Ήρθε και το διαζύγιο Α. Τσίπρα – Π.Καμμένου, ενώ θα φανεί αν αυτό ισχύει και για τους βουλευτές των ΑΝΕΛ τις επόμενες μέρες με το «μεγάλο παζάρι» που θα παιχτεί στα έδρανα της Βουλής.

Η συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ δεν διαλύθηκε ούτε για τα μνημόνια, που τα ψήφισαν μαζί, ούτε για τις περικοπές συντάξεων, ούτε για την ανεργία και τη φτώχεια που έφεραν στη χώρα, ούτε για τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις απευθείας αναθέσεις, ούτε για τις ιδιωτικοποιήσεις, ούτε βέβαια για τον δήθεν χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Όλα αυτά είτε τα ψήφιζαν μαζί, είτε έπαιζαν ένα επικοινωνιακό θέατρο διαφωνίας για να συσπειρώνει ο καθένας τους ψηφοφόρους του.

Το «διαζύγιο» ήρθε ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προχωράει στον δρόμο που έχει συμφωνήσει με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τον δρόμο που ζητάει διακαώς ο Αμερικανός πρέσβης. Αυτόν που ήρθε να υποστηρίξει πριν δύο μέρες η Α. Μέρκελ: αυτόν της αναδιάταξης συμμαχιών στα Βαλκάνια, με την ένταξη νέων βαλκανικών χωρών στο ΝΑΤΟ. Ο δρόμος αυτός περνά από την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών και της συμφωνίας ένταξης στο ΝΑΤΟ της φρεσκοβαφτισμένης από τους νονούς των Βαλκανίων «Βόρειας Μακεδονίας». Αυτή η συμφωνία εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία προσδοκά κέρδη και ρόλο με τη βαθύτερη πρόσδεση στον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

Ο Πάνος Καμμένος που συνεργάστηκε στενά με το ΣΥΡΙΖΑ και έστρωσε το δρόμο μαζί του το δρόμο σε αυτές τις εξελίξεις, επέλεξε σήμερα το δρόμο της πλέον ακροδεξιάς ρητορικής, προκειμένου να «εξασφαλίσει» την πολιτική του επιβίωση. Όχι βέβαια γιατί δεν συντάσσεται με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, αλλά γιατί ψάχνει προεκλογικό «σωσίβιο» για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.  Για άλλη μια φορά στη συνέντευξη τύπου που έδωσε σήμερα φρόντισε να εκθειάσει τις ΗΠΑ και να τους θυμίσει τις υπηρεσίες που τους έχει προσφέρει τόσον καιρό ως ΥΕΘΑ, και το οποίο θα συνεχίσει με την επιλογή ως διαδόχου στην ίδια θέση του ναυάρχου Αποστολάκη. Η περαντζάδα από τη Μητρόπολη, το στεφάνι στο Γράμμο και τα Ίμια, οι κορώνες περί «κομμουνιστικού κινδύνου» στη συνέντευξη τύπου, μαζί με τις ακροδεξιές του θέσεις για το «όνομα της Μακεδονίας» σκιαγραφούν το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-αντικομμουνισμός» στο οποίο ελπίζει για να επιβιώσει εκλογικά.

Τις επόμενες μέρες το θέατρο του παραλόγου θα μεταφερθεί στη Βουλή. Τα όσα ζούμε εδώ και πολλούς μήνες, με τους βουλευτές να ανεξαρτητοποιούνται, να αλλάζουν κόμματα και να ξανααλλάζουν κόμματα και «απόψεις», θα ενταθούν εν όψει της «ψήφου εμπιστοσύνης» με τις συναλλαγές βουλευτών τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ. Απλώς αποδεικνύουν τη σήψη και την παρακμή ενός πολιτικού προσωπικού που ο μόνος του συνεκτικός ιστός είναι η δίψα για καρέκλα και προσωπική επιβίωση –ακριβώς αυτή η συνεκτική ουσία που κρατούσε άλλωστε ενωμένους τόσον καιρό τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ!

Αυτό το ίδιο πολιτικό προσωπικό, που δήθεν τις επόμενες μέρες θα ανησυχεί για «την τύχη του ελληνισμού» και θα τρώγεται για την « επιβίωση της πατρίδας», δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το αν ως τώρα έχει ψηφίσει ή στηρίξει την κοινωνική διάλυση, τη διαιώνιση της φτώχειας, την ιδιωτικοποίηση ακόμη και των μνημείων με το πέρασμά τους στο Υπερταμείο, τη λιτότητα ως το 2060. Ίσια ίσα, που αύριο το πρωί ετοιμάζονται να ψηφίσουν και το τελευταίο ανοσιούργημα, το νόμο Γαβρόγλου για την απόλυση χιλιάδων αναπληρωτών από την δημόσια εκπαίδευση, κόντρα στη μαζική αντίσταση όλου του κόσμου της εκπαίδευσης, που αύριο θα περικυκλώσει τη Βουλή.

Ό,τι κι αν γίνει με την ψήφο εμπιστοσύνης, η μνημονιακή κυβέρνηση και η μνημονιακή αντιπολίτευση, έχουν χάσει την εμπιστοσύνη του εργαζόμενου λαού. Αυτή η πολιτική πρέπει να πέσει από τους αγώνες μας! Από τα κάτω και από αριστερά, με το λαϊκό και εργατικό κίνημα μπροστά, για να επιβληθεί μια άλλη πολιτική για τις λαϊκές ανάγκες, την αποκατάσταση των απωλειών στα εισοδήματα των εργαζομένων, το τέλος της πολιτικής λιτότητας, τη διαφύλαξη της δημόσιας περιουσίας, την έξοδο από τους νατοϊκούς σχεδιασμούς πολέμου στην περιοχή και τη ρήξη και αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το ευρώ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είναι παρούσα με τις σημαίες της, το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και τις θέσεις της, τις ενωτικές της προτάσεις. Θα δίνει τη μάχη και αύριο και καθημερινά για την οικοδόμηση ενός λαϊκού κινήματος που θα επιβάλλει τις ανάγκες του, για την οικοδόμηση μιας μαχόμενης και ανατρεπτικής δύναμης που στηρίζει αυτή την προοπτική, της αντικαπιταλιστικής,  επαναστατικής Αριστεράς που θα οδηγήσει τα κινήματα στη νίκη.