Η αιτιολόγηση των απολύσεων είναι πάγιο αίτημα της εργατικής πλευράς, διότι με τον τρόπο αυτό, χωρίς να είναι ο μόνος αναγκαίος, αποκαθίσταται σε ένα μέρος η προστασία των εργαζομένων  από αυθαίρετες και εκδικητικές απολύσεις εργοδοτών. Άλλωστε η διάταξη αυτή δεν ήταν μόνο ζήτημα πολιτικής βούλησης της προηγούμενης Κυβέρνησης, αλλά αποτελούσε την απαιτούμενη συμμόρφωση της χώρας στις δεσμεύσεις διεθνών εργατικών κανόνων. Από την άλλη πλευρά,  η πλήρης και αλληλέγγυα ευθύνη του αναθέτοντος του έργου και του εργολάβου θα έπρεπε να επεκταθεί και στο Δημόσιο, στο οποίο έδινε «συγχωροχάρτι» η προηγούμενη ρύθμιση, ενισχύοντας τη ζούγκλα των εργολαβικών και υπεργολαβικών αναθέσεων, στις οποίες προσφεύγει σε σημαντικό μέρος το Κράτος. Η ταχεία λειτουργία των διαδικασιών του ΣΕΠΕ και η άμεση απόδοση δικαιοσύνης στις εργατικές υποθέσεις είναι πρωτίστως ζήτημα αποτελεσματικής πρόσβασης των εργαζομένων στη δικαιοσύνη και συνεπώς της οφειλόμενης έγκαιρης προστασίας των δικαιωμάτων τους.

Αντί παραπειστικών επιχειρημάτων, αιφνιδιασμών, καταργήσεων και αποδόμησης ευνοϊκών για τους εργαζόμενους ρυθμίσεων, η Κυβέρνηση οφείλει να έχει ευήκοα ώτα στραμμένα και προς την εργατική πλευρά. Να επιδείξει την οφειλόμενη συμμόρφωση π.χ στην απόφαση που κέρδισε η ΓΣΕΕ στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο θέμα της μη καταβολής αποζημίωσης τον πρώτο χρόνο της απόλυσης, ζήτημα για το οποίο έχει αποφανθεί ότι παραβιάζεται ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης που δεσμεύει τη χώρα. Γιατί σε αυτό το θέμα που η Ευρώπη μας λέει ότι παραβιάζεται το διεθνές δεσμευτικό Δίκαιο, δεν λειτούργησε το «αυτί» της Κυβέρνησης;

Από την άλλη, τα θεατρικά που στήνονται από κάποιες δυνάμεις που οι συνδικαλιστικοί τους βραχίονες διέλυσαν τα εκλογικά συνέδρια της ΓΣΕΕ, αδρανοποιώντας το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα σε μια κρίσιμη περίοδο για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, δεν πείθουν κανέναν. Το ίδιο δεν πείθουν και όσοι σήμερα διατείνονται ότι δεν υπάρχει «κινητικότητα» από τη ΓΣΕΕ, όταν βασικό χαρακτηριστικό τους όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν η «ακινησία». 

Η ΓΣΕΕ και οι οργανώσεις μέλη της, παρά τα εμπόδια εντός και εκτός του συνδικαλιστικού κινήματος, θα συνεχίσουν να συγκροτούν δύναμη ευθύνης, προάσπισης εργατικών δικαιωμάτων, ενότητας και αντίστασης, αλλά και προώθησης των δικαιωμάτων του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα καταθέτουν το επόμενο διάστημα το δικό τους διεκδικητικό πλαίσιο στη νέα Κυβέρνηση, δίνοντας το δικό τους ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ...