Στον Νίκο που έφυγε σαν αστραπή

Άγιοι Πατέρες,

Σεπτό Εκκλησίασμα,

          Πενήντα χρόνια συμπόρευσης με τον μοναδικό, αξεπέραστο και αξιομνημόνευτο Νίκο, απ΄ τη μια φράζουν την ψυχή και τη φωνή μου, μπροστά στο τόσο αιφνίδιο και αναπάντεχο τελευταίο “χαίρε”, κι απ' την άλλη μια ισχυρότερη φωνή μέσα μου, μου επιτάσσει να πω δυο λόγια – μαρτυρία για τον Νίκο, το παλικάρι, τον άνθρωπο, τον αγωνιστή, τον φωτισμένο δάσκαλο.

          Πρώτα πρώτα σαν ένα κατευόδιο στο τελευταίο δρόμο που του έταξε η μοίρα να βαδίσει. Κυρίως όμως σαν παρακαταθήκη υπέροχης παρουσίας και προσφοράς στη Σερραϊκή κοινωνία και πιο πολύ στην αγωνιζόμενη νεολαία μας.

Έτσι στο ξεκίνημα της δημιουργικής πορείας μας, όταν μετά τις σπουδές, προσπαθούσαμε να σταθούμε μόνοι μας και να βάλουμε θεμέλια για το μέλλον  μας, το προσωπικό, το οικογενειακό και το κοινωνικό, μέσα από την ιδιωτική εκπαίδευση, βαθύς γνώστης της πορείας του Ελληνισμού και της ανθρωπότητας, και με πολύ αγάπη για τους νέους μας, ενέσπειρε γνώση, αγάπη και ενθουσιασμό με τα μαθήματά του, και ωφελούσε πολλαπλά τους νέους μας, τόσο στην κατανόηση των ανθρωπίνων διαχρονικά, κυρίως όμως να κάνουν ένα βήμα θετικό στις παραπέρα σπουδές, και να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι και συνειδητοί πολίτες.

          Η κύρια συνεισφορά του ήταν η μακροχρόνια θητεία του ως φιλολόγου, στη Δημόσια Εκπαίδευση, μέχρι το τέλος της εκπαιδευτικής του πορείας. Εθήτευσε ως λαμπρός παιδαγωγός και φωτοδότης των νέων μας στα διδακτικά του καθήκοντα, ωφελώντας και από αυτό το πόστο, πολλαπλάσια τη σπουδαία νεολαία μας. Με την ωριμότητα θητείας και πείρας εθήτευσε και σε υψηλές θέσεις διοίκησης, σε διάφορα σχολεία, με κορυφαία τη λειτουργία του για πολλά χρόνια ως προϊσταμένου συντονιστή του διδακτικού και παιδαγωγικού έργου στη Β/θμια Εκπαίδευση. Εξασφαλίζοντας έτσι μια αρμονική και επωφελή λειτουργία σ' όλο το παιδαγωγικό φάσμα.

          Όμως ο αλησμόνητος Νίκος δεν περιορίστηκε ποτέ στα υπηρεσιακά και την ιδιώτευση. Έχοντας πολύ αναπτυγμένη την κοινωνική συνείδηση και την ευθύνη της καλής πορείας στον καθένα ξεχωριστά, και σε όλους μαζί, συμμετείχε με κύρος, δύναμη και αποφασιστικότητα μέσα όλο ο φάσμα των δραστηριοτήτων ενός ενεργού πολίτη.

          Στην συνδικαλιστική δραστηριότητα σαν απλός καθηγητής, κυρίως όμως μέσα από την  ΕΛΜΕ Σερρών αγωνίστηκε για μια αναβάθμιση ουσιαστική της παιδείας μας, αλλά και της θέσης και το κύρος του εκπαιδευτικού.

Πίστευε ακόμα οτι οι επιμέρους δραστηριότητες όσο καλές κι αν είναι, δεν μπορούν να αποδώσουν ουσιαστικά, αν η κοινωνία δεν λειτουργεί σωστά μέσα σε συνθήκες ουσιαστικής δημοκρατίας. Έτσι, σε τοπικό επίπεδο, μετά τους αγώνες του στο φοιτητικό κίνημα, συμμετείχε εξ αρχής με το ρόλο του συνειδητού πολίτη, στην προσπάθεια να πάει καλύτερα η χώρα μας και η Ελληνική κοινωνία, πιστεύοντας οτι και το άτομο πορεύεται ασφαλέστερα και παραγωγικότερα μέσα σε μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία.    

          Μέσα από το Δημοτικό Συμβούλιο, σε τοπικό επίπεδο, και σε πανελλήνιο, μέσα από προοδευτικούς δημοκρατικούς χώρους, μέχρι την τελευταία στιγμή, έδινε με συνέπεια, παλικαριά και ήθος αγώνα για καλύτερη πορεία της χώρας μας και των συνανθρώπων μας.

          Με τέτοιες αρχές και τέτοια κοινωνική λειτουργία, μαζί με την αξιολάτρευτη Ιωαννέτα, που εγκατέλειψε πρώτη τα εγκόσμια, δημιούργησαν μια θαυμάσια οικογένεια με τρεις εξαίρετους βλαστούς, τον Ακρίτα, τον Ερωτόκριτο, και τον Ανδρέα που πορεύονται με κύρος και αξιοσύνη το δύσκολο δρόμο της ζωής και τιμούν τους εξαίρετους γονείς και την κοινωνία στην οποία μεγάλωσαν.

Μοναδικέ και Αλησμόνητε φίλε Νίκο,

          σε αυτό το τελευταίο ταξίδι που όρισε η αναπόφευκτη μοίρα του θανάτου να κάνεις, θέλω να ξέρεις    ότι θα είναι πάντοτε μαζί μας, προίκα και διδαχή στην κοινωνία μας η σπουδαία παρακαταθήκη που αφήνεις σαν άσβηστος φάρος – οδηγός για το καλύτερο και σαν αιώνια μνήμη και τιμή.

Καλό σου ταξίδι,

Αιώνιε φίλε, μοναδικέ και αλησμόνητε Νίκο.

ΥΓ: Ο Νίκος Καϊδατζής, από το Λιβαδοχώρι Σερρών, υπηρέτησε ως φιλόλογος σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και συμμετείχε σε όλους τους αγώνες για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία, ως συνειδητός και ενεργός πολίτης.

Ζήσης Μητλιάγκας