Στο εν λόγω πόνημα ο αρθρογράφος  πραγματοποιώντας άλματα λογικής θεωρεί ως δεδομένο κάποιες προτάσεις του Ούντο Μπούλμαν και του Πιερ Μοσκοβισί για συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην ομάδα του Ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος( PES) και προχωρά υμνώντας τον «ηγέτη» Αλέξη Τσίπρα και γράφοντας για τον καταλυτικό(sic) ρόλο που αυτός διαδραματίζει στο  κοινό μέτωπο των ευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάμεων. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Η αναγέννηση της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας περνά μέσα από τη συμμαχία με την Ελληνική Αριστερά (τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ)» και «Κατά τον Ντ’ Αλέμα, η προσέγγιση με τον Αλέξη Τσίπρα ήταν απαραίτητη προκειμένου να ανασυγκροτήσουμε την σοσιαλιστική οικογένεια με αριστερή πορεία πλεύσης».

Ταυτόχρονα επιτίθεται με σφοδρότητα, έχοντας απροκάλυπτη διάθεση γελιοποίησης της, στην κ. Γεννηματά χρησιμοποιώντας όρους ψυχανάλυσης, για την κάκιστη και πολιτικά παρανοϊκή κατά τον ίδιο άρνηση της για την ένταξη στο PES του ΣΥΡΙΖΑ, αφού λόγω της φροϋδικής «Δυσφορίας μέσα στον πολιτισμό» οδηγείται στην αυτοκαταστροφή λόγω της εμμονής της να αρνείται τον κομβικό ρόλο(sic) του κ. Τσίπρα. Συγκεκριμένα γράφει :

Αλλά η «δυσφορία μέσα στον πολιτισμό» της κ. Γεννηματά δεν περιορίζεται στα φροϋδικά συμπτώματα της επιθετικότητας και της καταστροφής∙ εκδηλώνεται και με τα χαρακτηριστικά που της προσέδωσαν οι ψυχαναλυτικές προεκτάσεις του Λακαν : Η ενόρμηση  θανάτου είναι το πραγματικό Κακό, είναι αυτό που μας οδηγεί να πράξουμε ενάντια στα συμφέροντά μας…  Συνιστά μια τάση αυτο–υπονόμευσης, κατά τον Ζιζεκ. Και είναι σαν να περιγράφει τις συνέπειες της επαναλαμβανόμενης άρνησης της κ. Γεννηματά να αποδεχτεί  την ιδέα των Μπούλμαν και Μοσκοβισί  για  τον καταλυτικό ρόλο του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κοινό μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων.

Αυτό που δεν μας λέει ο αρθρογράφος είναι πως γίνεται να τεθεί ο κ. Τσίπρας μπροστάρης στο ευρωπαϊκό προοδευτικό μέτωπο, όντας πρόεδρος μια εθνικολαϊκιστικής κυβέρνησης η οποία, αν εξαιρέσουμε το μεταναστευτικό, ελάχιστα διαφέρει από την κυβέρνηση Ντι Μάιο- Σαλβίνι  στην Ιταλία στους οποίους υποτίθεται ότι είναι απέναντι.

Τώρα βέβαια από όλα αυτά, αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα, ότι  για να νιώσουν την ανάγκη οι οργανικοί διανοούμενοι του Σύριζα, να επιστρατεύσουν τον Σίγκμουντ Φρόιντ και τον Ζακ Λακάν για να λοιδορήσουν την πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής και να υπερασπιστούν τον Αλέξη Τσίπρα που συγκυβερνά με τον «κεντρώο», τον Πάνο τον Καμμένο, μάλλον κάτι κάνει σωστά η κ. Γεννηματά…

Πασχάλης Τόσιος -Μελος Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος Αλλαγής