Η ανακάλυψη δύο νέων πλανητών γύρω από το αστέρι Kepler-90, που μοιάζει με τον δικό μας Ήλιο, σημαίνει ότι το μακρινό ηλιακό σύστημα έχει τόσους πλανήτες, όσους το δικό μας.

Η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, σε τηλεδιάσκεψη, ανέφερε πως η ανακάλυψη δύο νέων πλανητών γύρω από το αστέρι Kepler-90, που μοιάζει με τον δικό μας Ήλιο, σημαίνει ότι το μακρινό ηλιακό σύστημα έχει τόσους πλανήτες, όσους το δικό μας.

Ο Kepler και το ηλιακό του σύστημα ήταν ήδη γνωστά, ωστόσο η «επαναστατική» ανακάλυψη των αστρονόμων είναι οι δύο νέοι κόσμοι -και μάλιστα, για την ανακάλυψή τους χρησιμοποιήθηκε η τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης της Google!
Όλα τα παραπάνω υποδεικνύουν ότι μπορεί να υπάρχουν ολόκληροι κόσμοι και ηλιακά συστήματα «κρυμμένα» μέσα στα στοιχεία, που έχουν ήδη συλλέξει οι επιστήμονες, αλλά δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να «παρατηρήσουν», ακριβώς γιατί τα «σημάδια» ήταν τόσα πολλά, που δεν ήξεραν από πού ν' αρχίσουν!

Ο Πολ Χερτζ, διευθυντής του Τμήματος Αστροφυσικής της NASA στην Ουάσινγκτον, παραδέχθηκε ότι οι επιστήμονες δεν είχαν μέχρι σήμερα τα κατάλληλα «εργαλεία» για μια τέτοια ανακάλυψη. «Αυτό το εύρημα δείχνει ότι τα δεδομένα μας θα είναι ένας θησαυρός που θα διατίθεται σε καινοτόμους ερευνητές για τα επόμενα χρόνια» σχολίασε επίσης.

Πώς φτάσαμε στην ανακάλυψη

Η ανακάλυψη έγινε, όταν οι ερευνητές Christopher Shallue και Andrew Vanderburg «εκπαίδευσαν» έναν υπολογιστή στο πώς να εντοπίζει τους εξωπλανήτες στις αναγνώσεις φωτός που έχουν καταγραφεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler -την ελάχιστη αλλαγή στη φωτεινότητα που καταγράφεται όταν ένας πλανήτης περνάει μπροστά από ένα αστέρι.

«Το σύστημα του αστεριού Kepler-90 είναι σαν μια μίνι έκδοση του ηλιακού μας συστήματος. Έχει μικρούς πλανήτες μέσα και μεγάλους πλανήτες έξω, αλλά όλοι είναι πιο κοντά μεταξύ τους» δήλωσε ο Vanderburg, μεταδιδακτορικός συνεργάτης της NASA και αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστιν.

Ο Shallue, από την πλευρά του, ανώτερος μηχανικός λογισμικού με την ερευνητική ομάδα Google AI, κατέληξε στην ιδέα να εφαρμόσει ένα νευρωνικό δίκτυο στα δεδομένα του Kepler.

Το τετραετές σύνολο δεδομένων του Kepler αποτελείται από 35.000 πιθανά πλανητικά σήματα. Αυτοματοποιημένες δοκιμές, και μερικές φορές ανθρώπινα μάτια, χρησιμοποιούνται για την επαλήθευση των πλέον υποσχόμενων σημάτων στα δεδομένα. Ωστόσο, τα ασθενέστερα σήματα συχνά χάνονται, χρησιμοποιώντας αυτές τις μεθόδους. Οι Shallue και Vanderburg σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν πιο ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις εξωπλανητών, που «αχνοφαίνονται» στα δεδομένα που έχουν μέχρι στιγμής συλλεχθεί.

«Κυνήγι» εξωπλανητών

Έτσι, ξεκίνησαν «εκπαιδεύοντας» το νευρωνικό δίκτυο για τον εντοπισμό των εξωπλανητών που διέρχονταν με τη χρήση ενός συνόλου 15.000 προηγουμένως εξακριβωμένων σημάτων από τον κατάλογο των εξωπλανητών Kepler. Στην καθοριστική δοκιμή, το νευρωνικό δίκτυο αναγνώρισε σωστά τους πραγματικούς πλανήτες σε ποσοστό 96%.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές έστρεψαν το μοντέλο τους στην αναζήτηση πιο αδύναμων σημάτων σε 670 αστρικά συστήματα, που είχαν ήδη πολλούς γνωστούς πλανήτες. Η υπόθεση εργασίας τους ήταν ότι τα συστήματα πολλαπλών πλανητών θα ήταν τα καλύτερα μέρη, για να ψάξει κανείς για ακόμα περισσότερους εξωπλανήτες.

«Αυτά τα αποτελέσματα καταδεικνύουν τη διαχρονική αξία της αποστολής του Kepler» δήλωσε ο Τζέσι Ντότσον, ερευνητής του προγράμματος Kepler στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA στο Silicon Valley της Καλιφόρνιας.

«Οι νέοι τρόποι εξέτασης των δεδομένων -όπως αυτή η έρευνα σε πρώιμο στάδιο για την εφαρμογή αλγορίθμων μηχανικής μάθησης- υπόσχονται να συνεχίσουν να αποδίδουν σημαντική πρόοδο στην κατανόηση των πλανητικών συστημάτων γύρω από άλλα άστρα. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν περισσότερα πρώτα στοιχεία στα δεδομένα, που περιμένουν τους ανθρώπους να τα βρουν» κατέληξε.

Πηγή: protothema.gr