Η μέχρι αυτή την ώρα υπόσταση των Σκοπίων, αφού κακή τη μοίρα πρωτοστατούσης της Γερμανίας ανεκηρύχθησαν τον Δεκέμβριο του ’91 ανεξάρτητο κράτος, οφείλεται στην αδρά και πολύπλευρη ελληνική στήριξη, εν πολλοίς ακατανόητη, υπέρ ενός μορφώματος κραυγαλέα εχθρικού που σφετερίζεται τη μισή τουλάχιστον ελληνική ιστορία και διεκδικεί τη μισή τουλάχιστον Ελλάδα. «Έασον αυτό χαίρειν» που έλεγε ο Σωκράτης.

Αιφνιδίως προ ημερών, εν αιθρία, Σκόπια-Βουλγαρία «τα βρήκαν» και ανασυνέδεσαν τις τύχες τους. Ανακοινώθηκε ότι η Βουλγαρία ανέλαβε να στηρίξει το αίτημα των Σκοπίων για ένταξη σε ΝΑΤΟ-ΕΕ εννοείται ερήμην της Ελλάδος ως προς το προκαταρκτικό θέμα της προηγούμενης επίλυσης του ονόματος.

Για το ζήτημα αυτό προέχει ο επανακαθορισμός της ελληνικής στρατηγικής. Οι ξένοι, αλλά και οι σκοπιανοί, γνωρίζουν την ευτυχώς απορριφθείσα επίσημη ελληνική πρόταση «Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό  erga omnes».  Σε αυτήν ωστόσο ομνύει σύσσωμο σχεδόν το πολιτικό μας προσωπικό δυστυχώς και σήμερα. Αυτήν ονομάζουν  οι πάντες «επίσημη ελληνική θέση».

Κατά περίεργη συγκυρία αυτή η «θέση» αντί να ανακληθεί ως μέγα πολιτικό λάθος εκ μέρους της ηγεσίας μας, (όπως κατ’ επανάληψη επιχειρηματολόγησε ο γράφων), ανετράπη προχθές από την Βουλγαρία στα πλαίσια της πρόσφατης συμφωνίας τους. Ειδικότερα η ΥπΕξ της Βουλγαρίας Ζαχάροβα διεμήνυσε προς σκοπιανούς ότι η χώρα της «δεν πρόκειται να συναινέσει σε όνομα της FYROM που θα περιέχει γεωγραφικό προσδιορισμό, όπως Βόρεια ή Άνω Μακεδονία, καθώς αυτό μπορεί να υποκρύπτει βλέψεις στη Μακεδονία του Πιρίν».

Ουδέν κακόν (όπως η συμφωνία Σόφιας – Σκοπίων) αμιγές καλού. Το καλόν είναι ότι η ελληνική πολιτική τάξη υποχρεώνεται τώρα, αν θέλει να σοβαρευθεί, να εγκαταλείψει την λεγόμενη «επίσημη θέση» της. Οπότε μη έχοντας άλλη επιλογή οφείλει να επαναφέρει το ζήτημα στην αφετηρία του: «ονομασία χωρίς τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά του»!

Ο διεθνώς ανεγνωρισμένος σλαβολόγος καθηγητής Αντώνιος-Αιμίλιος Ταχιάος σε πρόσφατη παρέμβασή του (Καθημερινή 28/7/17) αναφέρεται στην έκδοση στο Βελιγράδι το 1990 έργου που τιτλοφορείται «Οι Γιουγκοσλαβικές χώρες σε παλαιούς γεωγραφικούς χάρτες 16^ου, 17^ου, 18^ου αιώνα» (Jugoslovenske zemlje na starim geografskim kartama 16, 17, 18 vek). Ο τόμος περιέχει 40 μεγάλους χάρτες, αλλά ούτε σε έναν από αυτούς δεν περιλαμβάνονται τα Σκόπια στη Μακεδονία. Μεταξύ Μακεδονίας και Σκοπίων παρεμβάλλονται η Παιονία και η Δαρδανία, ενώ τα Σκόπια ανήκουν στη Δαρδανία. Αν λοιπόν οι σκοπιανοί εξακολουθούν να αναζητούν «αριστοκρατική καταγωγή» ιδού αυτή, στην ιστορικώς μαρτυρούμενη ΔΑΡΔΑΝΙΑ. Η ονομασία αυτή διαλύει και τους νέους φόβους της Βουλγαρίας για επεκτατικές βλέψεις των Σκοπίων στη λεγόμενη «Μακεδονία του Πιρίν».

Ιδού στάδιον λαμπρόν για Νίμιτς, Αμερικανούς, Γερμανούς και άλλους «προστάτες» του βορεινού μορφώματος.

Το ολίσθημα Βούτση και όλων που ολισθαίνουν κατά παρόμοιο τρόπο δεν θα γινόταν αν οι ολισθαίνοντες συμβουλεύονταν τους σοφούς και ταπεινούς αυτής της χώρας. Παράδειγμα τον αξεπέραστο Μακρυγιάννη: «Τούτην την Πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως έκαστος, έχομεν να ζήσωμεν εδώ».

Και συμπεραίνει ο γενναίος αγωνιστής και έξοχος χειριστής της γλώσσας μας: «Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί και την φυλάμεν και όλοι μαζί και να μην λέει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ», όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει, ή χαλάσει να λέγει «εγώ». Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς»!

Ο Ελύτης με ποιητική έξαρση στο ίδιο μήκος κύματος:

«Βλέπεις, είπες, είναι οι Άλλοι/Και δεν γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα/  και δεν γίνεται μ’ Αυτούς χωρίς, Εσύ…»                      

Τελικά μη φαντάζονται αυτοί της νυν Αριστεράς ότι είναι «αριστερότεροι» του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη.

Τί λέγει εκείνος; «Η Ορθοδοξία ιδεολογικά – πνευματικά ανταποκρίνεται σε μια νοοτροπία λαϊκή, σε ένα εσωτερικό ψυχικό δεσμό που ο ευρωπαίος κοσμοπολίτης ονομάζει «ανατολίτικο πνεύμα» και ο ξεπεσμένος και έκφυλος Λεβαντίνος περιφρονεί, μα που συγκεντρώνει και εκφράζει εσωτερική λαϊκή ενότητα και εκδηλώνει ανώτερα ιδεώδη και χαρίσματα» (Ριζοσπάστης 9/9/1945).

Conditio sine qua non η αφύπνιση του λαού μας και η διαρκής εγρήγορσή του. Και στοιχειώδης αυτοσυγκράτηση πάντων και πασών σε τρομώδη παραληρήματα όπως ενίων «επισήμων» τις τελευταίες ημέρες.

Ο εξ ανατολων γείτων κατατρύχεται από χίλια προβλήματα, αλλά έχει στρατηγικές προτεραιότητες τις οποίες υπηρετεί με ισλαμική ευλάβεια. Έτσι οι εξαγωγές του ενώ το 1995 ήταν στα 21,5  δισ.  δολάρια, το 2016 εκτινάχθηκαν στα 142,5. Η αμυντική του βιομηχανία εξ άλλου  εγγίζει τα όρια της αυτάρκειας, έχει και εξαγωγές που, ενώ το 2011 ήταν στα 833.000.000 δολάρια, το 2014 έφτασαν τα 7,6 δισ. δολάρια (τα στοιχεία από  Σ. Καλεντερίδη, Δημοκρατία 6/8/17).

Είμαστε ναυτικός λαός και είναι τραγικό ότι η ναυπηγική μας βιομηχανία εγκαταλείφθηκε κάτω του μηδενός.

«Καιρός του ποιήσαι»!