Έφυγαν, λοιπόν, από τα κόμματά τους και είτε προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε έφτιαξαν δικό τους κόμμα, «αντιμνημονιακό», που θα συνεργαζόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ (έτσι έλεγε πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ο κ. Καμμένος) υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα έκανε πίσω από την κατάργηση των μνημονίων.

Κι’ αφού μ’ αυτά και μ’ αυτά κέρδισαν τις εκλογές, ξαφνικά τα μνημόνια έγιναν γι’ αυτούς… ευαγγέλια. Τα ψηφίζουν δύο δύο, τα διαφημίζουν, ανακαλύπτουν τις «καλές» πλευρές τους, συνδιαλέγονται με τους δανειστές σαν… φίλοι από τα παλιά, διακηρύσσουν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την επιβολή των πιο σκληρών μέτρων.

Αυτοί που δεν ψήφιζαν προγράμματα των 2,5 δις ευρώ, τώρα θεωρούν φυσιολογικά τα δικά τους προγράμματα των 20 δις. Και τα υπερασπίζονται!

Την ίδια ώρα κάνουν και κάτι άλλο: Ασχολούνται συνεχώς με τα παλιά τους κόμματα, προσπαθώντας να σπείρουν δαιμόνια, εκθειάζοντας το παρελθόν τους, «μιλώντας» σε πτέρυγές τους, σε μια πρωτοφανή εκστρατεία διάβρωσης και υφαρπαγής ψηφοφόρων για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουν μετατραπεί σε δούρειους ίππους!

Δεν υπάρχει ομιλία του Καμμένου που να μην αναφέρεται στην «παλιά» Νέα Δημοκρατία, ενώ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Π. Κουρουμπλή, που με αφορμή ένα άρθρο του Κ. Λαλιώτη, έφθασε στο σημείο να δηλώσει (ΑΠΕ):

«Δεν μπορεί η παράταξη που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να γίνει δεκανίκι της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής του κ. Μητσοτάκη. Η μόνη επιλογή της πρέπει να είναι ένα μεγάλο ριζοσπαστικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το καταλαβαίνει κάθε πολίτης που πίστεψε στην «Αλλαγή» του '81 και κάθε στέλεχος που υπηρέτησε δίπλα στον Ανδρέα».

Ο σκοπός τους είναι προφανής: Η μεταφορά ψήφων στα κόμματα που τώρα υπηρετούν.

Σα να βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία…