ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ

ΕΠΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΩ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙ

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Σήμερον ἡμῶν τά λαμπρά νικητήρια γέγονεν. Σήμερον χαρά παντα­χοῦ τῆς οἰκουμένης. Σήμερον καί τῶν ἀγγέλων ὁ δῆμος  καί πασῶν τῶν ἄνω δυνάμεων ὁ χορός διά τήν τῶν ἀνθρώπων σωτηρίαν ἀγάλ­λονται. Ἀπό θανάτου γεγόναμεν ἀθάνατοι, ἀπό πτώσεως ἀνέ­στημεν, ἀπό ἡττήματος κατέστημεν νικηταί». (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ε.Π.Ε. 36, 74-76).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

«Ὅλα γέμισαν μέ φῶς, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια», ψάλλει γεμάτη χαρά ἡ Ἐκκλησία μας ἀπόψε κατά τήν ὁλόφωτη λειτουργία τῆς Ἀναστάσεως, καλώντας μας καί πάλι νά ἑορτάσουμε ἀπό τά βάθη τῆς ὑπάρξεώς μας τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χρι­στοῦ καί νά ζωογονηθοῦμε ἀπό τό «φαιδρόν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα». Τό ἀκτινοβόλο πρόσωπο τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ διαλύει τή νύχτα τοῦ θανάτου, συντρίβει τήν φθορά, κατακρίνει τήν ἁμαρτία, ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο καί καινοποιεῖ τά σύμπαντα.

Πάσχα γιορτάζουμε σήμερα, «ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρη πανηγύρεων». Πάσχα ζωῆς καί ἐλπίδος. Πέρασμα δηλαδή, ἀπό τήν ἀφιλόξενη χώρα τῶν παθῶν, τῆς ὑπαρξιακῆς φτώχειας, τῆς πνευματικῆς σκλαβιᾶς, στήν ἀληθινή πατρίδα τῆς θεοκοινωνίας. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι γύρω μας μαίνεται ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας. Τό Πάσχα ὅμως μπορεῖ νά γίνει τό δικό μας πέρασμα στή μετάνοια, στόν ἁγιασμό, στήν ἀγάπη, στήν ἀρετή, στήν ἀλήθεια, στήν δικαιοσύνη, στήν ἐλευθερία, στή ζωή. Τότε θά συνειδητοποιήσουμε πώς αὐτή ἡ κόλαση πού δημιουργεῖ ὁ ἀφώτιστος, ἀμετανόητος καί αὐτοκαταστροφικός ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά μᾶς ἀγγίξει, γιατί δέν μᾶς ἀφορᾶ πλέον.

Τό μέγα μυστήριο τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας ἔχει μέσα του τήν δύναμη τοῦ οὐρανοῦ, γι' αὐτό καί μᾶς ζωογονεῖ ὀντολογι­κῶς, σπάζει τίς πλάκες πού στέκουν βαριές ἐπάνω στήν καρδιά μας καί μᾶς ὁδηγεῖ λαμπροφόρους σέ μία νέα ζωή. Αὐτή ἡ "ἄλλη βιοτή", πού ἀνα­τέλει ἀπό τό κενό μνημεῖο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, χαρίζεται ἀπό τόν Κύριό μας στόν κάθε ἄνθρωπο ὡς δυνατότητα ἐλευθερίας καί προσωπι­κῆς εὐθύνης. Ἐκεῖνος πού ζεῖ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὡς προσωπικό γεγονός, γιορτάζει κάθε στιγμή τήν βεβαιότητα ὅτι νικήθηκε ὁ θάνατος καί πλέον «ζωή πολιτεύεται». Μέ τόν ζωηφόρο θάνατό Του καί τήν ἐκ νεκρῶν ἁγία Ἀνάστασή Του ὁ Χριστός ἄλλαξε τήν φύση τοῦ θανάτου. Τόν ἔκανε πέρασμα, μία στιγμή στήν πορεία μας πρός τήν αἰωνιότητα, Πάσχα στήν ζωή, μεταμορφώνοντας τήν πιό ἐπώδυνη ἀνθρώπινη τραγωδία σέ αἰώνιο θρίαμβο. «Μηδείς, λοιπόν, φοβείσθω θάνατον, ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς τοῦ Σωτῆρος ὁ θάνατος» (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).

Ὁ Ἀναστάς Χριστός μᾶς χαρίζει τήν δύναμη νά ἀντιμετωπίσουμε τήν σκληρή πραγματικότητα τῆς ζωῆς μας. Ὅταν οἱ διάφορες δοκιμασίες σκοτεινιάζουν τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας, ἡ γεμάτη ἀθανασία καί φῶς ἐλπίδα πού ἀναβλύζει ἀπό τό ζωηφόρο πρόσωπο τοῦ θεανθρώπου Χρι­στοῦ μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἐνι­σχύει, μᾶς χαριτώνει, μᾶς λυτρώνει. Ἡ πίστη στόν ἀναστάντα Κύριο καί Θεό μας μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο, γαληνεύει τήν συνείδησή του, φωτίζει τό σκότος, ἱεροποιεῖ, ὡραι­ο­ποιεῖ καί νοη­ματοδο­τεῖ τήν ζωή καί τόν κόσμο ὁλόκληρο. Ἄς ἐμπι­στευθοῦμε ὁλοκληρω­τικά τόν ἑαυτόν μας σέ Ἐκεῖνον,  τοῦ Ὁποίου ὁ ἐκούσιος θάνατος ἔγινε γιά ἐμᾶς ζωή. Αὐτός μόνος, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἶ­ναι «ἡ ἀνά­στασις καί ἡ ζωή» (Ἰω. ια’, 25), «τό φῶς καί ἡ ἀλή­θεια» (Ἰω. η’, 12- ιδ’ 6) τοῦ κόσμου. Χωρίς τήν πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὅλα στήν ἀνθρώπι­νη ζωή εἶναι ἀδύναμα, χλωμά, ἀδιέξοδα, τραγικά, ἀχάριστα.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὁ ἀναμάρτητος Κύριός μας δέν κρατήθηκε αἰχμάλωτος ἀπό τά δεσμά τοῦ Ἅδου, ἀλλά ὡς παντοδύναμος Θεός, μέ τήν θριαμβευτική κάθοδό Του στόν Ἅδη, ἔλυσε τά δεσμά τῆς ὑπαρξιακῆς σκλαβιᾶς τῶν ἀνθρώπων στόν θάνατο καί τήν ἁμαρτία, μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τόν φόβο καί μᾶς συνανέστησε στήν δόξα καί τήν ὀμορφιά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Αὐτή τήν νέα χαρμόσυνη πραγματικότητα, τό εὐαγγέλιο τῆς χαρᾶς καί τῆς ζωῆς, διακονεῖ δια­χρονικά μέσα στόν κόσμο ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκ­κλησία μας, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως. Ἐκείνη, ὡς φιλόστοργη μητέρα, μᾶς προσκα­λεῖ νά ἑορτάσουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά κτίσουμε ἦθος ἀναστάσιμο, νά κοινωνήσουμε τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐλογίας τῆς λαμπρᾶς αὐτῆς ἡμέρας, νά στερεώσουμε ὁλόκληρη τήν ζωή μας στήν θεμελιώδη πίστη τῆς Ἀναστάσεως, χωρίς τήν ὁποῖα χριστιανός δέν νοεῖ­ται οὔτε καί ὑπάρχει. Εὔχομαι ὁλοθύμως ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας νά γίνει τό δικό μας Πάσχα, τό προσωπικό πέρασμα τοῦ καθενός μας στήν ἁγιό­τητα, τήν χαρά, τήν εὐλογία, τήν ζωή καί τελικῶς στόν ἴδιο τόν Χριστό, τό αἰώνιο καί μυστικό μας Πάσχα. Ἡ δε χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ ἐνδόξως ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Κυρίου Ἰησοῦ μετά πάντων ὑμῶν.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ