Από τη μία ορίστηκε η 25η του Νοέμβρη Παγκόσμια Μέρα για την εξάλειψη της βίας των γυναικών και κυρίως της βίας εις βάρος της μέσα στο σπίτι, από την άλλη κάποιες ώρες πριν έρθει η επετειακή μέρα δολοφονούνταν η ρεπόρτερ που κάλυπτε τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Χιλή αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι η βία δεν περιορίζεται μέσα στο σπίτι μόνο αλλά είναι απαραίτητο στοιχείο της εκμεταλλευτικής κοινωνίας μας και διαπερνά κάθε πτυχή και επίπεδό της.

Ο ορισμός της παγκόσμιας μέρας από τη μια θολά και ύπουλα πάει να περάσει την αντίληψη ότι η σύγκρουση και βασική αντίθεση είναι και περιορίζεται στην σύγκρουση αντρών – γυναικών. Δεν αγγίζει την υπόλοιπη κοινωνία και την κρατική βία ούτε τη βία που ασκείται σε χώρους δουλειάς, φόβος απόλυσης, εργοδοτική βία δηλαδή που φτάνει μέχρι και το εργατικό ατύχημα που στην ουσία είναι έγκλημα αλλά δεν αντιμετωπίζεται σαν τέτοιο. Και εδώ δεν χωράει διαχωρισμός γυναίκας –άντρα. Ούτε γυναίκα αφεντικό καλύτερη από άντρα αφεντικό. Εδώ όλοι είναι ίσοι απέναντι στη βία της εργοδοσίας. Αλλά αυτή η βία πρέπει να είναι καλυμμένη γιατί θίγει το σύστημα όλο. Εδώ δε χωράει καμιά παγκόσμια «μέρα κατά βίας των αφεντικών». Εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά και δεν αγγίζονται εύκολα. Μη μάθουν άντρες και γυναίκες να αντιδρούν σε αυτό. Ας περιοριστεί ο ορίζοντας αντίδρασής τους μόνο μέσα στο σπίτι ή στον περίγυρό της. (π.χ. ερωτικός σύντροφος).

Αυτοί λοιπόν που καθιερώνουν την Παγκόσμια Μέρα κατά της βίας των γυναικών οι ίδιοι με την κρατική τους βία δολοφονούν και τις διαδηλώτριες, ρεπόρτερ ή μη. Προσοχή λοιπόν, γυναίκες μη περιορίζετε, μη διαστρεβλώνετε τη σκέψη σας. Η βία είναι του συστήματος και όχι μόνο ενδοοικογενειακή. Εκεί πρέπει να στρέψουμε τις δυνάμεις μας, με σύμμαχους του άντρες μας που είναι και αυτοί θύματα, στον κοινό αγών α απελευθέρωσης από τη βία των αφεντικών. Από την βία  του συστήματος και την δημιουργία ενός συστήματος που η εργασία θα είναι για να λυθούν μόνο ανάγκες των εργαζόμενων και όχι για να πλουτίζουν τα αφεντικά. Μια κοινωνία με πραγματικά ίσα δικαιώματα ανδρών –γυναικών με λυμένο το βιοποριστικό πρόβλημα και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, στα παιδιά και στη ζωή.