«Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Το Σύνταγμα είναι ο θεμελιώδης Νόμος, στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας της χώρας όσον αφορά:

·         στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών,

·         στην οργάνωση και βασικούς κανόνες λειτουργίας του κράτους και των θεσμών.

Από την πρώτη στιγμή της συζήτησης για την Αναθεώρηση του Συντάγματος τα μηνύματα που εκπέμπονταν δεν προοιώνιζαν τίποτε καλό. Η οσμή της ιδεοληψίας και της βουλησιαρχίας, τόσο για την ίδια την αναθεωρητική διαδικασία, όσο και για την ποιότητα της Δημοκρατικής αντιπαράθεσης ήταν εξαρχής διάχυτη.

Σε ένα Κοινοβούλιο που ο καιροσκοπισμός, η εργαλειοποίηση και η φαιδρότητα ξεχειλίζει, καλούμαστε να συζητήσουμε τις προτάσεις Αναθεώρησης Συντάγματος μιας παρακμιακής κυβέρνησης σε αποδρομή.

Αντιφατικό;;; Σίγουρα. Σουρεαλιστικό;;; Πιθανόν.

Εξ’ ορισμού αυτή η διαδικασία, προϋποθέτει και απαιτεί σύμπηξη ευρύτερων συναινέσεων. Αποτελεί κορυφαία στιγμή του κοινοβουλευτισμού, δυστυχώς όμως κινείται σε περιβάλλον επιεικώς, ανάρμοστο.

Η επιμονή της κυβέρνησης που την ζούμε δυο ημέρες τώρα να «δεσμεύσει» με την αναθεωρητική της πρόταση, τη μετά τις εκλογές Αναθεωρητική Βουλή, και ως προς το περιεχόμενο των αναθεωρητέων άρθρων, που εκτός από νομικά εσφαλμένη, είναι και ενδεικτική:

·         του πολιτικού πολιτισμού των ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί και

·         της έλλειψης σεβασμού στους πολιτικούς αντιπάλους και στη βούληση των πολιτών

Το - εντελώς συνειδητό - νομικό σφάλμα, μόνο σκοπό έχει να μεταφέρει τη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος στο πεδίο του τακτικισμού και των εντυπώσεων, εκεί που η Κυβέρνηση διαπρέπει αλλά και εξαντλείται.

Αλλά τί θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μία Κυβέρνηση που έκανε την πόλωση, τη διαίρεση και τον διχασμό αυτοσκοπό;;;

Στον βωμό «των πολιτικών αγώνων που δεν έχουν κριθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ θυσιάζει την ύψιστη κοινοβουλευτική διαδικασία της Αναθεώρησης. Και, επειδή για εσάς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δεν διστάσατε να την ξεκινήσετε εμφυλιοπολεμικά. Με σπίλωση προσωπικοτήτων και λάσπη στον ανεμιστήρα.

Μετά το πέρας της επεξεργασίας στην αρμόδια Επιτροπή μέσα σε ασφυκτικούς χρόνους, σε αυτό το πολιτικά φορτισμένο κλίμα, συζητάμε επιδερμικά και πρόχειρα τις πολλές διατάξεις που έχουν ανοίξει και ψάχνει τάχα η κυβέρνηση να βρει τις κατάλληλες συναινέσεις.

Κυρίες και κύριοι,

Η εποχή δεν ενδείκνυται για μεγάλες οραματικές αλλαγές στο Σύνταγμα μας, γιατί ακριβώς δεν έχει καλλιεργηθεί το αναγκαίο περιβάλλον σύνεσης και πραότητας. Οι μεγάλες αλλαγές μπορούν να περιμένουν μια επόμενη κυβέρνηση που ελπίζουμε ότι θα εξασφαλίσει κλίμα διαλόγου, στοιχειώδη αλληλεγγύη και ευρύτερες συναινέσεις, έννοιες που η παρούσα Κυβέρνηση εκ πεποιθήσεως υπονομεύει.

Άρθρο 86 (Δίωξη κατά μελών της Κυβέρνησης, Ειδικό Δικαστήριο):

Υπάρχει μια ευρεία συμφωνία για την επιμήκυνση της αποσβεστικής προθεσμίας της Βουλής να ασκεί δίωξη από δύο (2) έως τέσσερα (4) χρόνια που είναι σήμερα, σε περισσότερο χρόνο, ώστε να εξομοιωθεί με τον χρόνο παραγραφής εκάστου αδικήματος.

Επισήμως έχουμε μια κοινή βάση. Η επόμενη Βουλή μπορεί να αναθεωρήσει το άρθρο 86.

Πόσο πειστική μπορεί να είναι μια κυβέρνηση όταν δημόσια ζητάει την κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος περί ευθύνης Υπουργών και συγχρόνως σπεύδει να δώσει ασυλία στον πρόεδρο των ΑΝΕΛ που και αυτός κόπτεται για το άρθρο 86, αλλά στέλνει και επιστολή ζητώντας την προστασία της Επιτροπής, θυμίζοντας την υπουργική του ιδιότητα εκείνης της περίοδου, για να κρυφτεί πίσω από τη διάταξη;

Ποιον κοροϊδεύετε;

Ποιος νομίζετε ότι θα πάρει στα σοβαρα τις προτάσεις σας όταν οι ιδιοι τις υπονομεύετε με τις πράξεις σας;

Άρθρο 62: (Ακαταδίωκτο των βουλευτών)

Η τιμή του πολιτικού κόσμου, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος ο κ. Λοβέρδος.

Από την πρώτη ημέρα που εκλέχθηκα βουλευτής διατηρώ τη σταθερή άποψη ότι η βουλευτική ασυλία είναι στην εποχή μας από αυτά που βγάζουν μάτι. Έχω αρθρογραφήσει και στο παρελθόν πολλές φορές επί αυτού του θέματος (π.χ. Καθημερινή/ 16.01.2011: Εμείς οι βουλευτές να δώσουμε το παράδειγμα).

Στη Βουλή έρχονται κάθε χρόνο αρκετές καταγγελίες εναντίον βουλευτών, οι οποίες χρήζουν δικαστικής διερεύνησης.

Ποτέ δεν κατάλαβα:

·         Γιατί να «προστατεύομαι» από βουλευτική ασυλία για ενδεχομένως αξιόποινες πράξεις μου πριν εκλεγώ βουλευτής;

·         Γιατί να μη διώκομαι όπως κάθε πολίτης για μη πολιτικές πράξεις μου;

·         Γιατί να μην το κρίνει αυτό η Δικαιοσύνη, αλλά οι συνάδελφοι βουλευτές;

Στο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ προτείνουμε την αντιστροφή της λογικής του άρθρου 62.

Ο Βουλευτής υπάγεται όπως ο κάθε πολίτης στον ποινικό νόμο. Και μόνο αν αιτείται ο ίδιος, κινείται η διαδικασία του ακαταδίωκτου στη Βουλή των Ελλήνων. Η ευθύνη λοιπόν μεταφέρεται στον ίδιο τον Βουλευτή και η επιλογή του ασφαλώς κρίνεται από τον πολίτη, για να αναλαμβάνει και ο καθένας από εμάς την ευθύνη των επιλογών του.

Η «ευπρέπεια» απαιτεί ενέργεια για την καλλιέργειά της, κίνητρα και κυρώσεις.

Το ιδιοτελές συμφέρον, αντιθέτως, είναι αυτοφυές!

Είναι αδιανόητο, να απαιτούμε ωριμότητα και ενηλικίωση των πολιτών και την ίδια ώρα εμείς οι ίδιοι να κρυβόμαστε πίσω από την ποδιά της βουλευτικής ασυλίας!

Άρθρο 32 (Εκλογή) - Aνάδειξη του Προέδρου:

'Ενας αιφνιδιασμός της ΝΔ ότι θα υπερψηφίσει την πρόταση της Κυβέρνησης για αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, στάθηκε ικανός να κάνει την Κυβέρνηση - Παρωδία, να υπονομεύσει την Αναθεώρηση, αρνούμενη να ψηφίσει το άρθρο που η ίδια πρότεινε και διατύπωσε το περιεχόμενο του!

Σαν το ανέκδοτο “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”, προχώρησε σε πιρουέτα με στροφή 180^ο για να μην δώσει τη δυνατότητα σε μια επόμενη κυβέρνηση να αναθεωρήσει το άρθρο με 151 βουλευτές μόνο.

Και ποια είναι η πολιτική λογική για αυτό; 

Στον πυρήνα της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ (που βάζει το ενδεχόμενο της άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας), βρίσκεται κρυμμένη η αμφισβήτηση της σύγχρονης μορφής του πολιτεύματος της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Επί της ουσίας, η Κυβέρνηση προτείνει μία αντιδημοκρατική οπισθοδρόμηση. Ανοίγει το κουτί της Πανδώρας βάζοντας τα θεμέλια της κυβερνητικής αστάθειας, όρου ύπαρξης του λαϊκισμού και της δημαγωγίας. Εμείς προτείνουμε την απάλειψη της διάλυσης της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών. Αντί αυτής της ρύθμισης προτείνουμε:

·           την εκλογή του ΠτΔ από την ίδια τη Βουλή μετά από ένα χρόνο επιμήκυνσης της θητείας του εν ενεργεία Προέδρου,

·           την επανάληψη της ψηφοφορίας και αν δεν επιτευχθούν τα 3/5, την εκλογή Προέδρου με 151 ψήφους.

·           Προτείνουμε ακόμη την ενίσχυση της αρμοδιότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας, π.χ. να αναπέμπει νομοσχέδια και να συγκαλεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών όταν υπάρχει μείζον θέμα, που επιβάλλει τη εθνική συνεννόηση.

'Αρθρο 44: (Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δημοψηφίσματα, διαγγέλματα)

Για την προσθήκη της δυνατότητας δημοψηφίσματος, που προτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχω να πω πολλά! ΟΧΙ. Όποιος δεν είναι ορκισμένος φανατικός οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, και ήταν στην Ελλάδα το 2015:

·           Γνωρίζει από πρώτο χέρι τί σημαίνει νοθεία επί δημοψηφισμάτων

·           Γνωρίζει πώς ένα ακατανόητο ερώτημα που καλείται ο πολίτης σε πλήρη σύγχυση να απαντήσει με ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ, αποκτά την αξία και τη χρησιμότητα που θα του δώσει η εκάστοτε Κυβέρνηση που το έθεσε.

Αρνούμαστε να μπούμε σε μια διαδικασία ουσιαστικής κοροιδίας του πολίτη που ταυτόχρονα νοθεύει τον αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα του πολιτεύματος.

Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης,

Στην πολυδιαφημισμένη Αναθεώρησή σας:

·           Δεν ακούσαμε καμμιά κουβέντα για τα κρίσιμα θέματα στο πεδίο της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (την ενίσχυση της λειτουργίας δικαστικού συστήματος  για την  ποιότητα της ζωής του πολίτη).

·           Δεν ακούσαμε τίποτα για  Δεσμευτικότητα διοικητικών προθεσμιών, για την απαγκίστρωση της Δημόσιας Διοίκησης από την εκάστοτε πολιτική εξουσία.

·           Δεν ακούσαμε τίποτε για όλα αυτά που απασχολούν την κοινωνία, κρατούν τη χώρα πίσω και στέλνουν στο εξωτερικό ό,τι καλύτερο έχει αναθρέψει.    

Η Αναθεώρηση του Συντάγματος, είναι πολύ σοβαρή διαδικασία για να χρησιμοποιείται ως  εργαλείο πολιτικής επιβίωσης. Το πρόβλημα της χώρας, δεν είναι Συνταγματικό, είναι βαθιά πολιτικό, είναι βαθιά αναπτυξιακό. 

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Στο ελάχιστο διάστημα μέχρι τις Ευρωεκλογές, ουσιαστικά θα βλέπουμε να συνυπάρχουν το ‘χθες’ με το ‘αύριο’.

Αυτό το ‘αύριο’ δεν θα αφήσουμε να το καθορίσει η Κυβέρνηση που πήγε τη χώρα χρόνια πίσω. Φτάνει τόσο!!!

Το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών μπορεί να είναι για τη χώρα η σημαντικότερη μεταρρύθμιση των τελευταίων χρόνων.

Ευχαριστώ».