Μετά τα σοβαρότατα προβλήματα και το όσα τραγελαφικά συνέβησαν με τις χιονοπτώσεις στη Θεσσαλονίκη το 2017 (με αποκορύφωμα τη παγκόσμια πρωτοτυπία να παγώσει το αλάτι που χρησιμοποιείται για την αντιπαγική προστασία) κάθε καλόπιστος είχε πειστεί ότι κάποιοι θα έβαζαν μυαλό και θα έπαιρναν κάποια μέτρα για την αντιμετώπιση ανάλογων καταστάσεων στο μέλλον.

ΔΙΑΨΕΥΣΤΗΚΑΝ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ.

Οι χιονοπτώσεις των τελευταίων δύο ημερών στη Θεσσαλονίκη και στην Κεντρική Μακεδονία έφεραν ακόμα περισσότερα προβλήματα από το 2017.

Στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης εκατοντάδες επιβάτες βρίσκονται σε απόγνωση καθώς μετά την ακύρωση των πτήσεων τους, έχουν απολειστεί εκεί καθώς τίποτα δεν κυκλοφορεί προς τη πόλη για να βρουν άλλα μέσα μεταφοράς, ξενοδοχεία για διαμονή και σίτιση μέχρι να φύγουν. Επιβάτες με προορισμό τη Θεσσαλονίκη βρέθηκαν στο αεροδρόμιο της Τιμισοάρας (Ρουμανία), Σκοπίων, Βουλγαρίας και όχι στη Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, ή Ιωάννινα γιατί αυτά ήταν τα φθηνότερα αεροδρόμια για τις αεροπορικές εταιρίες !!!

Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης (κέντρο, περιφερειακοί δήμοι, δήμοι και κοινότητες εκτός αστικού ιστού) στην ουσία βρίσκονται αποκλεισμένοι. Τα περί ετοιμότητας δήμων και Περιφέρειας αποδείχθηκαν και πάλι επικοινωνιακά «ανέκδοτα».

Ασθενείς δεν μπορούν να φτάσουν σε νοσοκομεία. Εργαζόμενοι δεν μπορούν να φτάσουν στην εργασία τους αντιμετωπίζοντας πιθανές επιπτώσεις από εργοδότες.

Οι βασικές λειτουργίες της πόλης έχουν νεκρώσει!

Που είναι λοιπόν τα περίφημα κονδύλια ΕΣΠΑ που διαχειρίζονται Περιφέρεια και Δήμοι? Που βρίσκονται οι επενδύσεις για τις οποίες τόσο πολύ περηφανεύονται?

Βρίσκονται στα ταμεία επιχειρήσεων και όχι σε έργα υποδομής που έχει ανάγκη ο λαός και αναδεικνύονται σε καταστάσεις όπως η σημερινή με τις χιονοπτώσεις. Και αυτή είναι μια σχετικά «εύκολη» κατάσταση μπροστά σε χειρότερες όπως πλημμύρες, πυρκαγιές τις οποίες πληρώνει ο λαός και με εκατοντάδες θύματα και .

Το κράτος είναι πανέτοιμο να αντιμετωπίσει τις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων αλλά παριστάνει ότι «μένει εμβρόντητο» μπροστά σε «θεομηνίες».

Επιβεβαιώνεται η θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του ΚΚΕ που την υποστηρίζει :

Η θεομηνία δεν είναι τα καιρικά φαινόμενα. Θεομηνία είναι η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη στήριξη και των άλλων αστικών κομμάτων, η «παρεπόμενη» πολιτική Περιφερειών και Δήμων που από κοινού υποκλίνονται στα επιχειρηματικά συμφέροντα, «παγώνουν» στη χιονόπτωση, «πνίγονται» στη βροχή, «καίγονται» στη φωτιά.  Σε κάθε περίπτωση μακριά και κόντρα στις λαϊκές ανάγκες.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» σε συνεργασία με τα στελέχη και μέλη του ΚΚΕ παίρνουν πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα (κυβέρνηση, Περιφέρεια, Δήμοι) για την άμεση επίλυση των προβλημάτων που δημιουργεί η «ευαισθησία» κυβέρνησης και τοπικής διοίκησης.

Να δοθεί άμεσα λύση στο πρόβλημα των εγκλωβισμένων στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης. Με κρατική ευθύνη να εξασφαλιστεί η μεταφορά τους σε άλλα μέσα μεταφοράς (λεωφορεία, τραίνο) ή σε ξενοδοχεία για διαμονή και σίτιση με οικονομική επιβάρυνση των αεροπορικών εταιριών και της διαβόητης FRAPORTστην οποία παραδόθηκε το αεροδρόμιο για να «εκσυγχρονιστεί».

Να εξασφαλιστεί με όλα τα μέσα (ακόμα και αν χρειαστεί η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης) ο καθαρισμός των δρόμων και η ασφαλή μετακίνηση των πολιτών.

Ο ΟΑΣΘ να αφήσει τις δικαιολογίες και να θέσει σε κίνηση ΑΜΕΣΑ τα λεωφορεία σε όλες τις γραμμές της πόλης. Ισχύει ότι τα περισσότερα λεωφορεία δεν έχουν τεχνικές προδιαγραφές να «φορέσουν» αλυσίδες? Ισχύει ότι μπορούν να φορέσουν μόνο χιονολάστιχα τα οποία όμως ο ΟΑΣΘ θεωρεί «κόστος» και δεν τα προμηθεύεται?

Το Υπουργείο Εργασίας να ανακοινώσει άμεσα ότι οι εργαζόμενοι που αργούν ή δεν μπορούν να φτάσουν στη δουλειά τους μπορούν ΝΟΜΙΜΑ και χωρίς καμιά επίπτωση από τους εργοδότες να λείψουν από αυτή, χωρίς να θεωρηθεί άδεια. Οι επιθεωρήσεις εργασίας να ελέγξουν άμεσα σχετικές καταγγελίες από εργαζόμενους.

Να εξασφαλιστεί πρωτευόντως η πρόσβαση σε νοσοκομεία με άνοιγμα των δρόμων προς αυτά και την κινητοποίηση κρατικών μέσων (μέσω τηλεφωνικού αριθμού έκτακτης ανάγκης) σε ασθενείς και εργαζόμενους σ’ αυτά.

Σε κάθε περίπτωση τα λαϊκά στρώματα της Θεσσαλονίκης, συνολικά της  Κεντρικής Μακεδονίας, να απαιτήσουν άμεσα μέτρα για την τάχιστη αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης, για τη λήψη μέτρων για μελλοντικές παρόμοιες καταστάσεις.

Και πάνω απ’ όλα να διδαχτούν : να απομονώσουν, να καταδικάσουν την πολιτική «θεομηνία» που βάζει στο περιθώριο ακόμα και τις πιο ζωτικές ανάγκες τους.

Να θέσουν σαν κριτήριο τις ανάγκες αυτές και να δώσουν απάντηση σε κυβέρνηση, κόμματα, περιφέρειες και δήμους που είναι «οικονόμοι» για τις λαϊκές ανάγκες και «ανοιχτοχέρηδες» για τους επιχειρηματικούς ομίλους.