Σήμερα κανονικά δεν θα έπρεπε καν να είναι θέμα συζήτησης και αντίστοιχα κρατικής απαγόρευσης η πορεία του Πολυτεχνείου.

Σήμερα χιλιάδες συμπολίτες μας δίνουν σκληρή μάχη για τη ζωή τους στις ΜΕΘ της χώρας.

Σήμερα χιλιάδες γιατροί, νοσηλευτές – νοσηλεύτριες και το προσωπικό του ΕΣΥ μάχονται απέναντι σε έναν αόρατο και ύπουλο εχθρό.

Η δική μας, τεράστιας σημασίας συνεισφορά, είναι ο αυτοπεριορισμός και η τήρηση των μέτρων αυτοπροστασίας. Αν αυτό το καταλάβουμε κάθε συζήτηση και κάθε απαγόρευση θα είναι εντελώς περιττή.

Φέτος θα τιμήσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου με διαφορετικό, λιτό, αθόρυβο και περιορισμένο τρόπο, όπως επιβάλλουν οι δύσκολες συνθήκες της πανδημίας.

Αποτίουμε φόρο τιμής στους νέους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη Δημοκρατία. Σεβόμαστε και θυμόμαστε πάντα την εμβληματική αυτή εξέγερση. Βρισκόμαστε όμως σε έναν ιδιότυπο πόλεμο που επιβάλλει την αυστηρή τήρηση των μέτρων από όλους μας. Δεν είναι ώρα για ακόμη έναν διχασμό, για ακόμη μια πόλωση. Δεν είναι ώρα για καιροσκοπικές, μικροκομματικές σκοπιμότητες. Είναι ώρα αλληλεγγύης, πειθαρχίας, ατομικής και συλλογικής υπευθυνότητας. Από αυτόν τον πόλεμο πρέπει να βγούμε όλοι νικητές και υγιείς ώστε να μπορέσουμε του χρόνου να είμαστε και πάλι όλοι μαζί».