Το ζήτημα αφορά ανθρώπους που προσφέρουν υπηρεσίες διαιτησίας, γραμματείας κ.τ.λ. και χωρίς αυτούς δεν μπορούν να διεξαχθούν τα λεγόμενα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών των αθλημάτων. Πολλοί που είναι ήδη εργαζόμενοι και ασφαλίζονται από την εργασία τους, μιλάνε για εργόσημο που δεν θα ‘χει αντίκρυσμα, ενώ άλλοι είναι άνεργοι ή και φοιτητές που παίρνουν ένα επίδομα και με το εργόσημο κινδυνεύουν να το χάσουν.

Επίσης δεν παίρνεται υπ’ όψιν ότι στην πλειοψηφία τους σωματεία της γειτονιάς λειτουργούν με πολλές δυσκολίες αφού στηρίζονται σε ανθρώπους των Δ.Σ. που αφιερώνουν χρόνο και κόπο για να μπορέσουν να λειτουργήσουν. Σε πολλά σωματεία είναι μετρημένοι στα δάχτυλα τους ενός χεριού. Η κρατική χρηματοδότηση έχει στερέψει εδώ και χρόνια πράγμα που βάζει εμπόδια στη λειτουργία τους αφού οι πόροι που έχουν είναι οι συνδρομές και οι χορηγίες, όταν υπάρχουν. Δεν μπορούν επομένως να στηρίξουν μηχανισμό λογιστηρίου σ’ αυτές τις συνθήκες γιατί αυτό προϋποθέτει χρήμα και προσωπικό που τα περισσότερα σωματεία δεν διαθέτουν. Επίσης δεν μπορούν να επιβαρυνθούν με επιπλέον κόστος που προκύπτει από το εργόσημο γιατί απλά θα μεταφερθεί και αυτό το βάρος στους γονείς.

Χρειάζεται το κράτος να λύσει το ζήτημα της ασφάλισης κεντρικά σε συνεννόηση με τις Ομοσπονδίες. Υπάρχει κίνδυνος πολλά σωματεία να μην μπορέσουν να λειτουργήσουν και να υποστηρίξουν τη συμμετοχή τους στα πρωταθλήματα.

ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ.κ. Υπουργοί τι μέτρα θα πάρουν ώστε να λυθεί το πρόβλημα της ασφάλισης χωρίς να μεταφέρεται το βάρος στα σωματεία και τους γονείς;