Απάτη οι εξαγγελίες – Τα Μνημόνια Διαρκείας είναι εδώ

Βάραθρο η «αναβαθμισμένη συμμαχία» με τις ΗΠΑ

–

H εμφάνιση του Τσίπρα στη ΔΕΘ και όλη η διεξαγωγή της, με τιμώμενη χώρα τις ΗΠΑ, έδειξε για ακόμα μια φορά την αθλιότητα της κυβέρνησης και τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό της. Μετά την «έξοδο από τα Μνημόνια», που προσπαθεί να σερβίρει, οι εξαγγελίες Τσίπρα ήταν μια ακόμα επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού, προεκλογικών ψεμάτων, ένα ακόμα σκαλί στον κατήφορο της συγκυβέρνησης. Συγκεκριμένα στις εξαγγελίες Τσίπρα:

1) Η αποφασισμένη, προγραμματισμένη νέα μείωση των συντάξεων παραμένει κανονικά στο τραπέζι. Εκτός αν οι δανειστές επιτρέψουν κάποια διακοσμητική «παραχώρηση», όχι δηλαδή να μη γίνουν μειώσεις, αλλά να μετατεθούν λίγο αργότερα ή να σπάσουν σε δόσεις (καθαρά για προεκλογική διευκόλυνση). Η μείωση της δαπάνης για συντάξεις κατά 3 δισ. ευρώ το 2019 έχει ήδη μπει στον προϋπολογισμό. Και βέβαια η όποια αναστολή θα αφορά μόνο τους παλιούς συνταξιούχους (όχι όσους συνταξιοδοτούνται με τις τεράστιες μειώσεις του ν. Κατρούγκαλου μετά τον Μάιο του 2016).

2) Η αναφορά στην αύξηση του κατώτατου μισθού μένει τελείως απροσδιόριστη, για κάποια στιγμή το 2019, χωρίς αναφορά στο ποσό. Ξεκαθαρίζεται ότι θα γίνει με τις «νόμιμες διαδικασίες», δηλαδή την τήρηση και παγίωση του μνημονιακού νόμου Βρούτση–Σαμαρά (ν. 4172/2013), που κατάργησε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για την Εθνική Γενική Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και προβλέπει «αυξήσεις» μόνο με βάση τους «οικονομικούς δείκτες». Δεν υπήρξε καμία συγκεκριμένη αναφορά στο αντεργατικό αίσχος του υποκατώτατου μισθού (που τραβάει όλους τους μισθούς στον πάτο). Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για «αυξήσεις» πλασματικές, που θα σαρωθούν από τις νέες μειώσεις του αφορολόγητου και ούτε στο ελάχιστο δεν αντισταθμίζουν τη βίαιη, δραματική «εσωτερική υποτίμηση» των πραγματικών μισθών, της αξίας της εργατικής δύναμης.

3) Ο ισχυρισμός ότι αποκαταστάθηκαν οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις προκαλεί την οργή των εργαζομένων. Μόνο 4 από τις δεκάδες «αποκαταστάθηκαν». Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται έξω από κάθε τυπική κάλυψη. Η αυθαιρεσία των εργοδοτών, που απογειώθηκε με τα Μνημόνια, θεσμοποιείται με τη δυνατότητά τους να αποκρύπτουν τα μητρώα τους, για να αποφεύγουν την υποχρεωτική επέκταση των σσε. Και βέβαια δεν επανέρχεται τίποτα από τις ευνοϊκές για τους εργαζόμενους παλιότερες ρυθμίσεις των σσε (επιδόματα, ξεπάγωμα 3ετιών, μετενέργεια κ.λπ.). Ούτε καταργούνται οι πρόσφατοι αντιαπεργιακοί και αντισυνδικαλιστικοί νόμοι (λοκ άουτ, σκλήρυνση προϋποθέσεων γενικών συνελεύσεων και συνδικαλιστικής δράσης).Το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης όχι μόνο παραμένει άθικτο, αλλά γίνεται όλο και πιο δεσποτικό, πατώντας στο λαιμό την εργατική τάξη με το φόβητρο της ανεργίας και περιθωριοποίησης.

4) Αντίθετα, δίνεται ξανά δώρο στο κεφάλαιο η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων εργαζομένων (από 50% ως 100%). Αυτές οι ακραίες νεοφιλελεύθερες «ενεργητικές πολιτικές κατά της ανεργίας» αποδεδειγμένα έχουν μόνο αυξήσει την ανεργία και ελαστική απασχόληση, την καταβαράθρωση των πραγματικών μισθών. Ένα μέρος απ’ αυτή την ελάφρυνση, εργοδότες και κυβερνήσεις θα εμφανίσουν ενδεχομένως ότι το παραχωρούν στους εργαζόμενους ως «αύξηση του κατώτατου/υποκατώτατου μισθού», που βρίσκεται πια στα όρια της πείνας.

5) Οι διάφορες ελαφρύνσεις σε φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές, υποσχέσεις για κοινωνική πολιτική (υγεία, εκπαίδευση, μέρισμα στους συνταξιούχους κ.λπ.) είναι επίσης απάτη. Η μείωση του ΕΝΦΙΑ αφορά μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι, το χαράτσι παραμένει. «Ελαφρύνσεις» που αφενός έχουν σαν προϋπόθεση τα θηριώδη, καταστροφικά «πρωτογενή πλεονάσματα», που ρημάζουν την οικονομία, τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αφετέρου προαναγγέλλονται για μετά το 2019, όταν ο Τσίπρας δεν θα είναι στην κυβέρνηση. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι ενώ ο Τσίπρας ανακοίνωσε μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων (έστω με αυτό τον ασαφή τρόπο), η επερχόμενη συντριπτική μείωση του αφορολόγητου για τους εργαζόμενους παραμένει στο ακέραιο, πέρα από κάθε αμφισβήτηση (έστω και προεκλογική).

Είχε το θράσος ο Τσίπρας να κομπάσει, για «μείωση της ανεργίας» (μέσα από την έκρηξη της υποαπασχόλησης, ελαστικής απασχόλησης κ.λπ. με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα). Να καλέσει πίσω τους χιλιάδες που μετανάστευσαν, με «σειρήνα» τα γνωστά προγράμματα προσωρινής απασχόλησης του ΟΑΕΔ (που λυμαίνονται ιδιώτες καπιταλιστές, κρατική και κομματική γραφειοκρατία). Να θάψει τη συνέχιση και σκλήρυνση των πλειστηριασμών και κατασχέσεων, τη διάλυση σε υποδομές και υπηρεσίες, το κύμα φτωχοποίησης και εξαθλίωσης, το ξεπούλημα των πάντων (ΤΑΙΠΕΔ) σε «επενδυτές» αρπακτικά, την προετοιμαζόμενη νέα επίθεση στους εργαζόμενους στο δημόσιο (αξιολόγηση–κινητικότητα–απολύσεις) κ.λπ. – τις οικολογικές και ανθρώπινες τραγωδίες σε Μάνδρα και Μάτι.

Τέλος, η αναφορά στη συνταγματική αναθεώρηση (ότι θα ξεκινήσουν οι διεργασίες τον Οκτώβριο), πέρα από προεκλογικός κουρνιαχτός, εξυπηρετεί τον μόνιμο στόχο του κεφαλαίου και των μνημονιακών: να ξηλώσουν όποια στοιχεία εμποδίζουν την ανύψωση του ακραίου νεοφιλελεθερισμού, του μνημονιακού καθεστώτος σε συνταγματική επιταγή, σε ύψιστο, θεϊκό νόμο – να ολοκληρώσουν την οικοδόμηση ενός κρατικού μηχανισμού πλήρως αυτονομημένου, στην υπηρεσία των καπιταλιστών, των δανειστών, των ιμπεριαλιστών.

Για να δώσει την παράστασή του, ο Τσίπρας μετέτρεψε τη Θεσσαλονίκη σε σιδηρόφραχτο φρούριο, όπου αλώνιζαν ΜΑΤ και ασφαλίτες, πράκτορες της CIA και του FBI, κάτω από τα κανόνια του 6ου Στόλου, σε μια πρωτοφανή προσπάθεια τρομοκράτησης, για να χτυπηθεί η συμμετοχή εργαζόμενων και νέων στα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας ενάντια στα Μνημόνια, τον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και τον εθνικισμό. Και βέβαια για να δοθούν κι άλλα διαπιστευτήρια στους «καλούς φίλους και πιστούς συμμάχους», τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές – με τους οποίους ο Τσίπρας ανακάλυψε ότι ο ελληνικός λαός μοιράζεται κοινές αξίες και αγώνες! Το όνειρο του ελληνικού καπιταλισμού να «αντιμετωπίσει» την κρίση του με το να γίνει το πιο λυσσασμένο πρωτοπαλίκαρο των αμερικάνων ιμπεριαλιστών στην περιοχή (βάσεις, αγωγοί κ.λπ.), ξεριζώνοντας τα αντιιμπεριλιαστικά αισθήματα και την ιστορία του ελληνικού λαού μέσα από μια εμετική προπαγάνδα, δεν είναι μόνο τυχοδιωκτικό αλλά και τρομερά επικίνδυνο, για να το πληρώσουμε με πανάκριβους εξοπλισμούς, με πιο βαθιά εμπλοκή σε νέες επεμβάσεις και πολέμους.

Για τον ίδιο σκοπό, ο Τσίπρας προσπάθησε να αξιοποιήσει τους εθνικιστές, ακροδεξιούς και αντιδραστικούς «μακεδονομάχους». Δήθεν ότι προσπαθεί να τους περιορίσει, ενώ τους τρέφει με την πολιτική του (Συμφωνία Πρεσπών) και για τυχοδιωκτικούς λόγους (χτύπημα ΝΔ), θέλοντας να ωφεληθεί καιροσκοπικά αλλά ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα σε ακόμα πιο αντιδραστικές εξελίξεις.

Η αθλιότητα του Τσίπρα συμπληρώνεται από αυτή του Μητσοτάκη και των άλλων μνημονιακών. Από τη μια «αποδομούν» τις παροχές, από την άλλη ουρλιάζουν ότι η «παροχολογία»(!) οδηγεί τη χώρα στο γκρεμό. Μαζί ο ΣΕΒ, οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι και όλοι οι μνημονιακοί «ειδικοί» των ΜΜΕ, επισείουν τη δυσαρέσκεια των «αγορών», δηλαδή την απειλή ότι οι διεθνείς κερδοσκόποι θα τιμωρήσουν αμείλικτα κάθε προσπάθεια του ελληνικού λαού να διεκδικήσει να πάρει μια ανάσα από τα Μνημόνια.

Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, όλοι οι «Μένουμε Ευρώπη» και «Είμαστε οι καλύτεροι φίλοι των ΗΠΑ» είναι ολόιδιοι, εξίσου επικίνδυνοι, ειδικά στο ταξικό μίσος τους ενάντια στους εργαζόμενους. Όποιος απ’ αυτούς κι αν είναι στην επόμενη κυβέρνηση, θα είναι ακόμα χειρότερος και πιο επιθετικός – κυρίως επειδή έχει χειροτερεύσει η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Το καθεστώς Αποικίας Χρέους, προγραμματισμένης αφαίμαξης μέχρι δεκάρας από τους δανειστές ή τις «αγορές, επιβάλλει ότι η καταστροφή της οικονομίας και της παραγωγής, κατ’ επέκταση οι κτηνώδεις μνημονιακές επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους θα συνεχιστούν ακόμα πιο εντατικά. Η ολόψυχη «φιλία» με τις ΗΠΑ ανάβει το φιτίλι της αστάθειας, των πολέμων, τρομακτικών κινδύνων για τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς της περιοχής. Μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία είναι η ενότητα και ο αγώνας για την ανατροπή αυτού του σάπιου και επικίνδυνου συστήματος, όλων των άθλιων πολιτικών υπηρετών του και των ιμπεριαλιστών κηδεμόνων τους.