Στις 19 Μάη του 1919 με την αποβίβαση του Κεμάλ Ατατούρκ στη Σαμψούντα, 

άρχισε η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Σήμερα είναι ημέρα μνήμης για τους 353.000 δολοφονημένους και τις χιλιάδες διωγμένους από τις πατρογονικές τους εστίες Έλληνες Πόντιους. Σήμερα θυμόμαστε το μαρτυρικό παρελθόν του Ποντιακού Ελληνισμού που υπέστη τον βίαιο ξεριζωμό και τη γενοκτονία.

Τιμούμε τη συνεισφορά αυτού του περήφανου τμήματος του Έθνους μας, στην ιστορία μας,  και στη διαμόρφωση της συνείδησης, του πολιτισμού και της ανάπτυξης του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Ο Ποντιακός Ελληνισμός αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς, καθώς 101

χρόνια

μετά

τις κακουχίες και τους διωγμούς που υπέστη, επιβίωσε και κράτησε άσβεστες τις παραδόσεις του, τα ήθη του,  τα έθιμα του και τα ιδανικά του.

Η διεκδίκηση για την αναγνώριση των διωγμών και των συνεπειών τους στον Ποντιακό Ελληνισμό,  αλλά και ο αγώνας ενάντια στη λήθη συνεχίζονται μέχρι την ιστορική τους δικαίωση.

H αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας είναι απαραίτητη για να μην επαναληφθούν τα εγκλήματα και τα τραγικά λάθη του παρελθόντος.

Για τα Εγκλήματα Γενοκτονίας, δεν υπάρχει παραγραφή των Αδικημάτων.  Ο αγώνας για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας πρέπει να συνεχιστεί. Η ίδια η σημερινή Τουρκία έχει ένα πελώριο ιστορικό χρέος αναγνώρισης αυτής της γενοκτονίας.

Οι γενιές που είναι θαμμένες στα Πολυχιλιόχρονα χώματα 
παραμένουν φρουροί της μνήμης και απαιτούν δικαίωση.

Καταραμένος να παραμείνω στην αδιάστατη αιωνιότητα 
Αν ξεχάσω
Το περήφανο βλέμμα του αδούλωτου Πόντιου
Τη λαλιά που φιμώθηκε και ξαναζωντάνεψε στην εξορία
Τις ρίζες που αρνούνται να πεθάνουν.