Από τον 5^ο π.χ., αιώνα ( Ηροδότου Ιστορίαι,6.99.3- www.babiniotis.gr ) υπήρχαν όμηροι ( των νησιωτέων παίδας ελάμβανον). Η λέξη ΄όμηρος΄ αρχικά σήμαινε αυτόν που εξαναγκάζεται να ακολουθήσει και από το επίθετο  « όμηρος» προήλθε το κύριο όνομα  Όμηρος, παρά την εκδοχή ότι ο Όμηρος ονομαζόταν έτσι ήταν τυφλός ( μη ορών).

Η ικεσία, άγραφος αλλά εφαρμοσμένος νόμος της Αρχαίας Ελλάδας, εξασφάλιζε άσυλο, φροντίδα και προστασία στον ικέτη γιατί τον θεωρούσε ως πρόσωπο ιερό αφού προστάτης του ήταν ο Ικέσιος Δίας.

Αυτές τις ημέρες, η ελληνική κοινωνία, και όχι μόνον αυτή, βιώνει έντονα συναισθήματα και ανησυχεί για τους  έλληνες στρατιωτικούς ομήρους στην Αδριανούπολη. Αυτούς που, με τα μέχρι στιγμής γνωστά, απήχθησαν με τρομοκρατικού τύπου μέθοδο από Τούρκους ένστολους. Και, μέρα με τη μέρα, γίνεται φανερό ότι χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης στην ελληνική κυβέρνηση και κοινωνία. Ήδη, είναι προφυλακισμένοι για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Όμως, δεν υπάρχουν εκεί σήμερα, πολιτισμικές εστίες και συμπεριφορές που να εφαρμόζουν τον παλιό άγραφο νόμο της ικεσίας. Παρά μόνον, παρασυρμένες πρακτικές από ιδέες και συναισθήματα καταστροφικού τύπου.

Η ελληνική πολιτεία, στο σύνολό της, θα πράξουν τα δέοντα για την απελευθέρωσή τους. Όμως, μέχρι να υπάρξουν λύσεις στη δοκιμασία των δύο ομήρων, όλοι μας μπορούμε να κάνουμε κάτι απλό. Να στέλνουμε καθημερινά μια καλημέρα στους διαδικτυακούς φίλους μας σε όλο τον κόσμο ανεξαιρέτως: ΚΑΛΗΜΕΡΑ στον ΆΓΓΕΛΟ και στον ΔΗΜΗΤΡΗ. ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ. ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.

Δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε όλοι, οποιασδήποτε φυλής, εθνικότητας ή ιδιότητας κι αν είμαστε, στις φυλακές της Αδριανούπολης και σε όποιες άλλες πιθανώς μεταφερθούν.