Ταυτόχρονα στο όνομα της ασφάλειας αυξήθηκε ο έλεγχος των κρατών πάνω στις κοινωνίες. Οι πόλεις γέμισαν με κάμερες που κατέγραφαν την κίνηση των πολιτών. Ενισχύθηκε η παρακολούθηση του διαδικτύου.Στις ΗΠΑ ψηφίστηκε ο νόμοςpatriot Αct. Σύμφωνα με αυτόν οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες αποκτούσαν εξουσία να διεξάγουν έρευνες οπουδήποτε θεωρούσαν ότι υπήρχε εμπλοκή υπόπτων για τρομοκρατία.Συνολικά διευκολύνθηκε η παρακολούθηση του πληθυσμού από τις κρατικές υπηρεσίες. Ποιος έχει ξεχάσει άλλωστε το γιγαντιαίο Ζέπελιν που κατασκόπευε από ψιλά την Αθήνα το καλοκαίρι του 2004.

Αντίστοιχα επιβλήθηκαν περιορισμοί στη δυνατότητα των πολιτών να διαμαρτύρονται και  να διαδίδουν ιδέες που αμφισβητούσαν την ασκούμενη πολιτική. Δυσκόλεψε η διεξαγωγή απεργιών και η οργάνωση διαδηλώσεων, ενώ αντιπολιτευτικές οργανώσεις αντιμετώπισαν διώξεις. Τέλος μετο αντικομουνιστικό μνημόνιο και την εξίσωση ναζισμού – κομουνισμού έγινε προσπάθεια ποινικοποίησηςτης κομουνιστικής ιδεολογίας.

Όμως η ασφάλεια διευκολύνεται μέσω της ισχυρής οικονομίας. Οι αγοραίες μεταρρυθμίσεις που έτσι και αλλιώς θεωρούνταν απαραίτητες για τη βελτίωση του οικονομικού αποτελέσματος, έπρεπε τώρα να επιταχυνθούν και γι’ αυτό το λόγο. Η Γερμανία πρωτοστάτησε στη λιτότητα με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεωνHartz στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μέσω αυτών περιορίστηκε το κράτος πρόνοιας, τερματίστηκαν τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων, κόπηκαν επιδόματα, μειώθηκαν οι κρατικές δαπάνες, έσφιξε η δημοσιονομική πειθαρχία για την επίτευξη πλεονασμάτων και τη μείωση του δημοσίου χρέους. Αυτή την κατεύθυνση θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες οικονομίες, προσαρμόζοντας την στις ιδιαιτερότητες της εθνικής τους οικονομίας. 

Παράλληλα αυξήθηκεη ένταση στις διεθνής σχέσεις. Ο αγώνας των κρατών για το ποιες εταιρίες θα ελέγξουν τις αγορές και τις πλουτοπαραγωγικές πηγέςτου πλανήτη, βαφτίστηκε αγώνας κατά της τρομοκρατίας. Οι συμμαχίες και τα αντίπαλα στρατόπεδα που διαμορφώθηκαν αυτόπροσδιορίστηκαν ως αντιτρομοκρατικοί συνασπισμοί.

Οι ΗΠΑ κατηγόρησαν τους πιο αδύναμους αντιπάλους τους (Ιράκ, Ιράν, Β Κορέα, Κούβα, Λιβύη, Συρία, Σουδάν) ότι απειλούν την παγκόσμια ασφάλεια και τους κατέταξαν στον ΄΄άξονα του κακού’’. Επιπλέον στοχοποίησαν τη Ρωσία και την Κίνα, κατηγορώντας τες ότι στηρίζουν τον ‘’κακό’’ άξονα.Με την αντιτρομοκρατική τους σταυροφορία και το δόγμα ΄΄είτε είστε μαζί μας, είτε εναντίον μας’’, απαίτησαν την συμμόρφωση της ΕΕ και άλλων συμμάχων, ενώ επεδίωξαν την απώλεια ισχύος για τηΡωσία και τηνΚίνα.Έτσι εξαπέλυσαν ή υποδαύλισαν αντιτρομοκρατικούς πολέμους (π.χ Αφγανιστάν, Ιράκ, Σουδάν, Λίβανος, Καύκασος). Εκπόνησαν σχέδια για την τοποθέτηση αντιπυραυλικής ασπίδας στην Αν. Ευρώπη και τον ειρηνικό ωκεανό, με πρόσχημα το Ιράν και τη Β. Κορέα. Άσκησαν πίεση στην ΕΕ ώστε να περιορίσει την ενεργειακή της συνεργασία με τη Ρωσία.  

Η ΕΕ ανταποκρίθηκε στην αντιτρομοκρατική σταυροφορία. Άλλωστε η συμμετοχή των εταιρειών της στη ‘’μοιρασιά΄΄ των περιοχών που αποσπώνται από την επιρροή του ΄΄κακού΄΄ αποτελούσε μεγάλο δέλεαρ. Έτσι συμμετείχε στον πόλεμο του Αφγανιστάν, διευρύνθηκε η ίδια και στήριξε τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προςτην Αν Ευρώπη, υποστήριξε την αντιπυραυλική ασπίδα. Ταυτόχροναπροχώρησε τη διαδικασία ενοποίησης της ως μέσο για την πολιτική της ισχυροποίηση. Επιπλέον ανέπτυξε περαιτέρω τις σχέσεις της με τη Ρωσία και την Κίνα σε μια προσπάθεια να ισορροπήσει ως ανεξάρτητος δρών ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, παραμένοντας όμως σύμμαχός των ΗΠΑ. Σε αυτά τα πλαίσια η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών αντιτάχθηκαν στην αμερικανική εισβολή και κατοχή του Ιράκ, ενώ διεξήγαγαν αυτόνομες πολεμικές επιχειρήσεις στην Αφρική.

Από την άλλη μεριά ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία,είχαν τη δύναμη να αντιταχθούνε στη σταυροφορία των ΗΠΑ. Ωστόσο στο βαθμό που ήταν δυνατό προέβαλαν αντίσταση σε επιλογές της Ουάσιγκτον. Η Ρωσία επένδυσε στο ενεργειακό συγκριτικό της πλεονέκτημα και άρχισε να αναπτύσσεται ως ενεργειακή υπερδύναμη. Επεδίωξε τον πλήρηενεργειακό έλεγχο της Ευρώπης μέσα από την κατασκευή των αγωγών Northstreamκαι Southstream. Επιπλέον με την εισβολή στη Γεωργία το 2008 έδειξε ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει στη Δύση να θίξει ζωτικές για αυτή περιοχές.Αντίστοιχα η Κίνα αξιοποίησε τα τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα που αποκτούσε λόγο της ιλιγγιώδους οικονομικής ανάπτυξης, για να μετατραπεί σε βασικό πιστωτή των ΗΠΑ. Παράλληλα οι εταιρείες της έκαναν δυναμικές επενδύσεις σε όλο και περισσότερα σημεία του πλανήτη. Τέλος το 2009 οι δύο χώρες μαζί με την Ινδία, τη Βραζιλία και τη Ν. Αφρική συγκρότησαν την ομάδα των BRICS ως αντίπαλο δέος στηνευρωατλαντική οικονομική πρωτοκαθεδρία.

Μέσα στο κλίμα του αλλόκοτου φόβου η ασφάλεια αναδείχτηκε σε καθοριστικό ζητούμενο της καθημερινότητας των ανθρώπων. Για την επίτευξη της όλες οι κοινωνίες δέχτηκαν να περιορίσουν τα δικαιώματα τους, το βιοτικό τους επίπεδο και τις ελευθερίες τους. Η μόνη διαφορά ήταν ότι για τις κοινωνίες της Δύσης παράγοντας ανασφάλειας ήταν η Κίνα και η Ρωσία, ενώ για τις κοινωνίες της Κίνας και της Ρωσίας ήταν η Δύση.

Ωστόσο η πολιτική της ‘’ασφάλειας΄΄ που ακολούθησε ο πλανήτης την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου δεν ανέτρεψε τις τάσεις που ήδη είχαν αρχίσει να διαφαίνονται από τις αρχές του 2000. Οι αγοραίες μεταρρυθμίσεις αύξησαν την παγκόσμια παραγωγή, περιόρισαν όμως τη δυνατότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού να καταναλώνει τα παραγόμενα αγαθά και να ικανοποιεί τις ανάγκες του. Την ίδια ώρα οι κοινωνικές ανισότητες μεγάλωναν. Ως αποτέλεσμα των πολέμων και της καταλήστευσης του πλανήτη από τις παγκόσμιες δυνάμεις, εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάζονται να μεταναστεύσουνπρος τις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης.Τέλος η Κίνα και η Ρωσία συνέχισαν να ισχυροποιούνται έναντι της Δύσης, ενώ η ΕΕ εξακολούθησε να απομακρύνεται από τις ΗΠΑ στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.

Στο τέλος της δεκαετίας του 2000 το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης θα  προκαλέσει νέες επώδυνες αναταράξεις στο εσωτερικό των κοινωνιών και τις διεθνής σχέσεις. Μια νέα σκοτεινή περίοδος της ανθρωπότητας ξεκινούσε….

Συνεχίζεται..

http://www.lemonde.fr/planete/article/2009/07/15/le-declin-demographique-entrave-l-essor-de-la-russie_1218944_3244.html

http://www.foreignaffairs.gr/articles/71418/christian-odendahl/oi-metarrythmiseis-toy-srenter-stin-germania-kai-i-alitheia