Ματαίως αναμέναμε κάποια σοβαρή, στιβαρή ή έστω έντονη αντίδραση από την πλευρά της Κυβέρνησης και των κυβερνητικών στελεχών μετά την εγκληματική ενέργεια της επίθεσης με μολότωφ στο ΑΤ Ομόνοιας που έθεσε σε κίνδυνο δεκάδες ζωές πολιτών: αστυνομικών, κρατουμένων, περιοίκων και περαστικών.

Ως Δημοκρατική Ευθύνη εννοείται ότι απερίφραστα καταδικάζουμε και απαιτούμε τη σύλληψη και την παραπομπή στη δικαιοσύνη των φυσικών και ηθικών αυτουργών.

Η αντίδρασή όμως των κυβερνητικών στελεχών ήρθε με καθυστέρηση και ήταν χλιαρή έως αδιάφορη. 

Και όχι μόνο σε αυτή την ενέργεια εκδηλωμένης παρανομίας, εγκλήματος, κινδύνου για τη ζωή και την ασφάλεια ανθρώπων, αλλά σε όλες όσες δεν επιτρέπουν στην κυβέρνηση και τον Σύριζα να υφάνει το γνωστό διχαστικό, πολωτικό και άκρως ψευδές και υποκριτικό της αφήγημα. 

Η κυβέρνηση αντιδρά σθεναρά, στα λόγια πάντα και ποτέ στην πράξη, μόνο σε εγκλήματα όπου μπορεί να "χρεώσει" το έγκλημα στην "άλλη πλευρά" και να εκμεταλλευτεί ανθρώπινα δράματα για λόγους πολιτικής σπέκουλας και προπαγάνδας. Για οποιοδήποτε άλλο έγκλημα ή απειλή απλά αδιαφορεί. 

(Βέβαια ίσως την αδικούμε εδώ την κυβέρνηση. Φάνηκε ότι επαγρυπνεί και υπερβάλει σε ζήλο για πιθανές ενέργειες που μπορεί να της στοιχίσουν εκλογικά, βλέπε παρακολούθηση και κλήση σε απολογία του Λαφαζάνη.) 

Ίσως μάλιστα κάποιοι να αποδέχεται ως πολιτικά ωφέλιμη την συνέχιση της δράσης των γνωστών και ύποπτων αποσταθεροποιητικών κύκλων ώστε αύριο μεθαύριο που θα είναι αντιπολίτευση να εκμεταλλεύονται τη δράση τους για να δημιουργούν κλίμα αποσταθεροποίησης. Όμως επειδή αυτό το κυνικό, επικοινωνιακό παιχνίδι εξουσίας έχει ξαναπαιχθεί, έχει κουράσει και έχει γίνει αντιληπτό, πείθει δε πλέον ελάχιστους, ας γνωρίζουν όσοι επιμένουν να το παίζουν ότι δεν πρόκειται να δρέψουν ούτε αυτά τα λίγα αρρωστημένα πολιτικά οφέλη στα οποία ελπίζουν.