάμει εγκληματίας, το ξέρεις ότι μια νύχτα θα έρθω για σένα, θα έρθω για το σπίτι σου, θα έρθω για το παιδί σου. Κανείς δε θα σε υπερασπιστεί, γιατί δεν πιστεύεις σε τίποτα πια και κανείς δεν πιστεύει σε σένα.

Τελείωσε η εποχή των οραμάτων και των ιδανικών, επικράτησα απόλυτα.

Είμαι η ΤΙΝΑ, μάτια μου, το τέλος της ιστορίας, το τέλος του ανθρώπου.

Το μόνο που επιτρέπεται να κάνεις εσύ, είναι να υποτάσσεσαι.

There Is No Alternative!

Μάτια μου.

Πηγή : sanejoker.info