Μετά από αγώνα 40 ετών μπήκε το 2015 στη Βουλή η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ. Η διαδρομή αυτή δεν ήταν εύκολη, τορπιλίστηκε από χλευασμούς από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, μακροχρόνιο αποκλεισμό από όλα σχεδόν τα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες, χτυπήματα πισώπλατα όπως έγινε το 1994 με την εκπομπή Προφίλ στον ΑΝΤ1 του Πάνου Παναγιωτόπουλου και αναρίθμητα εμπαικτικά δημοσιεύματα από όλα σχεδόν τα έντυπα και τις εφημερίδες.  

Ο Βασίλης Λεβέντης άντεξε σε όλα αυτά τα χτυπήματα με τη βασική πίστη, ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα πτώχευε ηθικά και οικονομικά, οπότε θα δινόταν η ευκαιρία επιστροφής στην πολιτική του κεντρώου χώρου.

   Όταν, με το καλό, μπήκε η Ένωση Κεντρώων στη Βουλή τον Σεπτέμβρη του 2015, γεννήθηκαν ελπίδες για βαθμιαία ενίσχυση του κεντρώου χώρου, στα πλαίσια ενός προγράμματος που είχε καταρτιστεί. Βασικά σημεία του προγράμματος αυτού ήταν, η πλήρης θέσπιση της απλής αναλογικής, ποινικοποίηση του ρουσφετιού, η διενέργεια των προσλήψεων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα με μόρια και τίμια σειρά προτεραιότητας, η παρουσία εισαγγελέα στις αναθέσεις δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών, η  πλουραλιστική και αναλογική λειτουργία των ΜΜΕ ώστε ο λαός να αποφασίζει αφού πρώτα ακούσει τις απόψεις κάθε κόμματος, η αποκομματικοποίηση του δημοσίου ώστε να παύσει να θεωρείται στέγη αργομίσθων το κράτος, η συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη όλων των επιχειρήσεων ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν βούληση απόδοσης  και να ενδιαφέρονται ουσιαστικά για τις επιχειρήσεις προσδοκώντας σε ένα δεύτερο μισθό στο τέλος του χρόνου, αφού οι μισθοί στην Ελλάδα για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων είναι ιδιαίτερα χαμηλοί, η απαγόρευση διείσδυσης μεγάλων επιχειρηματιών σε επιχειρήσεις ΜΜΕ ώστε να σταματήσει η λειτουργία των ΜΜΕ προς άσκηση πίεσης για αναθέσεις έργων και προμηθειών του δημοσίου.

   Επίσης η Ένωση Κεντρώων στο πρόγραμμα της προέβλεπε τη μείωση κατά 50% των μισθών όλων των αιρετών, την κατάργηση της σύνταξης βουλευτών και δημάρχων, την αλλαγή του νόμου της χρηματοδότησης των κομμάτων ώστε στα κόμματα να προσφέρονται εφόδια και μέσα για τη λειτουργία τους και όχι χρήματα, με τα οποία το σύστημα γίνεται πιο διεφθαρμένο.

   Αυτά περίπου ήταν τα 11 σημεία του προγράμματός μας και θεωρούσαμε καλόπιστα, ότι αυτά αντανακλούν τη θέληση της λαϊκής πλειοψηφίας. Όμως οι δημοσιογράφοι, οι αντίπαλοί μας και όλοι αυτοί που έβλεπαν με κακό μάτι τις θέσεις μας αυτές, αντί να μας αντιμετωπίσουν με επιχειρήματα και επειδή προφανώς φοβήθηκαν ότι με επιχειρήματα δεν νικιέται το δίκαιο, διάλεξαν άλλο τρόπο να μας υπονομεύσουν. Άρχισαν λοιπόν τις αποστασίες των βουλευτών μας, ενθάρρυναν και διαφήμιζαν ότι η Ένωση Κεντρώων διαλύεται. Εγνώριζαν βέβαια ότι οι βουλευτές μας είχαν εκλεγεί με λίστα, ότι μέχρι την ημέρα εκλογής τους ήταν εντελώς άγνωστοι στο ευρύ κοινό και ότι έγιναν βουλευτές με τους πολυετείς αγώνες του Βασίλη Λεβέντη.

Εκείνο που ενδιέφερε τους αντιπάλους μας ήταν να αφήσουν εκτός Βουλής στο Βασίλη Λεβέντη.

Έτσι το σχέδιο εξόντωσής μας ολοκληρώθηκε, όταν το πεντάμηνο πριν τις ευρωεκλογές του 2019 κανένα σχεδόν κανάλι δεν φιλοξένησε τον Βασίλη Λεβέντη και ύπουλα και προκλητικά διαφημίζονταν Βελόπουλος και Βαρουφάκης. Μετά μάλιστα την 7η Ιουλίου του 2019, χάρηκαν τόσο πολύ οι εχθροί μας που μείναμε έξω από την Βουλή, ώστε περίπου παρουσιάζουν τον Βασίλη Λεβέντη πεθαμένο και πολύς κόσμος διερωτάται, ζει ο Λεβέντης, γιατί τον κρύβουν;

   Νομίζουν προφανώς κάποιοι ότι κρύβοντας τον Λεβέντη από τον κόσμο ξεμπερδεύουν και με αυτά που πρεσβεύει και υπηρετεί η Ένωση Κεντρώων. Εδώ όμως κάνουν οι αντίπαλοί μας μεγάλο λάθος. Αυτά που πρεσβεύει ο Λεβέντης αφορούν και τη σημερινή προδομένη γενιά, αλλά πολύ περισσότερο τη νεολαία μας και την όποια προοπτική έχει αυτός ο τόπος να γίνει κάποτε μια σοβαρή ευρωπαϊκή δημοκρατία. Εκεί λοιπόν που νομίζουν ότι μας νίκησαν, εκεί θα δουν ξανά μπροστά τους τον Βασίλη Λεβέντη.

Αυτή μάλιστα τη φορά ο λαός δεν θα φάει το κουτόχορτο δεξιών και αριστερών δημοσιογράφων, αυτή τη φορά η νεολαία δεν θα διστάσει να υπερασπιστεί τα δίκαια της, ούτε η Μακεδονία θα εγκαταλείψει το μόνο άνθρωπο που κρατήθηκε όρθιος με μνημειώδεις ομιλίες στη Βουλή, όταν όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τη Γερμανική και Αμερικανική πρεσβεία.